Secretly (Candy Stories #2) (Published by Anvil Bliss)

Chapter 01: Ice cream and beer

TCWDM: Use #SecretlyWP for tweets. :3

***

"Itigil mo ang kotse," malamig na sabi ko kay Jorem.

"Ha? Why?" tanong niyang nakahawak sa manibela.

"Stop it," mas madiin na sabi ko. "Bababa ako."

Pinatay niya ang makina ng kotse ilang metro bago ang entrance sa underground parking ng isang motel. Humawak siya sa kamay ko pagkatapos.

"Diane... ayaw mo ba?"

Napabuntonghininga ako. It always comes down to this. Nagsasawa na 'ko.

I looked him in the eye. "Let's break up."

Humigpit ang pagkakahawak niya sa kamay ko. "Hey. Hindi naman kita pipilitin kung ayaw mo."

Totoo siguro ang sinasabi niya. Hindi niya 'ko pipiliting pumasok sa isang motel ngayon. Pero kung nagawa niyang mag-drive ngayon at mag-assume na papayag na lang ako basta sa gusto niyang mangyari, pwede niyang gawin uli. Worst case scenario, when I'm drunk or vulnerable. Pwedeng hindi niya 'ko pilitin ngayon, pero hindi ibig sabihin no'n ay hindi niya susubukan. I don't want him trying to get me into bed.

"Let's just break up," sabi ko sa kanya. "It's easier."

Kunot ang noo niya. Matiim ang pagkakalapat ng mga labi. Gumagalaw ang mata niya para basahin ako. Pero sigurado akong wala siyang maiintindihan sa'kin. Men can't read women they're not committed to. I, on the other hand, learned to read expressions and tensions for answers than asking actual questions. Words lie. Expressions do not. Tensions do not. Lalo na ang actions.

"Come on. Three months pa lang tayo," sabi ko. "You'll get over me soon enough."

He finally had the tongue to answer me. "That's not the point. Itatapon mo lang 'yung tatlong buwan?"

That's actually my whole point. Ano ang pagkakaiba ng tatlong buwan na papunta lang sa walang tanungang pagdadala sa'kin sa motel, sa apat o lima o higit pang buwan ng parehong attempt?

"Why? Are we sharing something special here?" malamig na tanong ko sa kanya. "Hindi ba para sa araw na 'to 'yung tatlong buwan na inaksaya mo sa'kin?"

Anger glinted in his eyes. Matigas na ang panga niya. Dominante ang mga anggulo ng mukha sa tensyon.

"Don't tell me you have feelings for me when it's clear that you don't," sabi ko. "We've had our fun. I don't want what you want."

"Bakit? Ano pa bang ipinagmamalaki mo? Ibinigay mo nga ang sarili mo kay Sherwin at Benj. Mas matagal ang investment ko sa'yo. Bakit sa'kin hindi pwede?"

Naunang lumipad ang palad ko sa pisngi niya bago ako makapag-attempt mag-isip. Matunog ang sampal sa loob ng kotse. Masakit sa kamay.

Napabaling ang mukha ko sa nang tumampal din ang palad niya sa pisngi ko. The slap stung and burnt. Namanhid ang pisngi ko.

But I was still composed.

Pagbalik ng mata ko sa kanya, may panic sa mukha niya. His eyes were wide. His mouth almost opened. There's already a wall between us. Gusto niya 'kong hawakan pero hindi niya magagawa.

"I guess we've broken-up now," sabi ko sa kanya at binuksan ang pinto sa tagiliran ko.

Bumaba ako. Siguradong hahabol pa siya. At namamanhid pa rin ang pisngi ko.

"Diane, I'm sorry—"

"Yanyan?"

Malaki ang matang napabaling ako sa pinanggalingan ng pamilyar na boses. I was called by my pet name and that means trouble. Nagtagpo ang mata namin ni—