That Stranger Is My HUSBAND

Chapter 31: Tears

Britney's POV

Grabe! Nakakapagod talaga! Pero bakit hindi ako dalawin ng antok? Kahit magpagulong gulong ako di pa din ako tinatalaban eh.

Bakit biglang umaalis si Stephen? Bakit parang ang saya nya habang binabasa yung text at mga tawag ? Bakit iniiwan nya lang ako dun sa office nya? Sino kaya yung taong yun? Yung dahilan ng biglang pag-alis nya. Yung dahilan ng pag ngiti nya.

At bakit ako naapektuhan?

Hindi ko na maintindihan ang sarili ko. Bakit ba ako nagkakaganito?

Kinuha ako ang unan ko at itinakip sa mukha ko. "Aaaaaaahhhhh!" I let out a scream.

Parang tinotopak na ata ako ah! Di ko alam na nakakaramdam ng ganito ang mga dyosa.

"Aish!" napabalikwas na lang ako ng bangon. Kesa magmukmuk dito, kinuha ko na lang ang gitara ko at lumabas ng kwarto.

"Hindi pa din sya dumadating? Past 9pm na ah." Wala kasing ilaw ang kwarto nya eh. Lagi na lang sya late umuwi.

Kasama nya pa din ba yung taong yun? Teka... Lalaki ba o babae? Parang may kumirot na kung ano sa loob ko.

Ano naman kung babae? Diba nga dakilang manwhore yun? Ano pa ba iniexpect ko sa kanya?

Napabuntong hininga ako. Akala ko talaga nagbago na sya.

Imbis na titigan ang pinto nya, nag-umpisa na akong maglakad palayo dun.

Umupo ako sa bench na malapit sa pool area. Magulo pa din ang isip ko. Hindi ko alam kung anong nangyayare saken.

I started to strum my guitar.

Np: Realize

"Take time to realize
That your warmth is crashing down on in

Take time to realize
That I'm on your side
Didn't I, didn't I tell you,"

Nabalik sa alaala ko yung unang araw na nagkita kami. Nakakatawa kasi sya pa yung typical manwhore na kilala ko. Andaming babae ang ginagamit nya. Siguro, ako ang unang babae na ginanon sya. Yung initsapwera sya.

"But I can't spell it out for you
No it's never gonna be that simple
No I can't spell it out for you,"

Magdadalawang buwan na kaming nakatira sa iisang bubong. Puro asaran at sigawan lang. Naiinis ako pagbigla syang bumabait sakin. Yung part na, nag-effort pa syang magluto ng breakfast at inaya ako. Yun nga lang sunog. Tapos prinotektahan pa nya ako sa office nila.

"If you just realize
What I just realize
Then we'll be perfect for each other and we'll never find another

Just realize what I just realize
We'd never have to wonder if we missed out on each other now,"

Why do I feel this way? Why am I so affected by his actions? Dati naman di ako ganito eh.

"Take time to realize
Oh-oh I'm on your side
Didn't I, didn't I tell you

Take time to realize
Oh-oh I'm on your side
Ooohhhhh,"

Maybe, I just got used of him pissing me around. Him giving me that much attention. Him bossing me around. Pero diba hindi ko naman gusto makita dati yung pagmumukha nya? Pinapahirapan nga nya ako dito eh. Paglinisin ba ako every sunday! Pero... Bakit hindi na ako umaangal? Bakit mas gusto ko ang presensya nya?

"But I can't spell it out for you
No it's never gonna be that simple
No I can't spell it out for you

If you just realize
What I just realize
Then we'll be perfect for each other and we'll never find another