Athazagoraphobia ~ Drarry

000

Niemand kan je vertellen wat er in een jaar kan gebeuren. De mogelijkheden zijn tenslotte eindeloos. Je kunt iemand verliezen, een vriend of vijand, en je kunt nieuwe mensen in je hart sluiten. Je kunt jezelf verliezen in de woorden van een ander, of simpelweg in je eigen gedachtes. Echter kun je ook jezelf terug vinden, alleen of door de hulp van een ander.

Niemand kan je vertellen hoe je er na een jaar aan toe bent. Of je je ziekte hebt overwonnen, de strijd hebt verloren of een nieuwe erbij hebt gekregen.

Wellicht dat dat de rede is waarom we Waarzeggerij krijgen, hier op Zweinstein. Mensen willen graag weten hoe ze ervoor staan; ze willen de controle over hun leven houden. De touwtjes in eigen handen hebben. Vaak durven ze deze ook niet aan een ander over te geven uit de angst dat dit wellicht de verkeerde beslissing is.

Om eerlijk te zijn heb ik het ook nooit aan gedurfd. Het kost heel wat moeite om je hart open te stellen-aan wie dan ook- en de sprong in het diepe te wagen. Vooral als net in dat jaar alle touwtjes zo uit je handen glippen. Je voelt je wanhopig en probeert ze terug ze krijgen, maar telkens als je ze weer terug hebt glijden ze zonder pardon weer uit je handen.

Wellicht heb je geen controle over je leven nodig, zolang je mensen om je heen hebt van wie je houdt en waarvan je op aan kunt. Zolang je er niet alleen voor staat is de kans groot dat je door het jaar heen komt zonder al te veel kledingscheuren. Mocht dit je niet lukken -door onmacht- schuif de schuld dan niet af op een ander. Het heeft geen nut. Vervelende dingen gebeuren nou eenmaal, ze overkomen iedereen en dat zorgt ervoor dat we het leven zo mogen noemen. Niemand -hoe perfect ze ook lijken in een oogopslag- leid een leven zonder tegenslagen. Zonder pijn. Het hoort er simpelweg bij, tenslotte zorgen de mooie momenten er niet voor dat je wordt wie je bent maar de slechtere momenten.

Al deze woorden had ik me moeten beseffen zodra ik me ellendig voelde. Echter deed ik dat niet. Want deze woorden komen niet uit mijn gedachte, maar uit die van een ander. Iemand die uit onverwachte hoek mij een helpende hand aanbood op de momenten waarop ik ze het hardst nodig had. Iemand die me door alle opdrachten van het toverschooltoernooi heen hielp, iemand die ik gek genoeg kon vertrouwen.

En die iemand was Draco Malfidus.