Η καινούρια καθηγήτρια (girlxgirl)

Δεν μπορώ να σε έχω...

Ακούστε το τραγούδι καθώς διαβάζετε είναι απλά Υ-Π-Ε-Ρ-Ο-Χ-Ο...

Δήμητρας POV:

Τότε άνοιξε η πόρτα και μπήκε μέσα η Μαίρη γεμάτη δάκρυα...

Έτρεξε στην αγκαλία μου και με έσφιξε σαν να με έχανε για πάντα...που η αλήθεια είναι ότι για πάντα με χάνει....με τις βλακείες των γονιών μας φτάσαμε να ερωτευτούμε και να φιλάω την αδερφή μου...μα καλά πως μπορεί η μάνα της να το κρύβει όλα αυτά τα χρόνια...κοροιδεύει τόσο κόσμο...και μάλιστα τον άντρα της και την ίδια της την κόρη....

Δήμητρα:"Ηρέμισε Μαίρη μην κλαις..."
Μαίρη:"Δεν μπορώ..."
Αντώνης:"Πρέπει κορίτσι μου να ηρεμίσεις..."
Μαίρη:"Δεν θέλω να ηρεμίσω..."
Αντώνης:"Εγώ θα σας αφήσω μόνες σας να τα πείτε...είναι μεγάλο σοκ...καταλαβαίνω..."
Δήμητρα:"Ναι καλύτερα να φύγεις...γιατί στα έχω μαζεμένα....τίποτα δεν πρόσεχες...και βλέπεις που καταλήξαμε τώρα..."
Αντώνης:"Καλά πάω και όταν ηρεμήσετε θέλω να μιλήσω και με τις δύο σας..."
Δήμητρα:"Η προοπτική να μην θέλουμε εμείς να σου μιλήσουμε δεν υπάρχει;"
Αντώνης:"Φεύγω γιατί τώρα δεν ξέρεις τι λες Δήμητρα...."είπε και έφυγε από το σπίτι...

Μαίρης POV:

Αφού έφυγε ο μπαμπάς της Δήμητρας μείναμε να καθόμαστε στον καναπέ και να κοιταζόμαστε αμίλητες....μίλαγαν τα μάτια μας...

Δήμητρα:"Λοιπόν;"
Μαίρη:"Τι λοιπόν Δήμητρα;"
Δήμητρα:"Πως είσαι μετά από όλα αυτά;"
Μαίρη:"Πως να είμαι ρε Δήμητρα;Μες στην τρελή χαρά δεν βλέπεις..."
Δήμητρα:"Α να σου πω μην φωνάζεις σε εμένα...δεν φταίω εγώ σε τίποτα για τις μαλακίες των γονιών μας και κυρίως της μάνας σου..."
Μαίρη:"Α η μάνα μου φταίει μόνο....μόνη της με έκανε...."
Δήμητρα:"Δεν εννοούσα αυτό...εννοούσα που το κρύβει τόσα χρόνια...δεν θα είχαμε φτάσει σε τέτοιο σημείο...."
Δεν απάντησα και μείναμε πάλι σιωπηλές για λίγο....μέχρι που έσπασα την σιωπή...
Μαίρη:"Δεν το αντέχω όλο αυτό ρε μωρό μου...εεε Δήμητρα ήθελα να πω..."όταν είπα μωρό μου κατά λάθος άρχισε να κλαίει η Δήμητρα και μαζί της και εγώ...πόναγα...πόναγα πολύ μέσα μου...πως θα μπορούσα να ζήσω μακριά της....πως θα μπορούσα να ξυπνάω χωρίς αυτήν δίπλα μου...χωρίς να ξανά νιώσω τα χείλη της...η ζωή μου θα καταστραφεί χωρίς αυτήν δίπλα μου...πως θα μπορούμε να δούμε η μία την αλλή σαν αδερφή μετά από τόσες στιγμές...μετά από τόσα φιλιά...μετά από τόσες δυσκολίες που περάσαμε μέχρι να φτάσουμε να είμαστε μαζί...

Δήμητρα:"Προσπάθησε να μην με ξανά πεις μωρό σου...δεν μπορούμε να ήμαστε μαζί...πρέπει να το καταλάβουμε και οι δύο....είμαστε αδερφές ρε Μαίρη....δεν θα είναι εύκολο στην αρχή το ξέρω...αλλά με τον καιρό θα το συνηθίσουμε..."
Μαίρη:"Δεν ξέρω τι θα κάνεις εσύ εγώ ποτέ μου δεν θα μπορέσω να το αποδεχτώ...είναι αδύνατο....να δω την γυναίκα που αγαπώ σαν φίλη...κατάλαβε το....δεν πρόκειται ποτέ να γίνουμε δύο αγαπημένες αδερφές....πάντα θα νιώθω παραπάνω πράγματα για σένα...."της φώναξα και έφυγα γρήγορα από το σπίτι της...

