Ο Λυκος Της Λιν - Βιβλιο 2ο

Καθε Τελος Μια Καινουρια Αρχη

5 μηνες μετα
Σκεψεις Ντερεκ

Η Λιν και ο Σεμπαστιαν τρανταζοντουσαν, ξαπλωμενοι στο γρασιδι, απ' τα γελια κρατοντας απο 2 αδεια μπουκαλια στα χερια τους. Απεναντι τους ο Ααρον και η Τζειν βρεχμενοι απ την κορφη ως τα νυχια με κατι που μυριζε σαν... μπυρα;

-Δεν ειναι αστειο! φωναξε η Τζειν προσπαθοντας να ξεκολλησει την μουσκεμενη μπλουζα απ' το σωμα της.

-Ναι, εχει δικιο! συνεχεισε ο Ααρον πετοντας την δικια του μπλουζα στα μουτρα στου Σεμπαστιαν.

Συνεχεισαν για λιγο να γελανε ενω εγω καθομουν αμετοχος.

Και τοτε προσεξα στο βαθος, καπου αναμεσα στα δεντρα, καποιον να μας πλησιαζει.

Ο Λιν γυρισε προς το μερος μου παραξενεμενη καθως ειχα μεινει να κοιταω την φιγουρα που πλησιαζε.

-Ντερεκ; ειπε χτυποντας τα δαχτυλα της μπροστα στο προσωπο μου.

-Μμ.

-Εισαι καλα; ρωτησε και εγω της εδειξα τη φιγουρα που στεκοταν γυρω στα 15 μετρα μακρυα μας τωρα.

-Τι; ρωτησε σαν να μην εβλεπε τιποτα.

-Ο τυπος εκει. ειπα ψυθιριστα καθως πλησιαζε κι αλλο.

-Ο ποιος; ρωτησε εκεινη αλλα την αγνωησα καθως η φιγουρα ειχε αρχισει να παιρνει μια μορφη που δεν θα επρεπε να βρισκεται εκει.

Ακομα κι αν ο Μπλακ στεκοταν 3 μετρα μακρυα μας κανεις δεν φαινοταν να τον προσεχε.

-Λιν. ειπα και με κοιταξε. Φυγετε τωρα. Τρεξτε.

-Ντερεκ. Εισαι καλα; Γιατι να-

Και πριν προλαβει να συνεχεισει ο Μπλακ την ειχε πιασει και ειχε αρχισει να την ξεσχιζει με νυχια και με δοντια.

Αρχισα να ουρλιαζω και να φωναζω καθως ενιωθα την καρδια μου να σπαει σε χιλια κομματια, γιατι δεν μπορουσα να κανω τιποτα για να την βοηθησω.

Οταν τελιωσε με αυτη συνεχεισε με τους υπολοιπους.

Και εγω ημουν κολλημενος στο εδαφος και δεν μπορουσα να κανω τιποτα απ το να περιμενω να ερθει η σειρα μου.

Και καθως εκεινος εγλειφε τα ματωμενα δαχτυλα του και με πλησιαζε εγω προσπαθουσα να φυγω. Αλλα οσο πιο πολυ προσπαθουσα τοσο πιο δυσκολο γινοταν να κουνηθω.

Εφτασε απο πανω μου και "χαιδεψε" με τα νυχια του τον λαιμο μου.

-Δεν μπορεις να μου γλιτωσεις...