Hoofdstuk 60 (epiloog).

4.8K 149 109
                                    

Pov Hanna

Het is nu een klein maandje verder. En geloof me maar of niet, we hebben alle films denk ik ondertussen al een paar keer gezien maar dat even ter zijde.

Ik zit op de rand van het bad met iets in mijn handen dat het leven van mij en Max zal veranderen. Ik gooi het in de prullenbak en sta zuchtend op.

Ik ga de badkamer uit en ga de trappen af richting het bureau van Max, mijn mate, mijn verloofde. Ja hij heeft mij ten huwelijk gevraagd en natuurlijk zei ik ja.

Tussen Leroy en Kim gaat het super, zij zijn ook verloofd maar Kim is al in verwachting van een tweeling hoe schattig.

Als ik er ben klop ik zachtjes op de deur en algauw hoor ik iemand 'binnen' brommen. Ik open de deur en sluit hem daarna zachtjes. Ik plof op de stoel voor hem en kijk hem voorzichtig aan.

'Wat is er?' vraagt hij meteen bezorgd en legt zijn stylo aan de kant. 'Ik moet je iets vertellen' zeg ik twijfelend en meteen betrekt zijn gezicht. 'Ga nu niet zeggen dat je spijt hebt dat je ja hebt gezegd' ratelt hij meteen.

'Nee natuurlijk niet, ik ga nooit spijt hebben gekkerd' zeg ik met een kleine glimlach. 'Maar wat is er dan?' vraagt hij nieuwsgierig.

'Ik ben' zeg ik maar blijf meteen haperen. 'Rustig maar' zegt hij en staat op om dan naast me te komen zitten. Hij wrijft over mijn rug en kijkt me recht in mijn ogen aan.

'Vertel' zegt hij zacht. 'Ik ben zwanger' zeg ik zacht en sla meteen mijn ogen neer, bang voor zijn reactie.

Zijn hand stopt met te wrijven en tranen schieten naar mijn ogen. Vind hij het dan geen leuk nieuws? Wilt hij me nu niet meer zien?

'Maar dat is toch geweldig nieuws' zegt hij en tilt mijn kin op en kijk zo in zijn twinkelende ogen en reuze glimlach. Voorzichtig glimlach ik terug. 

'Dacht je dat ik boos ging zijn?' vraagt hij en ik knik een beetje twijfelend. 'Nee gekkerd dat je bent' zegt hij en trekt me in een knuffel.

(skip de acht maanden en ja hier is ze in totaal negen maanden zwanger).

'Max' gil ik door het huis en ondersteun mijn ondertussen dik geworden buik. Ik hoor rennende voetstappen en een 'o jezus' daarna word ik opgetild.

Bijna struikelt hij over een pakje koeken die ik daar heb laten vallen. Hij rent de ziekenboeg in roept een dokter en legt me neer in een bed.

Meteen komen er een aantal dokters aangerend. 'Alpha gelieve hier even te wachten' zegt een dokter en de andere maakt mijn bed los. Hij wilt protesteren maar een dreigende blik van mij doet hem stoppen.

Zwangerschap doet wat met je.

Na een vermoeiende tijd rollen ze mijn bed terug en heb ik een klein baby'tje in mijn handen, het is een jongen.

Als ik er ben staat Max meteen op. 'Gefeliciteerd Alpha en Luna' zeggen de dokters voor ze weggaan. 'Is het een jongen of meisje' zegt hij en laat zijn vinger over zijn wangetje gaan.

'Het is een jongen, hoe gaat hij heten?' vraag ik en Max neemt hem over. 'Wat vind je van Samuel?' vraagt hij en kijkt me aan.

Ik glimlach. 'Hee Samuel, welkom in de familie' zeg ik zacht en kijk Max glimlachend aan. Mijn leven is compleet.

Ahaha sorry wat een kut einde maar ik ben veel te hyper op één of andere manier

Goed, sommige wouden dat ik een Q/A deed dus zet je vraag onder de juiste naam!

Max

Hanna

Samuel (lol)

Leroy

Kim

Mike

Benjamin

Arreon

Vader van Max en Arreon

Moeder van Max en Arreon

Andere

Aan mij mag ook natuurlijk ;)

Ik hoop dat jullie het boek nog leuk vonden om te lezen :D

Ik ben veel te hyper.

Together Forever (Voltooid)Waar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu