The Mafia Boss Baby

Chapter 42

Shantelle/Samantha's P.O.V

I was sitting next to the man whom I admire the most, I never thought that this love story of us will never be as happy as we are now akala ko hanggang dun na lang, akala ko ganun na lang matatapos ang lahat, akala ko lang pala 'iyon, ako na ata ang pinakamasayang babae sa buong mundo lalo na't kasama 'ko na ang tatlong mahahalagang lalaki sa buhay 'ko.

"They grow up so quickly" napatingin ako kay Jace na nakangiting nakatingin sa mga anak naming masayang naglalaro sa dalampasigan habang dahan dahang lumulubog ang araw sa tahimik na dagat., tahimik lamang akong pinagmasdan ang mga bata at sumang ayon sa sinabi ni Jace.

"I'm just afraid that one day they leave us, you know" Narinig 'ko ang kanyang mahinang tawa  at batid 'ko ang kalungkutan niyang 'yun at ramdam 'ko 'iyon.

"I felt sorry sa mga oras na dapat kasama 'ko sila, I should be there on their special occasion back when they're just this little " He glance at me and smile "and to you" he paused "sorry for leaving you hanging, sorry for making you wait, sorry for those sleepless night, painful cries and heartache" he looked down, my heart sink as the tears start streaming, tahimik lang akong pinagmasdan siya dahil sa totoo hindi 'ko alam kung anong dapat 'kong sabihin.

"Yes, to say that I have no choice but to leave you is so irresponsible, it is for cowards to lie, I thought I found the road wherein I can save you and our two son by telling lies, sorry for every tears that you shed for me, sorry for not being able to comfort you when you feel so down, sorry for not being able to hold you, for those night that I'm not able to see you I was there suffering too, that thought of you crying each nights killing me, if you only know the pain shan, halos mamatay ako kakaisip sa inyo ng mga anak 'ko"

"jace..." I uttered

"I'm really sorry... I'm sorry that I never told you how I really  felt, I apologize for all the years, months, weeks, days, hours, every minutes and seconds,. I felt ashamed for what I had done sisingsisi ako there are time na sinubukan 'ko na wag na magpakita pa dahil sa kahihiyan? I longing for you at sa mga bata, I fcking miss your laughed and everything it's like the whole world is against my will, I was at the four corner of that room at 'iyon lamang ang nakasaksi sa kalungkutan 'ko I was so down, so shallow pero walang oras na hindi kayo sumagi sa isip 'ko kaya patuloy lang ako sa pag asa na makikita 'ko ulit kayo, you are the main reason kung bakit nandito pa rin ako sa tabi niyo at nagpapasalamat ako dahil dun" I tried to suppress my tears as a large lump built inside my throat how the world can be cruel? Ang sakit makita na umiiyak siya sa harap 'ko ngayon, ang matapang at matipong lalaki na 'to ay tila walang laban sa kahit na sino sa ganitong sitwasyon.

"Jace you don't need to say sorry, alam 'ko na may dahilan kung bakit mo yun ginawa at sa totoo niyan alam 'ko na buhay ka pa dahil ramdam 'ko iyon, nararamdaman 'ko ang bawat pagtibok ng puso mo hindi 'ko alam kung paano pero, Oo naniniwala ako na isang araw babalik ka sa buhay naming ng mga anak mo at tutuparin mo ang bawat hiling 'ko, kung alam mo lang siguro kung gaano 'ko inantay ang pagbabalik mo, walang araw o gabi na hindi kita naisip kung kumain ka na ba, kung may tinitirhan ka, sa tuwing birthday mo, miss na miss kita Jace" Hindi 'ko na napigilan pa ang paglandas ng aking luha lalo na nang maisip 'ko ang bawat sandali  noon na nauubusan na ako ng pag asa na baka nga buhay pa siya.

"I got sick shan, I was weak, got a third degree burn, naparalisado ang katawan 'ko pero pinilit 'kong magpakatatag para makabalik ng mas maaga para sa inyo, I undergo therapy I even hired psychiatrist just to make sure na uuwi akong matino sayo and I'm glad na mabilis 'ko lang nabawi ang dating ako"

Napasinghap ako sa mga sinabi niyang 'iyon, halos madurog ang puso 'ko habang pinakikinggan ang bawat hikbi at sigok na 'iyon ni Jace hanggang ngayon ay patuloy pa rin ang paghingi niyang na sorry sa akin at sa mga anak namin, ang akala ko'y doon na matatapos 'iyon nang hawakan niya ang mga kamay 'ko at halikan iyon at pinunasan ang luha mula sa mga mata 'ko.