Άρχισα να περπατάω στους δρόμους με το μυαλό μου να είναι γεμάτο με σκέψεις...δεν ήξερα που να πάω...τελικά κατέληξα να πάω σε μία παράλια....κάθισα στην άμμο και συνέχιζα να σκέφτομαι και να πονάω....να πονάει η καρδιά μου γιατί ήμουν μακριά της...την θέλω δικιά μου...δεν μπορεί να είναι αδερφή μου...δεν το αντέχω να είναι αδερφή μου...είχε αρχίσει να βραδιάζει...αποφάσισα να ανοίξω το κινητό μου γιατί το είχα απενεργοποιημένο για να μην με ενοχλήσει κανένας....είχα πολλές αναπάντητες από τους γονείς μου και από την Δήμητρα....ήθελα τόσο πολύ να την πάρω τηλέφωνο....

Καθόμουν και κοίταγα το κινητό....με το δίλημμα αν πρέπει να την πάρω...είχα μπει στις επαφές και κοίταγα τον αριθμό της...μέχρι που την πήρα τηλέφωνο....

Δήμητρα:"Που είσαι γαμοτο τόση ώρα έχουμε τρελαθεί όλοι από αγωνία..."
Μαίρη:"Να τους πεις να μην ανησυχούν...καλά είμαι όσο μπορώ δηλαδή..."
Δήμητρα:"Ρε Μαίρη έχουμε τρελαθεί όλο το απόγευμα..."
Μαίρη:"Σταματά λίγο θέλω να πω κάτι..."
Δήμητρα:"Οκ...σε ακούω.."
Μαίρη:"Ότι και να γίνει θα σ αγαπάω για πάντα...θα είμαι εδώ και θα νοιάζομαι για σένα ότι και να γίνει....έστω σαν αδερφή αν πρέπει να πιστέψουμε αυτό.."
Δήμητρα:"Τι εννοείς αν πρέπει να πιστέψουμε αυτό;"
Μαίρη:"Άστο..."είπα και το έκλεισα....

Πέρναγε η νύχτα και δεν είχα ιδέα που να πάω...έτσι σηκώθηκα και πήγα σπίτι της Δήμητρας...δεν μπορεί όλο αυτό να είναι αλήθεια...δεν γίνεται...δεν το πιστεύω...

Έφτασα στην πόρτα του σπιτιού της...ήταν 3.25 το βραδύ...δεν με ένοιαζε δεν πρέπει να πιστέψει τις τρελές της μάνας μου...χτύπησα το κουδούνι...μετά από λίγο άνοιξε την πόρτα φαινόταν ότι δεν κοιμόταν...φαινόταν εξαντλημένη...παραξενεύτηκε που με είδε τέτοια ώρα αλλά μου είπε να περάσω...πήγα στο σαλόνι και είχε ένα ποτήρι με ποτό στο τραπεζάκι και σιγουρεύτηκα ότι όντως δεν κοιμόταν...

Δήμητρα:"Τι θες τέτοια ώρα Μαίρη;"
Μαίρη:"Να μιλήσουμε"
Δήμητρα:"Να πούμε τι;Θες να πεις μυστικά στην αδερφούλα σου;"
Μαίρη:"Πόσο έχεις πιεί ρε Δήμητρα;"
Δήμητρα:"Να μην σε νοιάζει απλά πες τι ήρθες να μου πεις..."
Μαίρη:"Λοιπόν όλες αυτές τις ώρες σκεφτόμουν ότι δεν μπορεί να είναι αλήθεια ρε Δήμητρα...δεν πρέπει να πιστέψουμε τις ανοησίες της μάνας μου..."άρχισα να φωνάζω...
Δήμητρα:"Ηρέμησε Μαίρη...δεν νομίζω ότι θα έλεγε κάτι τόσο σοβαρό ψέματα..."
Μαίρη:"Μάλιστα γιατί ρε γαμοτο δεν με ακούς εγώ δεν το πιστεύω δεν γίνεται να είναι αλήθεια..."
Δήμητρα:"Αυτό που λες δεν γίνεται απλά ηρέμισε..."
Μαίρη:"Ε βέβαια τι θα έλεγες εσύ δεν μ'αγάπησες στ'αλήθεια τελικά.."
Δήμητρα:"Έτσι κι αλλιώς είμαστε αδερφές δεν γίνεται...γιατί το συζητάμε..;"
Μαίρη:"Γιατί για εμένα έχει νόημα...προφανώς δεν σε νοιάζει καθόλου..."είπα και έφυγα από το σπίτι της...

Γεια σας!!!!Ελπίζω να σας άρεσε το παρτ!!!!Πατήστε αστεράκι ⭐ και σχολιάστε τα λέμε στο επόμενο!!!!❤❤❤