Sonun Kralı
Yedi yaşında tüm kardeşlerini öldürüp tahta çıkmış 'Lanetli Kral'. Tüm Korus'un hükümdarı. On iki yaşında zamanın en büyük krallığı olan Rukus'u yerle bir etmiş 'Zalim Kral'. Tahta oturduğu günden beri toprakları büyütmüş ve zengin...
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Yıl 1011 , Korus Hükümdarlığı - Kral Yongce Sehun Devri
Aynadaki yansımanın sahibi ben miydim?
Elim yüzüme gittiğinde aynadaki yansımada yüzüne dokunuyordu. Odada benden başka kimse yoktu ama aynada bir yabancının yansıması vardı. Gözlerim şaşkınlıkla büyüdüğünde aynadaki yansımanın gözleride büyümüştü. Ağzımı açtığımda yansımada açmıştı , dudaklarımı ısırdığımda o da ısırdı.
Benim esmer tenime karşılık beyaz bir teni vardı. Tombul yanaklarıma karşılık incecik , pembe yanaklar. Küçük bir burun , ince kaşlar ... Tanıdıktı. Yabancı olduğu kadar tanıdıktı.
Daha iyi görebilmek için uzun , ipek gibi saçları elimle toplamış ve yansımada gördüğüm yüzü - yüzümü daha iyi görebilmiştim artık.
Bu sima...
Bu yüz...
Kesinlikle o resime ait idi.
▪❇▪ Yıl 2017 - Korus Cumhuriyeti
"Çok güzel." bir iki dakika öylece resme bakakalmıştım. O kadar güzel duruyordu ki resim , öylece kalakalmıştım. Tanıdık ama bir o kadar uzak gibiydi , gülümsemesinde bir hüzün saklıydı. Onun hüznü ise sol yanımda bir acıya neden oluyordu sanki.
En son ne zaman bu kadar huzursuz hissettiğimi hatırlamıyorum bile.
"Sonuçta bu resmi ben çizdim. " en yakın arkadaşım olarak benimsediğim , doğduğum günden beri onun patavatsızlığını kabullenmiş olduğum , Kiru idi konuşan.
Kendide ismi gibi garip biriydi.
"Bak bu sergide ki resimler Korus'un bilge ressamı tarafından çizilmiş olabilirmiş. Ki bilge ressam Yongce devrinde yaşamış..." nefesim bu kadar uzun konuşmama izin vermiyordu. Oksijen tüpünün vanası ile oynayarak oksijen oranını artırdım. "İsmi saklı bir yetenek bu tanım bile sen olmana imkan tanımıyor. Hem... " derin bir nefes aldım." Sen bu resmi çizmiş olsaydın kemiklerin bile bulunamazdı." bir an yüzünü ekşitmiş ve bana bakmıştı. Tüm kızların kendinden hoşlandığını sanan popüler çocuklardan gibi görünsede aklı fikri resim çizmekteydi, hep tarihi kıyafetler giyinmiş bir kadını çizerdi... Kim olduğunu sorsam bana cevap olarak ilk aşkı olduğunu söyler hüzünlü bir sessizliğe bürünürdü.
"Kendini imparator sanan bir adam beni bu zamana gönderdi ve seninle kalmamı istedi. Ama gel gör ki o ne kadar kendini imparator sanıyorsa sende o kadar deli bir imparatoriçesin... " kaşlarını çatmış bana bakarken oldukça çocuksu duruyordu. Bu yüzden on sekiz yıldır yaptığım şeyi yapıp ona arkamı döndüm. Onun annesi ve annem çok iyi dosttu , babalarımızda öyle. Sonuç olarak bizde ailemize eşlik edip arkadaş olmuştuk. Onunla olan ilişkim işte bu kadardı. Daha fazlasına beynim kesinlikle dayanmazdı.
