Η καινούρια καθηγήτρια (girlxgirl)

So in love with you....

Μαίρης POV:

Μετά από ώρα ένιωθα έντονη ζαλάδα και ήθελα να πω στην Κωνσταντίνα να φύγω γιατί δεν άντεχα άλλο...καθώς πήγαινα ξαφνικά όλα σκοτείνιασαν....

Δήμητρας POV:

Ξαφνικά είδα την μικρή να λυποθυμάει τα έχασα...έτρεξα από πάνω της προσπαθώντας να την βοηθήσω...μα τι έπαθε...ήρθαν και οι φίλοι της από πάνω να δουν τι έπαθε και τους είπα ότι θα την πάρω σε ενα νοσοκομείο εφόσον εγώ ήμουν μεγαλύτερη...δεν ξέρω τι συμβαίνει αλλά αυτή η κοπέλα μου δημιουργεί περίεργα συναισθήματα...μόνο που την έβλεπα έτσι δεν άντεχα...ήθελα να ξανά δω τα μάτια της να με κοιτάνε...αλλά είναι μαθήτρια μου και έχουμε διάφορα ηλικίας...και δεν είναι σωστό...

Την έβαλα στο αυτοκίνητο μου και την πήγα στο νοσοκομείο...εκεί μόλις φτάσαμε έτρεξα στα επείγοντα για να την δουν...την πήραν μέσα σε ενα δωμάτιο και εγώ περίμενα απ'έξω γεμάτη αγωνία...ελπίζω να μην είναι κάτι σοβαρό...

Μετά από λίγη ώρα βγήκε έξω ο γιατρός...
Δήμητρα:"Πως είναι??"
Γιατρός:"Δεν είναι κάτι το ανησυχητικό απλά χρειάζεται βιταμίνες και να τρώει παραπάνω..."
Δήμητρα:"Ευχαριστώ πολύ θα μπορούσα να την δω?"
Γιατρός:"Ναι φυσικά περάστε.."

Άνοιξα την πόρτα του δωματίου της και μπήκα μέσα την είδα ξαπλωμένη σε ένα κρεβάτι να με κοιτάει έκπληκτη...
Μαίρη:"Τι κάνεις εδώ?"
Δήμητρα:"Χθες που λιποθύμησες εγώ σε έφερα εδώ με το αμάξι μου"
Μαίρη:"Αλήθεια???Σε ευχαριστώ πολύ για όλα"
Δήμητρα:"Σιγά δεν έκανα τίποτα απλά τρόμαξα που σε είδα έτσι"

Μετά από αυτό απλά κούνησε το κεφάλι της και καθόμασταν και κοιτιόμασταν...έτσι αποφάσισα να σπάσω την σιωπή...
Δήμητρα:"Αλλά πρέπει να προσέχεις βρε...δεν τρως καλά έτσι?"
Μαίρη:"Η αλήθεια είναι ότι πολλές φορές δεν έχω όρεξη και έτσι δεν τρώω βέβαια η μαμά μου προσπαθεί να με κάνει να φάω αλλά εγώ δεν έχω όρεξη αρκετά συχνά.."
Δήμητρα:"Ναι όμως πρέπει να τρως βλέπεις τι έπαθες τώρα...πρωινό τρως το πρωί?"
Μαίρη:"Πολύ σπάνια...δεν μ αρέσει να τρώω το πρωί.."
Δήμητρα:"Πρέπει να τρως το πρωινό ειδικά σου δίνει ενέργεια για όλη την ημέρα πρέπει να τρως"
Μαίρη:"Δήμητρα να σε ρωτήσω κάτι?"
Δήμητρα:"Ναι" είπα και ξεροκατάπια καθώς φοβόμουν τι θα με ρωτήσει...
Μαίρη:"Γιατί νοιάζεσαι τόσο πολύ για μένα?"
Δήμητρα:"Γιατί είσαι μαθήτρια μου και νοιάζομαι για τους μαθητές μου"
Μαίρη:"Και γιατί έχεις τέτοια συμπεριφορά μόνο μαζί μου..θέλω να πω ότι μόνο εμένα έχεις κρατήσει να μου πεις ότι είμαι από τους αγαπημένους σου μαθητές και ότι μπορώ να σε ρωτάω ότι θέλω και εκτός τάξης να σε λέω Δήμητρα"
Δήμητρα:"Ε...ε..ε Μαίρη απλά σε συμπαθώ αρκετά γιατί διαβάζεις πολύ Χημεία και αγαπάς το μάθημα..."
Μαίρη:"Μόνο αυτό?"
Δήμητρα:"Ε ναι τι άλλο?"