STAGE 1

74 7 0
                                    

Dedicate to:nikkamaevillegas

YOW!” I was just a lil bit startle but I manage my self to calm.

Sabay upo n'ya sa gilid ko.

HEY!” I lifted my head and greeted him back and showed a half smile at balik sa dati kong ginagawa bago s'ya dumating.

“Reading again?” he asked while peeping into the book that I read.

I slightly nodded.

Why’d you so silent? Why’d you aren’t say ˝OH MY GOD, BEST! YOUR HERE NA!˝” nangingiti-ngiting, napapailing na lang ako.

“I’m not in the mood.”

Here I am at the garden in the school. I'm sitting at the grass when my best of friend came and sit beside me.

“Why are you so quite anyway?” he asked again.

“’Cause I have nothing to say.” kibit balikat na sagot ko. I was just continued in reading.

“Why? Do you feel anything? May masakit—?” napatigil s'ya sa pagsasalita ng makita n'yang napahawak ako sa may ulo ko.

W-what do you feel?” he said nervously sabay tayo't lapit sakin.

“My h-head hurts” napapapikit ng sabi ko a-aahh!

H-hey, wait! Just r-relax.natatarantang aniya't sabay hawak sa magkabila kong balikat at pinaharap ako sa kaniya.

He lifted my chin kaya naman napadilat ako. Tinanggal n'ya ang kamay kong nakahawak sa ulo ko at pinalit ang mga kamay n'ya do'n at hinilot ang magkabilaang sentido ko. Kaya naman napapikit ako sa ginawa n'ya.

O-ok na? Feel better now?” napahawak ako sa mga kamay n'yang humihilot sa magkabila kong sentido sabay mulat ng dalawa kong mata't tumango naman ako.

“Thank you!” and I showed him my genuine smile.

“No problem. Everything for you.” and he smiled back at me.

Every human being have a best friend. And I'm lucky to have one. I'm lucky to have him. I am lucky to have him in my life. I always do cherish every moment with him 'cause when I'm with him or he's beside me I feel like I'm free from my worry and sickness. Hindi ko na alam kung saan ako pupulutin kung mawala man s'ya sa tabi ko. He's my crying shoulder if I'm in pain. He's here when I need everything and just like now he's here to lessen the ache in my head 'cause he knew that I'm a hard headed person.

“Time to go home.” tumayo s'ya at pinagpagan ang pantalon n'ya sa likod at linahad ang kamay n'ya sakin para matulungan akong tumayo.

I didn't say a single word. Kinuha ko ang kamay n'yang walang pag-aalinlangan at tumayo ako't pinagpagan rin ang suot kong pantalon.

It's washday anyway kaya kahit anong suotin namin ngayon. I wear a skinny jeans, a croptop and a dollshoes. And for him? A ripped jeans, v-neck sando colored blue that have a pocket in the side of her chest and a leather shoes.

“You feel dizzy? Something?”

Umiling naman ako. “Nothing. I’m fine now.”

Tumango na lamang s'ya bilang sagot.

Ako na magdadala ng mga gamit mo.” isinakbit n'ya ang shoulder bag ko at binitbit n'ya ang binabasa kong libro kanina-kanina lang at ilinahad n'yang muli ang kamay sakin na kinuha ko naman uli iyon.

The Forbidden Love (One Sick Love Story)Where stories live. Discover now