Together Forever (Voltooid)

Hoofdstuk 20.

Pov Hannah

Vrijwel meteen als Leroy is weggegaan was het stil. Ik plof zuchtend weer neer maar sta gauw weer op, ik moet verder.

Ik stap langzaam voorruit en probeer nu al te bedenken waar ik zou kunnen slapen, maar ik kan niets bedenken alleen om tegen een boom te slapen.

Sinds dat voorval van de vorige keer durf ik het niet aan mensen te vragen of ik bij hun mag overnachten.

Ik was zo aan het denken dat ik niet doorhad dat er mensen me onder schot hielden. 'Blijven staan' roept een man met een zware stem.

Met grootte ogen hou ik halt en ik begin te trillen van de schrik. Iemand schopt in mijn knieholte zodat ik op mijn knieën val, en ik laat het maar begaan.

'Meewerken' sist diegene die mijn armen ruw vastgrijpte, ik probeerde me namelijk los te rukken.

Ik geef nu al op en buig mijn hoofd, ik ben hier te zwak voor. Misschien is het beter dat ik ga verhongeren in een kerker.

Als ze mijn handen met sterk touw hebben vastgeknoopt trekken ze me overeind en geven een duwtje tegen mijn schouders waardoor ik naar voor strompel.

'Meevolgen' klinkt die zware stem van daarnet weer en gehoorzaam volg ik ze. Er stapt iemand voor me, naast me en achter me, geen enkele kans om te ontsnappen dus.

Na een redelijk lange stilte waarin we ergens naartoe stapte kijk ik voor het eerst op, algauw merk ik dat ik in een roedel zit.

Ik frons als ik deze plaats herinner maar ik kan maar niet bedenken waarvan. 'We brengen haar eerst naar de Alpha' hoor ik diegene zeggen die voor me stapt en de anderen zeggen iets instemmend.

In stilte stappen we naar het huis van de Alpha en ik begin zenuwachtig te worden, wat zal er met mij gaan gebeuren?

Diegene die naast me stapt grijpt mijn arm vast, waarschijnlijk om te voorkomen dat ik hier probeer te ontsnappen of iemand aan te vallen.

Zonder dat iemand het kan zien, rol ik mijn ogen. 'De Alpha is op zijn bureau' zegt die dat achter mij stapte. We slaan een gang in en ik veronderstel dat we naar het bureau van die Alpha gaan.

Diegene die voor mij stapte klopt drie keer aan. 'Binnen' hoor ik iemand zeggen en hij opent de deur. We stappen met zen alle binnen. Wel ja, die ene trekt me meer naar binnen.

'Wel wel wel, wie hebben we hier' zegt hij en kijkt me onderzoekend aan. 'Ze was op ons terrein Alpha' zegt diegene die me vasthoud.

'Ja en toen we haar vriendelijk vroegen wat ze op ons terrein deed begon te ons aan te vallen vandaar dat haar handen zijn samengebonden' zegt de voorste terwijl mijn mond verontwaardigd is open gevallen.

Ik wil protesteren maar een blik van die Alpha zorgt ervoor dat ik hem abrupt weer sluit. 'Goed' zegt hij en vouwt zijn handen in elkaar.

'Zet haar maar in die stoel en dan verzoek ik jullie om mijn kantoor te verlaten' zegt hij en de mannen protesteren verontwaardigd. 'Nu' zegt hij met verheffende stem.

Ze mokken wat en diegene die me vasthoud duwt me ruw in de stoel die de Alpha aanwees, vervolgens verlaten ze zijn kantoor.

'Wie ben jij? Je komt me vaag bekent voor' zegt hij meteen en kijkt me weer onderzoekend aan. 'Ik ben Hannah, Alpha' komt er stotterend uit.

'En je achternaam?' vraagt hij vervolgens. Trillerig haal ik mijn schouders op. 'Weet ik niet Alpha'. 'Wie zijn je ouders? Heb je een broer of zus?' vraagt hij door.

'Sorry Alpha, maar ik weet niets van mezelf, enkel dat ik Hannah heet, ik ben bijna mijn hele leven een rogue' zeg ik en slik even.

'Je komt me bekend voor Hannah' zegt hij mompelend en kijkt diep in mijn ogen.

'Ik weet het weer' roept hij blij en staat op.

Ik ben niet echt trots op dit hoodstukje