Know The Number #SM

See you soon

P.o.v Laura

1 week later

Ik en Shawn zijn vrienden, gewoon vrienden.
Ik heb besloten om Maya op te zoeken.
Ik wil haar laten weten dat we nog steeds beste vriendinnen zijn.
Ik vertrek vandaag 2 dagen naar Maya.
Ik vertrek vanavond om 23:35.
Ik begin mijn koffer in te pakken.
Ik ben bang.
Bang dat ik Cameron tegen kom.
Blijkbaar dacht ik luidop.
Ik voelde opeens 2 sterke arme om me heen.
Ik voel me even heel veilig.
Tot het moment dat hij lost laat.
Er trekt iemand aan mijn arm.
Hij houdt me heel stevig vast.
Hij trekt me naar hem toe.
Ik gil.
"Laat me godverdomme los Cameron!
Ik gil noch harder.
"Law, kalm ik ben het Milan.
Je weet wel jou en Maya's gay best friend."
Ik stop met gillen en kalmeer.
Ik denk na.

"Waarom ben je hier?"
Hij schrikt van mijn vraag.
"Je bent net terug gevonden.
Die Cameron is de grootste klootzak ever."

Ik knik.
Ik voel alles lichtjes worden in mijn hoofd en val flauw.
Ik hoor Shawn nog iets schreeuwen maar versta  niet wat.
Ik voel niets meer.
Even voel ik me helemaal alleen.
Mijn gevoel zegt dat ik in een groot zwart gat val.
Ik voel niets helemaal niets.

Ik loop door de stad samen met Maya en Milan.
We lopen de Primark binnen en ik ga meteen naar de jurkjes kijken.
We ontmoeten elkaar aan de kassa en betalen.
We lopen naar de Starbucks en bestellen 3 Unicorn Frappuchino's.
We lopen naar buiten en gaan op een bankje zitten.
Als onze Frappuchino op is staan we op.
We lopen door de drukke winkelstraten.
Ik zie mijn vrienden niet meer.
Toch blijf ik doorlopen.
Ik wacht aan de Rituals want daar zouden we binnen gaan.
Ik wacht nu al een kwartier maar zie ze nog steeds niet.
Ik ga even binnen kijken en koop een douche gel.
Ik loop terug naar buiten en zie Maya en Milan staan.
Ik roep hun namen maar ze horen het niet.
Niemand hoord me.
Niemand kijkt om.
Ik loop naar mijn vrienden toe.
Ik ga er bij staan maar krijg geen reactie.
Langzaam zwaai ik met mijn handen voor Milan's ogen.
Geen reactie.
Ik zeg zijn naam.
Geen reactie.
Ik knuffel hen.
Geen reactie.
Opeens neemt iemand mijn hand vast.
Hij kan me blijkbaar wel zien.
Ik kijk in zijn ogen en zie..

Cameron.
Ik schrik en wil wegrennen.
Hij heeft me te stevig vast.
Zijn grip is zo stevig.
Ik voel de pijn door mijn polsen gieren.
De bloed toevoer naar mijn hand is volledig afgesloten.
Ik val neer diep in een zwart gat.