Στο γραφειο του διευθυντη

378 29 3
                                    

-Περαστε. ακουστηκε απο μεσα η φωνη του διευθυντη.

Ανοιξα  την πορτα και μπηκα στο γραφειο του. Και τοτε μια μυρωδια ηρθε στη μυτη μου. Η μυρωδια αυτου του Λυκου που παραλιγο να με σκοτωσει στη μαχη.

Τον κοιταξα με μισος.

-Ηρεμισε. ειπε. Δεν προκρειται να σε πειραξω.

-Αλλη αποψη ειχατε στη μαχη ομως. του πεταξα ειρωνικα.

-Ναι ομως τωρα ειμαστε στο σχολειο. Και θα σε παρακαλουσα να μην ξανα αποκαλυφθεις σε μαθητη που δεν ξερει τιποτα για μας.

-Πως...

-Σε ακουσα. απαντησε πριν προλαβω να ρωτησω.

-Τι με θελατε; ρωτησα αλλαζοντας το θεμα της συζητησης.

-Α. Θα σε ρωτουσα γιατι ελειπες ενα μηνα απ' το σχολειο, αλλα αφου με καταλαβες δεν εχει νοημα. ειπε.

-Οποτε; Μπορω να παω για μαθημα; ρωτησα με την ελπιδα να ξεμπερδεψω γρηγορα.

-Φυσικα και οχι. ειπε εκεινος.

Γρυλισα εκνευρισμενη και εσφιξα τις γροθιες μου.

-Δυστυχως δεν μπορω να σε αφησω να συνεχισεις να σπουδαζεις σε αυτο το σχολειο. ειπε. Δεν εχεις καμια δικαιολογια, λογικη για τους αλλους, να λυπεις ενα μηνα. Ουτε καποιο χαρτι γιατρου, ουτε δικαιολογια απο γονεις. Και το σημαντικοτερο οσο καιρο δεν ησουν εδω δεν μας εδωσες καποιο στοιχειο οτι ζουσες. Οποτε με αυτα, δεν εκτελεσες σωστα τα χρεη ενος μαθητη, οσο και ενος αρχηγου. Με επιπτωση ή τιμωρια, οπως θες πες το, να αποβληθεις.

Οση ωρα μιλουσε εγω απλα τον κοιτουσα αφωνη.

Οι Μπλακ δεν ηταν αυτοι που με ηθελαν στο σχολειο για να μπορουν να με επιβλεπουν;

Τι εγινε τωρα και θελουν να με αποβαλουν;

-Ξερετε, αυτο δεν εχει καποια σχεση με το οτι ειμαι Γκρει, ετσι; ρωτησα ενω μια ιδεα μου ειχε ερθει.

-Φυσικα και οχι. απαντησε εκεινος.

-Ε, τοτε δεν θα σας πειραζε αν εκανα αυτο. ειπα και εμφανησα τα νυχια μου.

Εκεινος με κοιταζε εκπληκτος αλλα και τρομοκρατιμενος ενω εγδερνα το ξυλινο γραφειο του.

-Ή αυτο. ειπα και εδειξα τα δοντια μου.

Τον πλησιασα περισσοτερο ενω αυτος εκανε πισω σερνοντας την καρεκλα που καθοταν.

-Πως; ψελλισε ενω ετρεμε ολοκληρος και ειχε χλομιασει.

-Ξερετε δεν μου αρεσουν οι απειλες, αλλα ειμαι σιγουρη οτι δεν θα θελατε να μαθει το αφεντικο σας για αυτο. ειπα και εχωσα τα νυχια μου πιο βαθια στο γραφειο.

Ο Λυκος Της Λιν - Βιβλιο 2οΌπου ζουν οι ιστορίες. Ανακάλυψε τώρα