Gülümseyerek alnımı alnına yasladım. Yüzüme düşen saçları seviyordu. O sırada göğsündeki lazer ışığını fark ettim. Başıma kaynar sular dökülmeye başlamıştı. Bu demek oluyordu ki; benim arkamda, çatıda bir keskin nişancı vardı ve Kerem'i hedef alıyordu. Ne yapacağımı bilmiyordum. Tek bir çarem vardı. Montumun arasından elimi soktum ve belimden silahımı aldım fark ettirmeden. Emniyet kilidini açtım. Sonra da çantamdan küçük aynayı çıkardım ve onu görebileceğim bir şekilde ayarlayıp baktım. 2 katlı bir binanın çatısındaydı. Kısa bir süre sonra telefonunu açıp konuşmaya başladı. Bu dalgın anından faydalanıp, ona bir şey olmasın diye Kerem'in önüne geçtim ve ani bir dönüşle silahımı keskin nişancıya doğrultup kolundan yaraladım. Bir anda ortalıktan kaybolmuştu. Koşar adımlarla çatısına çıktığı binanın kapısına gittim. Yerdeki kan izlerini takip ederek temkinli adımlarla yürüyordum. Bir yerden sonra izler kesildi. Hemen telsizle tüm ekiplere haber verdim."İyisin dimi? Bir şeyin var mı güzelim?" dedi yanıma gelerek. O kadar çok korkmuştum ki ona bir şey olacak diye.. Sımsıkı sarıldım boynuna.
"İyiyim.. Çok korktum." yüzünü avuçlarımın arasına aldım.
"Bir günümüzde olaysız geçsin be."
"Kim yapmış olabilir bunu? Yani kesin Adil Gürhan'ın adamlarından biridir.. Burada olduğunu bilen var mıydı acaba? Birine falan haber verdin mi?"
"Aras.. Bi yarım saat önce geldi, bir şeyler zırvaladı. Burası yolun sonu falan.."
"S-sa-saç..saçmalama. Kerem ne dediğinin farkında mısın? Aras yapmaz, öyle biri değil o."
"Ya yaptı işte. Aras, Adil Gürhan'a haber verdi, o da bir adamını yolladı. Neden hâlâ toz konduramıyorsun o herife?"
"Ondan böyle bir şeyi beklemezdim asla. Allah'ım ya.. Ne zaman bitecek bu? Ne zaman nefes alabileceğiz?"
**
~Kerem~
KAMU SEDANG MEMBACA
Güneşin Karanlığı | TAMAMLANDI
Fiksi PenggemarBir ZeyKer hikayesi... ~Yüzünüzü güneşe çevirirseniz, gölgelerin karanlığını göremezsiniz.~ Akademiyi birincilikle bitirip hayatını mesleğe adamış genç bir kadın.. Hayatı boyunca yaşadığı, gördüğü, deneyimlediği şeyler ona kend...