Can I tell ?( 1D fanfiction)

Hoofdstuk 23

Heej, songs for this chapter :

-Say something van Christina Aguilera, something great van One Direction en Back to december van Taylor Swift

*POV Céline

"Het spijt me, het spijt me echt Harry!" "Waarom hé, waarom? Omdat je me haat? Omdat ik niet goed genoeg voor je ben? Waarom geef je me geen kans?" "Omdat... ik ben te bang, ik ben er niet voor." "Ik haat je Céline, je bent een verschrikkelijk mens! Ik hield van je, maar nu haat ik je! Ik wil je nooit meer zien! " "Nee, wacht , niet weg gaan, ik moet je iets vertellen!" "Nee Céline, ik haat je!" Harry rent naar de deur! "WACHT HARRY, WACHT! GA NIET WEG , PLEASE, NEE NEE NEE!                                                                                                                                                "Céline wakker worden, Céline!", hoor ik een vage stem . Ik kijk verdwaasd om me heen en zie een persoon over me gebogen staan. "Harry?", vraag ik verbaasd terwijl alles van daarnet door mijn hoofd blijft spoken. " Ja, ik ben hier Céline, shht het was maar een droom. Adem maar rustig. Ik ben bij je , er zal niets gebeuren!" Ik kijk hem aan en zie de bezorgdheid in zijn ogen. " Droom?", vraag ik. "Harry?" "Ja , sch...", hij onderbreekt zichzelf. " Het was toch geen droom? Het was allemaal zo echt." "Wat gebeurde er dan Céline?" Ik bijt op mijn lip. Zou ik vertellen wat er gebeurd is. Dan geef ik mijn gevoelens voor hem toe. Aan de andere kant, hij heeft ze al eens gehoord en hij is teruggekomen, speciaal voor mij nadat ik hem wegstuurde. " Ik, ... eum..." " Je hoeft het niet te zeggen Céline. Ik begrijp het wel als je het niet wil zeggen." Nee, hij begrijpt het niet, hij kan het niet begrijpen als ik het niet zeg. Het was een stomme droom, niet eens zo eng, niet eens een nachtmerrie te noemen, maar de droom maakte zoveel voor me duidelijk. Ik houd van hem, ik heb nog nooit zoveel van iemand gehouden, maar ik moet hem eerst alles vertellen. Hij moet alles weten. Er verschijnen tranen in mijn ooghoeken en ik zie Harry er verschrik naar kijken. Ik wrijf zachtjes in mijn ogen en probeer de moed te vinden die ik nodig heb om hem alles te vertellen. Ik haal diep adem en begin :"Ik wil je alles vertellen Harry, echt mijn hele leven. Dan pas kan je alles begrijpen, dan pas begrijp je waarom ik ben zoals ik ben , waarom ik bang ben voor dingen die in andermans ogen heel normaal zijn. Ik heb dit aan niemand gezegd en ik zal het waarschijnlijk ook nooit goed kunnen verwoorden omdat ik het nu eenmaal heel moeilijk vind om er rechtstreeks over te praten... ik heb alles opgeschreven in dagboeken. Sinds mijn 6de schrijf ik zo vaak ik kan in die boekjes. Vroeger over stomme simpele dingen zoals elk normaal kind van mijn leeftijd deed, later... veranderde de inhoud wat. Al mijn grootste geheimen en gevoelens staan erin neergeschreven Harry. Ik zou het je allemaal kunnen vertellen, maar ik heb er de moed niet voor en misschien is het gewoon ook beter dat je ze leest." Harry kijkt me aan alsof ik gek geworden ben. " Je wil dat ik je dagboeken lees, die zijn persoonlijk Céline. Dat zou ik nooit doen. Zo ben ik niet." Hij schudt zijn hoofd en kijkt me aan. "Harry, je zal pas alles van me weten als je ze leest." Ik bijt op mijn lip. Ja, ik heb ook over Harry geschreven in mijn dagboeken, maar als hij begint bij het begin, duurt het nog tijden voor hij aan die stukken zit en ik ga het hem nu echt niet vertellen. "Waarom kan je het me gewoon niet vertellen, dan kan je de dingen waarvan je liever hebt dat ik het niet weet weglaten." Harry kijkt me aan en ik strijk over