•~•Forgive You?•~• |°Sequel To YMFS°|

♡Κεφάλαιο 4°♡

Κοιτάω γρήγορα τον Τόνι. Όχι όχι δεν γίνεται αυτό. Αποκλείεται.
Χτύπησα τον Μάριο; Και τον άφησα έτσι;Θεέ μου γιατί.
Θέλω να σκοτώσω τον ευατό μου.
-"Είστε καλά;"ρωτάει ο κύριος Παπανικολάου.
-"Εε ναι απλά η Θάλεια εδώ συγχηστηκε διότι ήξερε τον Μάριο όπως και εγώ. "Ακούω τον Τόνι να λέει και γουρλωνω τα μάτια μου.
-"Αλήθεια, μα αυτό είναι πολύ καλό, εννοώ πως θα συνεργαζόταν μαζί. "Απαντάει εκείνος.
-"Τόνι δεν νιώθω καλά.Μπορουμε να φύγουμε;"ρωτάω τον Τόνι και πιάνω το κεφάλι μου από τον πονοκέφαλο που μου έχει δημιουργηθεί.
-"Εμ Εντάξει αγαπη μου. Κύριε Παπανικολάου πρέπει να φύγουμε. Όπως είδατε δεν νιώθει καλά. Συγγνώμη και θα τα ξαναπούμε." Λέει στα γρήγορα ο Τόνι.
-"Τι Συγγνώμη αγόρι μου φυσικά να φύγετε. Και Περαστικά κορίτσι μου. "Λέει και του χαμογελάω αχνά.

