When everyone thought that they figured out all the puzzling mysteries that surround them and that everything has its own scientific explanation, Colbie Corryl Quizon came to prove them wrong.
Bizarre and horrifying events will give everyone an enig...
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Way To Move On
Matapos ang tatlong beses kong pagkatok sa pinto ng bahay namin ay binuksan na iyon ni nanay. Shock was painted all over her face when she saw me at my poor soaking wet state. Without uttering any words, I moved closer towards her and enveloped her with a tight embrace as I sobbed again. Mas napahagulgol ako ng gumanti rin siya ng yakap and that's what all I need right now.
Naupo agad ako sa kama ko kahit na nararamdaman ko parin ang pamumugto ng mga mata ko nang makita ko si nanay na pababa na ng kwarto ko habang may bitbit na tray ng pagkain. Nginitian niya ako nang magtagpo ang mga titig naming dalawa. Naglakad siya palapit sa akin saka ibinaba ang dala niyang tray sa ibabaw ng side table ko.
'Di na po sana kayo nag-abala nanay. Kaya ko naman e.' I said through sign language.
Naupo si nanay sa gilid ko na kaharap ako kaya umusog ako ng kaonti upang bigyan siya ng espasyo. She smiled and caressed my hair with her soft and ever loving hand.
'Masaya ako na inaalagaan mo ako anak at ngayong nasa ganitong sitwasyon ka, hayaan mong ako naman ang mag-alaga sayo. Hayaan mong gampanan ko ang pagiging nanay sayo.' She replied using the same method. The sides of my eyes began to felt warm again. Bakit kaya sa tuwing may nagpapagaan ng loob natin ay mas lalo tayong naiiyak?
Lumapit ako kay nanay at kaagad siyang ikinulong sa isang mahigpit na yakap na ginantihan naman niya. I rested my head on her shoulder then I started to cry again. I am already seventeen but I feel like I'm still a five year old kid whenever she holds me like this and being in her arms is just the safest place on earth for me.
"Nanay, mahal na mahal ko siya pero kapalaran na niya yong nagsabi na hindi kami para sa isa't isa. Na hindi niya ako mamamahalin kahit kailan. Nanay, ang sakit po pala." Humagulgol kong wika sa kanya. I knew that she won't be able to hear me but I just want to let out all the heavy emotions I have and have been bothering me. Nang higpitan ni nanay ang yakap niya sa akin ay mas lalo akong napahagulgol.
I cannot make other people love me but I have my family who can give of the amount of love necessary for me. I have nanay and seeking her open arms when the world seems to turned its back on me is already enough. Kahit pa masakit pipilitin ko dahil alam kong darating ang araw na huhupa rin ang sakit kasabay ng nararamdaman kong ito para sa kanya. Balang araw.
☠️☠️☠️
"Couz, you need to eat this na so that you'll make move on na." I groaned dahil sa kanina pang pamimilit ni Maggie sa akin. Nasa McDo kami ngayon dahil tutulungan daw niya akong magmove-on.
Bahagya kong inangat ang nakasubsob kong mukha sa lamesa at tinignan siya at ang mga order niya. She looks really pretty on her white halter crop top with its matching white high waisted jeans and her hair was tied on its usual high ponytail. Kumikinang tuloy ang morena niyang balat dahil sa suot niya. I'm sporting on a plain black spaghetti strap top under a gingham plaid flannel shirt and jeans. Nakatali rin ng pa-messy bun ang buhok ko para panindigan ang sawi and brokenhearted looks.
