Annex's Point of View #People'sChoiceFYWC2017

zweiundzwanzig

"You're hopeless," komento ko sa gitna ng katahimikan dahilan upang mag-angat siya ng tingin sa akin, "I'm hopeless, we are hopeless. Oh my God, what a perfect pair." Bumuntong hininga ako at akmang lalabas nang magsalita ito.

"I'm not lying, Anne." Seryoso niyang sabi.

I look at him feeling drained. "And I'm supposed to believe you?" I asked mockingly.

"Look, I will never lie to you." He said that triggered a memory to my stupid self.

-----

I stopped texting and seeing him. Whenever he go to our school para sunduin ako ay may excuse ako na hindi pwede. Just like now.

"I swear, we have a practice for our play that we're going to present this saturday." Paliwanag ko dito. Flam and Holi went home already, natagalan lang ako kasi cleaners ako ngayon.

"I'll wait for you then." Desisyon nito.

"NO!" Agad kong sabi na ikinataas ng isang kilay niya. "Look, we're going to practice it in our house. Nauna lang yung mga ka grupo ko kasi I cleaned the room pa." Pambawi ko.

He sigh and nodded, surrendering . Giving up. May inis na bumangon sa aking puso ng marinig ang pinal nitong desisyon. I quickly push that emotion back.

Hilaw akong ngumiti sa kanya tsaka kumaway sa papaalis niyang sasakyan.

What now? Swerte ko lang at sembreak na next week. How about the remaining two days? Ano nanaman ang sasabihin kong excuse?

Nanlulumo akong pumasok sa kotse namin habang nag-iisip ng mga close to valid excuses.

Cleaners ba ako ulit? Practice sa play? May curfew? Ano? Ano, Anne?

Sa inis ay inihagis ko ang bag sa sahig ng sasakyan.

"Okay lang po kayo Miss Anne?" Nag-aalalang tanong ni Mang Jun sa akin. I gave him an apologetic smile and pick up my bag.

Nang makarating sa bahay ay yun parin ang iniisip ko.

Why don't he spend time with his gf instead? Hindi yung nanlalandi siya ng ibang babae.

Assumera ka rin, eh noh?

"Miss, hanap ka po ni Madame." Salubong ni Ofelia sa akin nang makuha ang mga gamit ko.

Nagtungo ako sa study ni mamita. Kumatok ako bago buksan ang pinto.

She gesture for me to wait the moment I entered the room. May kausap ito sa telepono habang ako ay tahimik na nagtungo sa couch at naupo.

"No, it's only for one week." Sabay sulyap sa gawi ko.

"Are you sure? I hope I'm not bothering you." Napabuntong hininga ito.

"Yes, yes. Thank you, Cherry." Agad na nagtungo sa akin si mamita nang matapos ang tawag.

"Pack your things, you'll be staying at a friend's house this semestral break." She commanded.

"Po?" Tanging sagot ko.

"You heard me, Annex."

I wished I didn't listen to mamita. After the remaining days of my school, I was sent to Lark's residence.

Hindi ako makaangal o makapagreklamo man lang. Once mamita made up her mind, yun na yun. Your suggestions won't matter.

"Welcome, iha!" Masayang bati sa akin ni Mrs. Lark.

"Salamat po, Mrs. Lark." I politely replied.

"Oh, call me tita. No need for formalities." She offered and I beamed at her. Agad nabawi ang malaking ngiti ko nang makita si Winston pababa ng hagdan nila.