Η καινούρια καθηγήτρια (girlxgirl)

Ζωή χωρίς εσένα...

Μαίρης POV:

Δήμητρα:"Έτσι κι αλλιώς είμαστε αδερφές δεν γίνεται...γιατί το συζητάμε..;"
Μαίρη:"Γιατί για εμένα έχει νόημα...προφανώς δεν σε νοιάζει καθόλου..."είπα και έφυγα από το σπίτι της...

Η πρώτη μου σκέψη ήταν να πάω να πάρω τα πράγματα μου από το σπίτι των γονιών μ..τώρα που θα κοιμόταν η μάνα μ και δεν θα την έβλεπα...

Μπήκα ήσυχα στο σπίτι και ανέβηκα στο δωμάτιο μου να πάρω ότι είχα αφήσει...

Όταν μπήκα στο δωμάτιο και άρχισα να μαζεύω πράγματα...μου ρθε στο μυαλό το πρώτο μας φιλί...εδώ σε αυτό το δωμάτιο...καθόμασταν στο κρεβάτι και φιλιομασταν...γιατί όλα να γίνουν τόσο σκατά...την θέλω πίσω...δν μπορεί να είναι αλήθεια...

Μάζεψα τα πράγματα μου και έφυγα γρήγορα από το σπίτι...τηλεφώνησα στον μπαμπά μου για να τον ρωτήσω αν μπορώ να μείνω μαζί του μιας και είχε φύγει και αυτός από το σπίτι...

Αφού μιλήσαμε και μου είπε που μένει ξεκίνησα να πηγαίνω στην οδό που μου είπε...

Το επόμενο πρωί...

Όλο το βράδυ δεν κοιμήθηκα...καθόμουν και σκεφτόμουν...σκεφτόμουν την κατάσταση...την Δήμητρα δν μπορώ χωρίς αυτήν...

Δήμητρας POV:

Τις τελευταίες μέρες νιώθω χάλια με όσα έχουν γίνει...βέβαια δεν εχω το κουράγιο να κάνω το οτιδήποτε...το μόνο που θέλω είναι να ηρεμήσει η Μαίρη και να συνεχίσουμε τις ζωές μας έτσι...όπως έγιναν τα πράγματα βέβαια τίποτα δεν θα είναι ίδιο αλλά..πρέπει να προσπαθήσουμε να είμαστε αδερφές...

Θέλω να πατήσω ένα κουμπί και να εξαφανιστούν όλα και όλοι...όλοι εκτός από την Μαίρη...η Μαίρη θέλω να είναι η κοπέλα μου...το κορίτσι μου το όμορφο...δεν της αρέσει όλη αυτή η κατάσταση...ούτε εμένα μ αρέσει...λείπει από το σπίτι...λείπει το γέλιο της...δεν αντέχω να βλέπω τα ματάκια της δακρυσμένα....

Η μέρα πέρασε και εγώ δεν άντεχα να κάνω τίποτα...όλα αυτά με έχουν εξαντλήσει τόσο πολύ...

Όλο το βράδυ πάλι δν κοιμήθηκα...ούτε στο σχολείο μπορώ να πάω αλλά πρέπει να πάω...γιατί αμα μείνω εδώ μέσα θα γίνω χειρότερα...αλλά βέβαια στο σχολείο θα είναι η Μαίρη...αλλά δν μπορώ και να την αποφύγω...

Πήγα στο σχολείο και οι ώρες πέρναγαν αργά και βασανιστικά...δεν είχα ούτε ένα κενό...και για αποκορύφωμα τελευταία ώρα είχα το τμήμα της Μαίρης....

Μπήκα στην αίθουσα και μετά από λίγο χτύπησε το κουδούνι...μπήκαν όλα τα παιδιά αλλά εγώ είχα καρφώσει τα μάτια μου πάνω στην Μαίρη...στα κόκκινα ματάκια της και στο λυπημένο της πρόσωπο...θέλω να ναι ευτυχισμένη...

Σήμερα τους έβαλα να λύσουν κάτι ασκήσεις στο τετράδιο τους και να μου τις φέρνουν να τις ελέγχω...δεν άντεχα να παραδώσω νέο μάθημα...

Όταν τελείωναν τους άφηνα νωρίτερα να φεύγουν...έτσι πέρναγε η ώρα και οι περισσότεροι είχαν φύγει...και είχε μείνει μόνο η Μαίρη...η οποία με κοίταγε με ένα παράπονο στα μάτια...την αγαπάω πάντα την αγάπαγα δεν θέλω να πιστεύει το αντίθετο...πήγα από πάνω της και είδα το τετράδιο της...δν είχε γράψει τίποτα...το μόνο που είδα στην γωνία της σελίδας ήταν να λέει Δ...σ αγαπάω... αχ και να ξέρες μάτια μου πόσο σ αγαπάω...αλλά δν μπορώ να σε έχω...είσαι αδερφή μου γαμοτο...δν πρέπει να σκέφτομαι τέτοια...

Έπιασα το τετράδιο και έγραψα κάτω από αυτό που είχε γράψει...και εγω σ αγαπάω Μ πάντα σ αγαπούσα....

Της το έδωσα και όταν το είδε με πήρε μια σφιχτή αγκαλιά...

Μαίρη:"Δλδ με πιστεύεις;"
Δήμητρα:"Για ποιο πράγμα;"
Μαίρη:"Ότι όλα αυτά πρέπει να είναι ψέματα..."με κοίταγε με ένα βλέμμα γεμάτο ελπίδα...
Δήμητρα:"Μαίρη μου πρέπει να το πάρεις απόφαση είμαστε αδερφές...δν γίνεται να είναι ψέματα αυτό..."
Τότε όλη η ελπίδα που είχε στο βλέμμα της χάθηκε και έφυγε τσαντισμένη από την αίθουσα...

Γεια σας!!!!Το ξέρω και άργησα να ανεβάσω και είναι μικρούλη.ΣΟΡΡΥ αύριο ελπίζω να βγει πιο μεγάλο...Πάραυτα ελπίζω να σας άρεσε το παρτ!!!Πατήστε αστεράκι και σχολιάστε!!!!Τα λέμε στο επόμενο!!!❤❤❤