Mira's life

Deel 9.

POV Mira

"Wakker worden hbiba we zijn er." Zei Youssef en hij gaf me een kus op mijn voorhoofd. "Mhmm wacht nog 5 minuutjes." Zei ik. "Zal ik je optillen?" Vroeg hij. "Nee." Antwoorde ik en ik stond snel op. We stapten allemaal uit. "WAJOWW IK MERK NU PAS!" Schreeuwde Ismail. "Wat?" Vroeg Melis. "WAT HEBBEN JULLIE AAN LAN?" Schreeuwde Ismail. Youssef keek naar ons kleding. Hij bestuurde mij van top tot teen met gefronste wenkbrauwen. "Nieuwe stijl, vinden jullie het mooi?" Zei ik, alsof ik het meende. "Ja we wouden even ander kledingstijl." Voegde Melis eraan toe. Youssef en Ismail keken ons woedend aan alsof ze ons elk moment konden vermoorden oha. "Rustaaggghh, denken jullie wij wouden dit ofzo? We werden gedwongen om dit aan te doen, als we dat niet deden dan sloegen ze ons in elkaar." Zei ik en Melis knikte. "Wajoww er zijn kapot veel jongens binnen." Zei Ismail. "Wacht." Zei Youssef en hij deed z'n t-shirt uit. Hij gaf z'n t-shirt aan mij. "Doe aan." Zei hij en ik deed zijn t-shirt aan. Het zag er gewoon uit als een jurk die net boven mijn knieën komt. Ismail deed hetzelfde bij Melis. Wajoww jullie moesten die gespierde bovenlichaam van Youssef zien. Ik wou het niet, maar m'n ogen gingen automatisch naar zijn bovenlichaam en ik kon m'n ogen er niet vanaf halen. Hij knuffelde me ineens. "Je kwijlt." Fluisterde hij in m'n oor, waardoor ik hem wegduwde. Hij moest lachen, ik liep highclass langs hem heen en ik deed de voordeur open. Ik liep naar binnen en ik zag m'n broer daar staan. "ABIIIIIII!" Schreeuwde ik en ik ging hem knuffelen. "Ewaa kleintje, wallah ik heb je kk erg gemist." Zei hij. "Ik jou ookkkkk." Zei ik en ik gaf hem een kusje op zijn wang. Ik liep naar de woonkamer en ik zag Burak, Marouane, Bilal en Faisal daar zitten.
Toen ze mij zagen gingen ze allemaal opstaan. "Ewa ik weet ik ben queen, maar blijf maar zitten." Zei ik en ze moesten allemaal lachen. "Wollah ik heb je gemist kleine." Zei Marouane en ik gaf iedereen een knuffel, maar bij Burak stopte ik. Toen ik Bilal een knuffel gaf, zag ik Youssef boos kijken. Mohim ik was dus gestopt bij Burak, ik keek hem alleen aan. "Wollah het spijt me van de vorige keer nichtje. Ik heb je kk erg gemist wollah." Zei hij, ik lachte en ik gaf hem ook een knuffel. Iedereen was in de woonkamer en we praatten en lachten helemaal. Soufiane kwam binnen, toen was iedereen stil. Iedereen keek hem aan en ik schonk hem een glimlach. Faisal liep boos de kant van Souf (afkorting van Soufiane) op. Ik ging voor hem staan en hield hem tegen. "Niet doen. Hij heeft er niks mee te maken. Ga zitten en we leggen het jullie allemaal uit." Zei ik. Ze gingen allemaal zitten en ik legde hun het verhaal uit. Souf blijft vanaf nu ook bij ons wonen. Emre kwam nu ook binnenlopen. Yusuf en Burak keken op van hun telefoon en hun ogen werden groter. "Emre?" Zeiden ze allebei  tegelijkertijd. Ze kregen tranen in hun ogen en ze stonden allebei op en liepen Emre zijn kant op. Ze gaven hem allebei een knuffel. "Wie is dat?" Vroeg Bilal. Ik stond op en ging naast Emre staan. "Wie denk je?" Vroeg ik. "Euh broertje ofzo?" Zei hij twijfelend. "Wollah hij lijkt kk veel op jou." Voegde hij er later aan toe. "Is m'n tweelingbroer." Zei ik lachend. Iedereen, die het nog niet wist keken ons met grote