Ο Λυκος Της Λιν - Βιβλιο 2ο

Ανταλλαγη και Διασωση (Σκεψη 1)

Αυτη ειναι η συνεχεια της σκεψης 1. Αρχιζει δηλαδη απο εκει που ο Ααρον λεει "Αλλα και η μονη λυση" και γενικα ολο το θεμα με την ανταλλαγη σωματον ησχυει.

Σκεψεις Λιν

Η νυχτα περασε και ηρθε η μερα. Δεν ειχα κοιμηθει καθολου ολο το βραδυ. Καθε φορα που εκλεινα τα ματια μου εβλεπα τον Ντερεκ να βασανιζεται. Το μονο καλο ηταν πως ηξερα οτι ηταν ακομα ζωντανος.

Κοιταζω εξω απ' το παραθυρο τον ηλιο που εχει παρει τη θεση του στον ουρανο και σκεφτομαι.

Σκεφτομαι το σχεδιο μας.

Δεν εχω συνειδητοποιησει ακομα οτι θα αλλαξω σωμα με την Τζειν.

Αυτο με φρικαρει λιγο, αλλα μετα σκεφτομαι οτι ειναι η μονη λυση για να σωσουμε τον Ντερεκ.

Αφου ντυνομαι, κατεβαινω αθορυβα τις σκαλες και κοιταζω στο σαλονι.

Ο Ααρον και ο Σεμπαστιαν ειναι ξαπλωμενοι στους καναπεδες και κοιμουνται.

Παραξενευομαι λιγο. Η Τζειν δεν ηταν ουτε στο δωματιο μου, οπου κοιμηθηκε το βραδυ, αλλα ουτε στο σαλονι.

Μπαινω στην κουζινα με βαρια βηματα και τριβω τα ματια μου.

Βαζω το χερι μου στον τοιχο και μεσα στο σκοταδι ψαχνω τον διακοπτη για το φως.

Το φως αναβει και πεταγομαι τρομαγμενη πισω, αφου ειδα την Τζειν να στεκεται μπροστα μου.

-Πας καλα; της φωναζω ψηθηριστα. Με τρομαξες.

Εκεινη γελαει για λιγο. Την παρατηρω καθως το γελιο της σβηνει.

Ειναι χλωμη και μπορω να πω με βεβαιωτητα οτι ουτε αυτη κοιμηθηκε καλα το βραδυ.

-Συγγνωμη. μου λεει και αυτη ψηθηριστα. Αλλα να ξερεις σκεφτομουνα οτι... Τι θα γινει αν παει κατι στραβα, και μεινω για παντα στο σωμα σου.

-Μην ανησυχεις. της λεω. Ειμαι σιγουρη οτι ο Ααρον ξερει τι κανει.

Αν και στην πραγματικοτητα δεν ειμαι καθολου σιγουρη και μονο ελπιζω να ξερω τι κανει.

Η Τζειν μου χαμογελαει και υστερα αναστεναζει.

-Θες καφε; με ρωταει.

Για λιγο την κοιταζω με την αηδια ζωγραφισμενη στο προσωπο μου.

-Ω, ελα τωρα μην μου πεις πως δεν σου αρεσει ο καφες. Λιν, ελα τωρα, εισαι 17 χρονων! λεει.

-Αφου δεν μου αρεσει ο καφες τι θες να κανω. διαμαρτηρομαι.

-Να πιεις. μου λεει αυτη.