•~•Forgive You?•~• |°Sequel To YMFS°|

♡Κεφάλαιο 1°♡

Ξέρετε όλοι σας πιστεύω πως είναι η μυρωδιά ενός αμαξιου. Ενός καινούριου αμαξιου, πανάκριβου,ενός αμαξιου που το θέλατε όλη σας τη ζωή.
Μπράβο σας λοιπόν.  Εγώ ένα δίπλωμα οδήγησης πήρα και δεν με αφήνει να το οδηγήσω ο άλλος. Έλεος είναι άδικο.
-"Έλα βρε μωράκι μου ,μόνος σου έχεις πει ότι είμαι η καλύτερη στην οδήγηση το είπε και εκείνος που μου έδωσε το δίπλωμα,φίλος σου είναι πρέπει να τον πιστέψεις. "
-"Κοίτα και εγώ άμα έδινα 3 φορές ο καλύτερος θα ήμουν. "Απαντάει.
-"Τόνι, άμα δεν μου δώσεις τα κλειδιά θα τα πάρω στα κρυφά και τα βράδια θα με ψάχνεις. "
-"Πίστεψέ με καλύτερα να σε ψάχνω πάρα να σε χάσω από ένα καπρίτσιο. "
-"Φτου φτου φτου. "Λέει καθώς χτυπάω το τραπέζι δίπλα μου.
Γελάει λιγάκι.
-"Ρέ Έλεν δεν μπορώ φοβάμαι. Εξάλλου το αμάξι είναι καινούριο ,είσαι και εσύ καινούρια...Πάει η μια ρόδα από εκεί και άλλη αντίθετης κατεύθυνσης άμα γίνει κάτι. "
-"Ρέ παιδάκι μου γιατί τόσο απαισιόδοξος;Το μυαλό σου στα ατυχήματα το έχεις. "
-"Φοβάμαι μην σε χάσω. "Λέει και η καρδιά μου φταιρουγιζει.
Να αυτά κάνει και με πείθει πάντα. Αλλά όχι αυτή την φορά. Θα το οδηγήσω αυτό το αμάξι αυτή την στιγμή.
-"Οοο ,σε λατρεύω είσαι ο καλύτερος. 💕💕"
-"Ναι το ξέρω γιαυτό θα προσέχεις στον δρόμο, Εντάξει μωρό μου;"λέει και κουνάει τα κλειδιά του αυτοκινήτου μπροστά από το πρόσωπό μου.
Κυριολεκτικά πετάγομαι στην αγκαλιά του. Δεν είναι ο καλύτερος;
-"Θα είσαι μαζί μου ;"τον ρωτάω. Τον θέλω δίπλα μου για να μάθει πως είμαι η καλύτερη.
-"Συγγνώμη αλλά πρέπει να πάω στην εταιρία. Το θυμάσαι ότι φεύγουμε για Ελλάδα μεθαύριο; Πρέπει να κανονίσω κάτι τελευταία και μετά όλος δικό σου. "
-"Α Εντάξει δεν πειράζει τότε. "Του λέω και με χαϊδεύει στο μάγουλο.
-"Είσαι πολύ τρυφερός το ξέρεις;"τον ρωτάω και τον πλησιάζω για να τον φιλήσω.
-"Εσύ είσαι πολύ γλυκιά. "
-"Καλύτερα να σταματήσουμε πριν γίνει κάτι χειρότερο. "Μου λέει κοροιδευτικα.
-"Συμφωνώ. "Απαντάω χαμηλόφωνα.
Παίρνω από τα χέρια του τα κλειδιά και κάνω να φύγω από το σπίτι.
-"Κάτσε να φύγουμε μαζί. "Μου λέει και τον περιμένω στην είσοδο.
Παίρνει τον φάκελο και τα κλειδιά του.
-"Πάμε" μου λέει.
Κατεβαινουμε γρήγορα τα σκαλιά φτάνοντας στην πόρτα.
Φτιάχνεται στο καθρέπτη δίπλα από την πόρτα.
-"Υπέροχος είσαι. Και μόνο τα μάτια σε κάνουν θεό. "
-"Χαχα σε ευχαριστώ πολύ για το κοπλιμέντο επίσης πίστεψε με ακούω πολλά στην δουλειά αλλά..... "
-"Α Μάλιστα;στην δουλειά εε; Δεν μου τις λες και εμένα τις κοπελιές να τις γνωρίσω να γίνουμε φίλες, να γίνουν στην τηλεόραση γνωστές μετά απο ατύχημα με αμάξι. Άντε μπράβο αγάπη μου."
-"Πολύ μου βιάζεσαι και δεν με ακούς να λέω  το τελευταίο πράγμα. Ακούω πολλά στην δουλειά αλλά τα δικά σου συνέχεια με ανεβάζουν. Με κάνεις πραγματικά να νιώθω υπέροχα. "Λέει συνεχίζοντας την επόμενη πρόταση.
