👉ခ်ိဳၿမိန္ေသာခ်စ္ျခင္း👈
💜hunhan yaoi💜
💜💜💜
"luhan....မင္းလဲပင္ပန္းေနပီ....ျပန္ေတာ့ေလ..."
sehunေျပာေတာ့ စိတ္မခ်တဲ့ပံုေလးျပန္ၾကည့္လာတဲ့luhan
"ငါတို႔အဆင္ေျပပါတယ္..."
အနည္းငယ္ျပံဳးျပကာ ေျပာလာတဲ့sehun
အိမ္ကိုသာျပန္ေရာက္လာတယ္ ဟိုမ်က္လံုးေတာင္မပြင့္ေသးတဲ့နီတာရဲေလးက luhanမ်က္လံုးထဲကကိုမထြက္
"ဟူး.....😔"
သက္ျပင္းသာအႀကိမ္ႀကိမ္ခ်မိေတာ့သည္။ ေရခ်ိဳးပီးအိပ္ယာဝင္ရန္ျပင္ေတာ့လဲ မအိပ္ႏိုင္sehunအဆင္ေျပပါ့မလား ကေလးေရာငိုေနမလား ကေလကိုေရာႏို႔ေသခ်ာတိုက္ပါ့မလား အမ်ိဳးမ်ိဳးေတြးပူေနရတာေၾကာင့္ မေနႏိုင္တဲ့အဆံုး ဝတ္ထားတဲ့ညဝတ္အက်ႌအေပၚ
အေႏြးထည္ထပ္ဝတ္ကာ
sehunအိမ္ဘက္အေလာတႀကီး ထြက္လာလိုက္သည္။ ျခံနားေရာက္ရံု႐ွိေသး ဆီးႀကိဳေနေသာကေလးငိုသံက်ယ္က်ယ္ေၾကာင့္ ပြင့္ေနေသာျခံတခါးအားအတင္းတြန္းကာ အျမန္ေျပးဝင္ရသည္။
ကေလးကဆိုဖာေပၚမွာ ပက္လက္ေလးေအာ္ငိုလို႔ sehunကိုေတာ့မေတြ႔ ကေလးအားခ်ီမယ္လုပ္ေတာ့ အီးအီးပါထားတာေၾကာင့္ tissue boxထဲမွ tissueတခ်ိဳ႕ယူကာေရစြတ္ၿပီး သန္႔စင္ေပးလိုက္ေတာ့မွ ကေလးကအငိုတိတ္ေတာ့သည္။ sehunဆိုတဲ့ေကာင္ ကေလးကိုတေယာက္ထဲပစ္ထားပီး ဘယ္ေရာက္သြားမွန္းမသိ ကေလးကိုခ်ီရင္းအေနာက္လွည့္ၾကည့္ေတာ့ ႏို႔ဘူးကိုင္ကာထမင္းစားခန္းထဲမွ ထြက္လာေသာsehun
"ဟင္....ဒီအခ်ိန္ႀကီး..ဘယ္လိုေရာက္လာတာလဲ...."
တအံတျသေမးလာေသာsehun
"လမ္းေလ်ွာက္လာတာေပါ့...."
"ဟာ...12နာရီေတာင္ထိုးေတာ့မွာကိုမေၾကာက္မလန္႔လမ္းေလ်ွာက္လာရလား...."
စိုးရိမ္စြာေျပာလာရင္း sehunတေယာက္
luhanလက္ထဲတြင္ ပါးစပ္ေလးလႈပ္စိလႈပ္စိျဖစ္ေနေသာ ကေလးအားႏို႔တိုက္ရန္ျပင္ေတာ့
"ေနဦး...."
သူတားေတာ့ဘာလို႔လဲဆိုပီး ျပဴးၾကည့္လာသည္။
"အဲ့ႏို႔ဘူးငါ့ေပး....ေတာ္ၾကာပူေနရင္ကေလးလ်ွာႏုႏုေလးအနာတရျဖစ္သြားဦးမယ္...."