{....}

Ανοίγει την πόρτα και μπαίνω γρήγορα μέσα στο δωμάτιο.
Αυτή την στιγμή χρειάζομαι ένα μπάνιο. Και ας έκανα πριν.
-"Που πας;"με ρωταει ο Τόνι ήρεμα καθώς με βλέπει πως προσπαθώ να βγάλω αλλά ρούχα από την βαλίτσα.
-"Να κάνω ένα μπάνιο. "Απαντάω χαμηλόφωνα.
-"Πάλι; Πριν έκανες."λέει κάπως απότομα.
-"Τόνι..."του λεω ξεφυσωντας .
-"Καλά καλά. Να έρθω και εγώ;"μου λέει με πονηρό τόνο.
-"Τόνι δεν είναι ώρα για αστεία. "Απαντάω ήρεμα.
Μπαίνω μέσα στο μπάνιο και κλείνω την πόρτα χωρίς κλειδί όμως.
Γεμίζω την μπανιέρα με νερό και βάζω αφρόλουτρο. Μπόλικο Μάλιστα για να κάνω φούσκες.
Βγάζω γρήγορα τα ρούχα μου και τα κοσμήματα και τα αφήνω πάνω στο κενό που υπάρχει στον νιπτήρα.
Μπαίνω μέσα στην μπανιέρα αφήνοντας το σώμα μου ελεύθερο.
Κλείνω τα μάτια μου.
Μα πως; Αφού δεν έτυχε να τον συναντήσω εδώ και δέκα χρόνια. Πως τον συνάντησα έτσι; με τον χειρότερο τρόπο. Αφήνοντας τον μόνο του εκεί πέρα. Ξέρω μπορεί να έχει κάνει πολλά να με έχει βρίσει αλλά δεν θα το έκανα ποτέ αυτό. Μπορεί ο ίδιος να με μισεί αλλά εγώ...εγώ δεν ξέρω πλέον. Δεν ξέρω καν πως αισθάνομαι για αυτόν.
💭-"Σωστά. Λοιπόν ο νεαρός είχε πάει στην Γερμανία να επισκεφτεί έναν συγγενή του και δυστυχώς έπαθε κάποιο ατύχημα. Μάλιστα τώρα μίλησα με την σύζυγο του και μου είπε πως η κατάσταση είναι ακόμα κρίσιμη. "💭θυμάμαι τα λόγια του κυρίου Παπανικολάου μετά από λίγο.
Για μισό λεπτό! Είναι παντρεμένος; Με ποια; Έχει παιδιά;
Θεέ μου,  αν έχει; Θα με μισούνε τώρα. Θα με καταραζονται. Σε παρακαλώ θεέ μου κάνε τον να γίνει καλά. Σε ικετεύω.
Με αυτά και κείνα χωρίς να το έχω καταλάβει δάκρυα είχαν πέσει στα μάγουλα μου κάνοντας τα υγρά.
Ανοίγει η πόρτα ξαφνικά και σκουπίζω γρήγορα τα δάκρυα. Δεν πρέπει να με δει έτσι.
-"Αγάπη μου είσαι καλά;"λέει καθώς έρχεται από πίσω μου αφήνοντας ένα απαλό φιλί στο μέρος του λαιμού μου.
-"Τόνι δεν έχω όρεξη τώρα. "Του λέω με ύφος κουρασμένη.
-"Μα γιατί ρε Ελεν τι σου έκανα;Ένα φιλί σου έδωσα. "Φωνάζει λίγο παραπάνω από το κανονικό  (άμα υπάρχει. )
* Ε τώρα έχει δίκιο και αυτός ο καημένος. Ένα φιλί σου έδωσε άμα ήταν θα το συνέχιζε. *
Το ξέρω απλά δεν μπορώ. Δεν ξέρω κάτι νιώθω μέσα μου . Δεν αισθάνομαι τόσο καλά από την στιγμή που το έμαθα αυτό.
*Ναι αλλά αυτός δεν φταίει σε τίποτα ξαναλέω. Δεν χρειάζεται να του φέρεσαι έτσι. *
Το ξέρω.
*Ξεράδια ξέρεις αγαπητή μου.*
Να ' σαι καλά.
-"Συγ...."
-"Θα σου κλείσω ένα εισιτήριο να πας πίσω στην Γερμανία να τον δεις. "Μου λέει κάπως ξερά.
-"Γιατί;"λέω ξαφνιασμένη και βγαίνω από την μπανιέρα δενοντας γύρω μου μια άσπρη πετσέτα.
Μπαίνω μέσα στο δωμάτιο και τον βλέπω στον υπολογιστή.
-"Πότε θες να φύγεις;" με ρωταει πάλι ξερά.
-"Δεν θα φύγω Τόνι. Δεν θα το ξαναπώ. Θα κάτσω εδώ. "Λέω νευριασμενη.
-"Ελεονώρα θα πας. Τελείωσε,σήμερα το βράδυ φεύγεις και πας στο νοσοκομείο να τον βρεις και να του ζητήσεις Συγγνώμη."λέει θυμωμένος.
-"Αν και δεν θα έπρεπε να είσαι εσύ αυτή που θα ζητήσει συγγνώμη "λέει ψιθυριστά μέσα από λίγο.
-"Τόνι ακύρωσε το εισιτήριο τώρα. Δεν πάω πουθενά. Δεν θα το ξαναπώ. "Του λέω για εκατοστη φορά καθώς ντυνόμουν.
-"Ρέ Τόνι συγνώμη για αυτό που έγινε πριν. Δεν είμαι και σε πολύ κατάσταση τώρα για τίποτα άλλο. Και μπορεί να ήταν ένα φιλάκι αλλά ούτε αυτό ήθελα εκείνη την στιγμή. Δεν ξέρω από τότε που το έμαθα νιώθω κάπως. Συγγνώμη ρε γαμώτο μου. Συγγνώμη. "Λέει φωναχτά και νομίζω αρχισα να κλαίω.
-"Όχι όχι Συγγνώμη δεν ήθελα να σε κάνω να κλάψεις. Χίλια συγγνώμη αγάπη απλώς και εγώ άντρας είμαι. Έπρεπε να σκεφτώ και εσένα. Συγγνώμη. "Ζητάει χίλιες δυο φορές και με βάζει στην αγκαλιά του.
-"Δεν φταις εσύ. Απλά τα νεύρα μου είναι κάπως. "Του λέω φιλωντας τον απαλά στα χείλη.
Συνεχίζω πιο παθιασμένα.
Κατεβαίνω σιγά σιγά στον λαιμό του. Αργά αρχισα να τον φιλάω. Παίζω με τα μαλλιά του όση ώρα τον φιλάω.
Με απομακρύνει και με κοιτάζει στα μάτια.
-"Καλύτερα να το αφήσουμε. "Λέει και πάει να με σηκώσει.
-"Όχι τώρα θέλω εγώ. "Του λέω με πονηρό χαμόγελο.