KORUYUCU

Bölüm 2

2.BÖLÜM

Mavi gözlere bakarken adeta olduğum yerde donakaldım...Titrek bir merhaba dökülürken dudaklarımdan aklım hala kaçık olma ihtimalinin yüksek olduğunu düşündüğüm annemin sesi vardı. "Onları gördüğünü belli etme Rose.Yoksa seni alır ve ortadan kaybolurlar..."

Kalbim çılgın gibi atarken karşımdaki uzun boylu ve oldukça çekici olan varlığın gözleri ile beni tartmasını bekledim.Sonra ona ürkekçe gülümsesim.Yüzünden farklı bir duygu akımı geçti ama ben bunu çözemedim.Sonra bakışlarım arkasındaki ortağına kaydı.Bize doğru gelirken etrafını farklı bir ışık sarıyordu sanki.Karşımdaki adam bakışlarımı takip etti ve elini omzuma koydu.O anda bir elektrik akımı geçti vucudumdan ve bakışlarımı hemen ona çevirdim.

"Sakın belli etme."Sesini duyuyordum.Ama kafamın içinden.Dudakları hiç kıpırdamasada oldukça netti.Gözlerimi dikmiş ona bakarken,tekrarladı. "Bizi görebildiğini belli etme ve ne dersem beni onayla."Arkadaki adam neredeyse yaklaşmıştı. "Düşün Rose."dedi.Onun mavi derinliklerine baktım. "Şimdi Sıçtın kızım."İşte o an düşündüğüm bu oldu.Karşımdaki adamın dudak kenarları hafifçe bükülürken,diğer adam yaklaştı.Eli omzunda olan tekrar konuştu. "

Ona bakma."Bakışlarımı karşımdaki mavi gözlü devde sabitledim. "Neler oluyor Barca."Bana bakmaya devam ederken konuştu. "Sanırım şoka girdi."Bu kez yanındaki heybetli adam bana baktı ama onu yalnızca göz ucuyla gördüm.Tanrım okadar korkuyordum ki.Bacaklarımın titrememesine tek engel,Barca'nın omuzundaki eliydi.Sanki beni sakinleştirmeye çalışıyordu. "Gitmeliyiz."dedi adam. "Aynı zamandada insanlara yardım etmeliyiz."dedi Barca hala bana bakarak. "Evet,ama."bu kez başını yandaki adama çevirdi. "Eğer onu bırakırsam,bayılacak.Sürekli nefes almayı düşünüyor."Yandaki adam beni dikkatlice süzerken elini bana uzattı.

Gözlerim hala Barca'da iken düşünmeden istem dışı geriledim. "Buda ne demek."dedi diğer adam.Barca'ya baktım dikkatlice Göz rengi koyulaştı,Çenesini sıkmaktan kırabileceğini düşünürken diğer adam tekrar elini uzattı.Bu kez kendime engel olamadım ve ona baktım.Esmer tenli adamla gözgöze geldiğimizde önce şaşırdı ardından gerildi. "Öngörücü."dedi.Barca bana baktı ve ardında hızla beni arkasına çekti ve adamın göğsüne dokundu.Hızla çıkan güçlü bir beyaz ışıkla birlikte adam geniş kütüphane girişinin karşısına uçtu.Etrafta insanlar ilgisizdi.Anlaşılan kimse bizi görmüyordu. "Sana ne dedim ben."dedi ve ben aklımı başıma toplayıp kaçmaya çalıştım.Ama çok hızlıydı beni kolumdan tuttu. "Ne istiyırsun ölmek mi?"dedi.Sonra o muhteşem görsel şölenle olduğum yerde kaldım.İki kolunu aynı anda silkeledi ve sırtından devasa büyüklükteki beyaz kanatları ortaya çıktı.

Ben adeta ağzımın suyu açık bir halde ona bakarken,o kolları ile beni sardı.Öylesine büyük bir sıcaklık kapladı içimi ve ben öylesine güvende hissettim ki.Elimde olmadan bende ona sarıldım.Büyük kanatlarını açıp çırptı ve bir saniye içinde kütüphane yok olurken aklıma annemin sözleri geldi. "Onları gördüğünü belli etme Rose.Yoksa seni alır ve ortadan kaybolurlar..."Sanırım gittiğim yer belliydi ve cennet şu an olduğum kollar olsada sonum cehennemdi.

İlk bölümler biraz kısa ama diğer bölümlerde oldukça uzun olacak merak etmeyin