mijn hand. "Omdat ik niet meer wil liegen Harry, ik wil niets meer verbergen voor jou." "Waarom niet Céline?", vraagt Harry. Ik weet dat hij weet waarom ik niets wil verbergen, maar hij wil zeker zijn. Hij wil niet weer teleurgesteld worden, hij wil dat ik de eerste woorden als eerste zeg. "Dat weet je wel", komt schor uit mijn mond. Ik durf de woorden niet als eerste te zeggen, ik heb ze nog nooit tegen iemand gezegd en ik ben echt bang om teleurgesteld te worden, net zoals Harry. " Na gisteren ben ik het niet meer zeker Céline, ik wil het zeker zijn." Ik kijk in zijn ogen en zie de pijn en de oprechtheid erin. Ik haal diep adem en begin: " Ik wil dat je alles weet, ik wil dat je mijn dagboeken leest en me dingen vraagt zodat ik die verder kan uitleggen omdat ik geen geheimen voor je wil hebben. Ik wil dat je alles van me weet omdat ... omdat ik van je houd", het laatste deel van mijn zin klinkt schor en stil en ik durf niet naar Harry kijken, maar ik weet dat ik het moet doen. Ik moet zijn reactie zien. Ik kijk hem aan en zie een traan in zijn ooghoek. Is dat goed? Houdt hij ook van mij? Of wil hij me niet teleurstellen? Harry antwoordt niet op mijn liefdesverklaring en ik wil nu zo graag op mijn hoofd slaan. Hoe kon ik het ook in mijn hoofd halen dat hij van mij zou houden? Wie kan ooit van mij houden? "Maar het is niet omdat ik van je houd dat jij ook van mij moet houden en dan wil ik gewoon dat je mijn dagboeken leest omdat ik mijn verhaal dan kwijt kan, het is zonder verplichtingen hoor", ratel ik verder om mezelf niet belachelijk te maken. Harry kijkt me aan en ik dat zijn uitdrukking veranderd. "Waarom zei je dat Céline?", vraagt hij verdrietig. "Wat?" " Dat ik niet van je houd." "Omdat je niet antwoordde en , nou... ik weet niet hoe dit moet, ik heb dit nog nooit aan iemand gezegd, maar ik weet zeker dat je moest antwoorden en ... en..." Hij onderbreekt me: " Ik houd ook van jou Céline." Ik staar hem aan en hij gaat verder: " Het is niet de eerste keer dat ik dit zeg, maar de woorden betekenen bij jou zoveel meer dan bij mijn vorige vriendinnen en het betekent zoveel voor me dat het de eerste keer is dat je dit aan iemand zegt!" Er hangt een klein beetje schaduw over mijn geluk nadat hij zei dat hij ook van mij houdt. " Hoeveel vriendinnen heb je wel al gehad?" Hij kijkt me aan en fronst." Twee, hoezo?" "Zomaar." Ik bloos en kijk weg. "Jaloers Céline?" , een grijns licht zijn gezicht op en ik kan niet anders dan glimlachen. " Nee, maar je deed het lijken alsof je er al honderden gehad hebt." "Misschien was dat de bedoeling schat." "Schat?" "Ja, nu ben jij mijn schat." Ik bloos en ik zie zijn lippen dichterbij komen. "Harry?", fluister ik als zijn lippen nog slechts enkele centimeters van de mijne verwijderd zijn. " Ja?" "Ik heb nog nooit gekust." Ik kijk in zijn ogen en hij kijkt me zo intens aan. " Dan wil ik dat je eerste kus perfect is." Hij komt dichterbij en drukt zijn lippen zachtjes op de mijne.

Heej wattpadders :) Dankje voor het lezen van dit hoofdstukje. De examens zijn gedaan en ik had eindelijk tijd om te schrijven dus dat heb ik ook gedaan. Hope you like it! ( Ja, ik heb nog altijd geen andere zin gevonden) Misschien hebben jullie het al gemerkt, maar ik weet niets van liefde enzo... ik ben echt een groentje dus als ik romantisch probeer te doen, dan is het uit alles wat ik in boeken gelezen heb of in films gezien heb. Hahah, ik ben echt forever alone. Anyway... ZE HEBBEN GEKUST! WHESQOJFQENV>QNI , ze hebben er 23 hoofdstukken over gedaan, maar ja , eindelijk! Wat zou er trouwens in Céline's dagboeken staan? Iemand ideetjes? Liefs x