-"Ουπς λάθος μου. Συγγνώμη. "Του καθώς του φτιάχνω λίγο το πουκάμισο.
-"Ρέ εσύ θα με τρελάνεις. "Μου απαντάει φιλωντας με στο κούτελο.
-"Άντε πάμε τώρα. Εσύ θα έρθεις αργότερα;"
-"Ναι θα συναντηθώ για έναν καφέ με την Θάλεια και μετά θα έρθω. "
-"Χαιρετίσματα να της δώσεις. "
Βγαίνουμε έξω πηγαίνοντας στο γκαράζ.
Φιλιομαστε για τελευταία φορά και μπαίνουμε μέσα στα αμάξια μας.
Φεύγω πρώτη και εκείνος πίσω ακολουθεί.
Βγαίνοντας από την μεγάλη καγκελόπορτα χωρίζουν οι κατευθύνσεις μας. Εκείνος δεξιά και εγώ αριστερά.
Και τώρα που είμαστε λίγο μόνες μας ας τα πάρω από την αρχή έτσι; ΘΑ έχετε μπερδευτεί. Ποιος Τόνι, τι είναι αυτά τα αγάπη μου ,μωράκι μου, γιατί η Θάλεια βρίσκεται Γερμανία και πολλά άλλα.
Λοιπόν έχουν περάσει δέκα χρόνια από τότε που έφυγα σωστά; Σωστά.
Θυμάστε που και ο Άντρεας και η Θάλεια συμβαίνει κάτι με τον Τόνι; Τελικά συμβαίνει. Βασικά συνέβει πριν δύο χρόνια. Ήμασταν μέχρι τότε κολλητάρια αλλά μου είπε πως ένιωθε.
Αρραβωνιαστηκαμε πριν 5 μήνες περίπου και έτσι όπως το βλέπω πάμε και για γάμο.
Όχι ότι δεν θέλω απλώς βιάζεται. Εγώ θέλω να είναι όλα στην ώρα τους. Να είναι το perfect timing όπως λένε. Τέλος πάντων.
Δουλεύουμε στην εταιρία του το οποίο έχει να κάνει με  το design. Ταξιδεύουμε πάρα πολύ χωρίς όμως να είμαστε μόνο δουλειά. Θα βγούμε τα βράδια, θα εξερευνησουμε την πόλη. Θα περάσουμε υπέροχα βρε παιδάκι μου.
Μένουμε σε ένα δυοροφο σπίτι πέντε λεπτά έξω από την πόλη.
Εννοείτε μόνοι μας το σχεδιάσαμε.
Το θέμα μας όμως δεν είναι αυτό. Είναι ένα υπέροχο σπίτι με κήπο μια μικρή πισίνα έχει από αυτές τις μεγάλες κούνιες.
Είναι απλά παραμυθένιο.
Τώρα πάμε στην Θάλεια.
Η Θάλεια λοιπόν που λέτε χώρισε με τον Αντρέα. Γιατί; ΘΑ σας γελάσω ούτε εγώ ξέρω. Δεν μου έχει πει.
Όμως τα βρήκε με τον αδερφό μου. Αμέ παντρεύτηκαν έκαναν τον μικρό Νικόλα και τώρα ζούνε ευτυχισμένοι.
Πως τα βρήκαν αυτοί οι δύο; Ταξιδάκι πήγε ο αδερφούλης μου. Μεθυσμένος κατευθείαν πήγε στης Θαλειας και έγινε αυτό που έγινε.
*Βρε λες να τους τσάκωσε ο Αντρέας;*
Δεν είναι κακία ιδέα μπορεί.
Τέλος πάντων ήρθαν εδώ.
Τώρα πάμε λίγο στα οικογενειακά. Μαντέψτε ποιοι τα βρήκαν πάλι. Οι γονείς μου. Μάλιστα οι γονείς μου και είναι πιο ευτυχισμένοι από ποτέ. Χαίρομαι να τους βλέπω χαμογελαστους και αγαπημένους.
Τέλος για τώρα.
Πρέπει να πάρω τηλέφωνο και την άλλη να ξεκινήσει από το σπίτι της.
-"Έλα ξεκινά. "
-"Καλά οκευ. Θα τα πούμε σε λίγο."Απαντάει και μου το κλείνει.

1° Κεφάλαιο. Επιτέλους, δεν ήξερα αν θα το ανέβαζα η όχι αλλά όπως είδατε δεν κρατήθηκα. Φωτογραφίες για το σπίτι και το αμάξι ανεβάσω αύριο γιατί τώρα θέλω πάρα πολύ να συνεχίσω ένα βιβλίο που διαβάζω.
(My bully)💕❤💕