Beautiful Liars

Il vero padre

"Paulo!"

E bertitura e Fabrizios me beri qe te dridhem.

"Ajo duhet ta marre vesh!"Paulo i tha i nevrikosur.

Amelia erdhi afer meje dhe me vendosi doren lehte ne krah.

"Bella,ne...."

"Emri im nuk eshte Bella dhe nuk jam motra juaj!"

Dola me vrap nga shtepia dhe zbrita shkallet e hotelit me vrap.Pengohesha,perplasesha mureve,me merrej fryma ,por nuk ndaloja.Doja te dilja qe ketej.Ky vend ishte i mallkuar.I bente njerezit te thoshin fjale te cuditeshme.

"Ina!"

Ndalova.Po ai ishte emri im,jo ai emri i shpifur qe me therrisnin ata.Mendonin se isha motra e tyre.

Apo isha?!

Pashe Eidenin qe po vinte me vrap neper shkalle dhe ndaloi mu perpara meje.

"A jam?!"

Po me shikonte cuditeshem dhe i vene ne siklet.

"Cfare je?!'

"A jam motra  e tyre?!"

Nuk ktheu pergjigje.Diku kisha lexuar se heshtja merret si po.

"Pra jam?!"

Tundi koken lehte."Eja te shkojme ne shtepi.

Nuk kundershtova.I zbrita me kujdes ato shkalle te fundit derisa hipem ne makine.

Do ikja nga ai vend.

Doja aq shume qe te ishte nje shaka e keqe dhe pa kripe.Ta kishin bere te gjithe si dhurate e vonuar e 1 prillit.Do doja aq shume qe Eideni tani te filonte te qeshte dhe te tallej me mua.Ta hiqte ate gjakun fals qe po i rridhte nga hunda.

Ai nuk foli gjate gjithe rruges.Here pas here me nje pecete fshinte gjakun dhe shante ndonje shofer.

Kur erdhem perpara shtepise,pashe hallen ne ballkon.Ajo po na priste ne.

Do pyesja ate.

Dola nga makina dhe hipa ne ashensor.Nuk e prita Eidenin.

"Nuk ecen dot me shpejt!"Bertita me sa kisha ne koke.

U degjua zilja dhe dera u hap.Ika me te shpejte perpara deres dhe perpara se te trokisja perpara doli halla.

Nuk levizi asnjera.Nuk dija c'ti thosha.

"Eshte e vertete?!"

Dukesh kaq e pashprese,sa e kerkon ate edhe ne skutat me te errta,zvarritesh ne to,perpelitesh si te ishe nje krimb se ne fund i tille ndihesh.Nje krimb me te cilen njerezit kane luajtur e jane tallur e ne fund do ta shkelin.

Pike!Nxehtesia e loteve me jepte fuqi qe te qendroja ne kembe dhe te vazhdoja te pyesja.

Perse te pyesja?!

Te pyesja nese dielli do te linde perseri te nesermen ne mengjes.

Po,ai do te lind,por a do mund te me ngroh mua?

Po,rrezet e tij do udhetojne permes hapsires dhe do ulen te une,por a do mund t'i ndiej une?

Asgje s'eshte ashtu si duket.Edhe njerezit qe mendoje se i nihje aq mire,gjerat qe mendoje se s'kishin si te ishin ndryshe,momentet qe mendoje se ishin te verteta,aq te verteta sa mendoje se mund t'i prekje edhe tani qe gjithshka eshte zhdukur,jane ndryshe.Shume ndryshe.

Shpresa vdes e fudndit.

Dhe une e besoj.

Vazhdoj te kem shprese se mami dhe babi do vijne.