ogen aan. "Wajoww." Zeiden ze toen allemaal. "We zeggen geen 'wajoww', we zeggen mashallah." Zei Melis na een tijdje. Toen zei iedereen ineens "Mashallah, jullie lijken kk veel op elkaar." Ik moest lachen. Youssef was al een tijdje stil. Ik ging naast hem zitten. "Waarom ben je zo stil." Vroeg ik hem. Hij deed een teken met zijn hoofd dat ik naar de keuken moest gaan. Ik ging naar de keuken, nu ik er toch ben ging ik gelijk een glaasje water drinken. Paar minuten later kwam Youssef de keuken binnenlopen. Ik keek hem vragend aan, wachtend op wat hij gaat zeggen. Hij maakte oogcontact met me. "Ik wil dat je minder close doet met Bilal." Zei hij toen. "Hij is een vriend van me!" Zei ik. "Kifesh vriend? Je hebt geen jongensvrienden klaar." Zei hij toen. "Marouane en Faisel boeit niet, ik vertrouw hun, maar je weet hoe Bilal is tegenover meisjes!" Zei hij streng. "Bij mij doet ie niks! Hij is gewoon als een broer van me!" Zei ik toen wat bozer. "Jij ziet hem als een broer, hij ziet jou niet anders dan al die andere meiden." Zei hij, ik was stil en keek hem boos aan. "Luister, ik ken Bilal al bijna m'n hele leven. Ik weet hoe hij is. Hij ziet elk meisje hetzelfde, behalve zijn moeder en zussen dan. Wollah als hij wilt hij neemt gewoon zijn nichten mee naar bed." Voegde hij eraan toe. "Ik snap je, maar ik wil niet ineens mijn contact met hem verbreken ofzo?" Zei ik. "Mira heb ik dat gezegd? Nee. Ik wil gewoon alleen dat je geen lichamelijk contact met hem maakt, saff." Zei hij. "Hmm, oke dan." Mompelde ik. "Mohim ik ga slapen, ben kapot." Zei ik en ik gaapte. "Wajoww wajoww mijn vrouwtje is al Marokkaan geworden ouleh. " Zei hij lachend. Ik bloosde, omdat hij 'mijn vrouwtje' zei. "Hahahah wollah je bent kaolo schattig als je bloost." Zei hij waardoor ik nog meer moest blozen en ik keek weg. Hij pakte m'n gezicht vast tussen zijn handen, waardoor ik weer in zijn ogen keek. "Ga maar slapen. Ga jij eerst maar weg, anders denken ze iets anders. Slaaplekker prinsesje." Zei hij en hij gaf me een kus op m'n voorhoofd. Ik moest weer blozen, waardoor hij moest lachen. "Slaaplekker." Zei ik en ik liep weg. Ik kwam aan in de woonkamer en zei "Slaaplekker." Tegen iedereen. Ik knuffelde Emre nog, wallah ik heb hem kaolo erg gemist. "Wacht ik kom ook, ben ook moe." Zei Melis en ze moest gapen. "Slaaplekker prinsesje." Zei Ismail. Melis en ik keken gelijk geschrokken naar m'n broer, wallah deze Ismail he, het boeit hem niet eens allahallah. "Wat kijken jullie? Ik vind niet erg hoor. Ik weet dat Ismail iets met Melis heeft en dat Youssef iets met Mira heeft. Denken jullie ik ben dom ofzo hahahahaha." Zei hij lachend. Iedereen keek hem vragend aam, de Yusuf die ik normaal ken zal ons allang al vermoord hebben. "Kijk ik vertrouw Ismail en Youssef, daarom vind ik het niet erg. Kijk als het nou Bilal was die met 1 van jullie iets had, dan leefden jullie niet meer, maar Ismail en Youssef zijn te vertrouwen." Zei hij toen. "Tfouu waarom ik altijd." Zei Bilal. Iedereen moest toen lachen, ohja Youssef was inmiddels ook al gekomen. "Slaaplekker." Zeiden Melis en ik nog een keer en toen gingen we slapen.

Heyy, dit was wel een saaie deel, maar ik had even geen inspiratie meer, omdat ik moe ben net zoals Mira en Melis HAHAHAHA. Maar oke morgen weer een nieuwe deel inshallah.