Dark Phenomenon: The Search (ON-HOLD)

Search 6: Punishment

Search 6: Punishment

ANONG ginagawa niya dito?

Shit prodigies. Nakalimutan kong isa sa mga rules ng academy ang pagbawal sa mga estudyante na lumabas ng dis oras ng gabi. Nandito ba siya para parusahan ako? But he's not even a part of Student's Chamber.

Tahimik ang paligid kaya rinig na rinig ko ang malakas na pintig ng aking puso. Namayani ang katahimik sa pagitan naming dalawa. Nanatili siyang nakatayo habang nakapamulsa. Even in this dark place, kitang-kita ko ang kanyang maamong mukha. But I know his type. I won't let myself fall from his trap. Especially, when I could almost smell the danger within him.

Kahit kinakabahan ay diretso ko siyang tinitigan. His eyes were like a blackhole—dark and deep. It was full of strange yet clear emotions. Hindi ko iyon maintindihan. Para ako nitong hinihigop, pilit na hinihila ako hanggang tuluyan na akong mawala sa aking sarili.

"Why are still up this late?" tanong niya. Hindi ko siya sinagot at nanatiling nakatitig sa kanyang mga mata.

Isa akong sinungaling kung sasabihin ko sa aking sarili na hindi ako natatakot. I may be brave on others eyes but believe me, it's still not enough. Natatakot ako sa kanya. He's the most intimidating person I've ever met. Natatakot ako sa pagiging tahimik ng kanyang mga mata at ang pagiging kalma ng kanyang isipan. Wala akong mabasa duon. Hindi ko alam kung anong iniisip niya. I'm always scared because of the unknown. I always feared the things I don't know.

"Why are you still up this late?" ulit niya sa kanyang tanong. Napalunok ako. His question, his voice. He sounded like he cares for me, like he knew me from the start.

"I don't know you. Why would I answer your question?" I said. Umiwas na ako ng tingin sa kanya dahil parang hindi ko na kayang magtagal pa sa pwestong ito. Gusto kong lumayo sa kanya. He's danger to me, a warning. Iyon ang isinisigaw ng isipan ko.

Halos makalimutan ko ng isa siyang Arcane Charmer. He can take my power away from me in just one snap. Hindi biro ang makipag-usap sa kanya.

Nang hindi siya sumagot ay tumalikod na ako. Hindi ko talaga siya kayang harapin ng sobrang tagal. My mind becomes a hurricane of swirling thoughts I couldn't handle anymore. Nakakatakot ang epekto niya sa akin. Kilala ko ba siya? Bakit nakakaramdam ako ng sobrang pagkatakot sa kanya?

Hindi pa nakakalayo ay hinablot niya ng marahas ang aking kanang braso. Napangiwi ako dahil sa higpit ng pagkakahawak niya dito. Naramdaman ko ang lambot ng kanyang kamay sa aking balat. Nakakapaso iyon. The temperature of his hand was a combination of warm and cold, it made my  stomach went upside down.

"Harper. Harper Arcon," marahan niyang binanggit ang aking pangalan. Suminghap ako dahil sa sinabi niya. My knees becomes shaky. Nagtatanong ngayon ang kanyang maa. Nagtatanong kung ako ba talaga ito. Hindi ko siya maintindihan.

"What the fuck is your problem?" asik ko sa kanya at pilit na inalis ang braso sa pagkakahawak niya. Hindi na ako makahinga. The air was suffocating me.

"Harper," muli niyang tawag. There was longing in his voice. He seemed so drunk.

"I don't fucking know you. So back off!" Hindi ko maiwasang magtaas ng boses. Gusto ko ng umalis dito. Unti-unting lumuwag ang hawak niya sa braso ko. Napatingin ako sa mata niya at nagulat sa nabasang emosyon duon. He's hurt, confused, mad.

Bago pa siya makapagsalitang muli ay mabilis akong tumakbo palayo. Wala akong pakielam kung may magising man ako. 

Nang makarating ako sa kwarto ay halos padabog kong isinara ang pinto. Humihingal na humiga ako sa kama at tumitig sa kisame. What was that?