•~•Forgive You?•~• |°Sequel To YMFS°|

♡Κεφάλαιο 3°♡

-"Στο νοσοκομείο βρίσκεται ο ... συγγνώμη πρέπει να το κλείσω με φωνάζουν οι γιατροί. Πρέπει να πάω. Θα σε πάρω πάλι."λέει στα γρήγορα.
Τώρα δηλαδή ποιος είναι στο νοσοκομείο; Θεέ μου θα τρελάνει η κοπέλα.
-"Έλεν όλα καλά; Τι έγινε;"με ρωταει από την άλλη ο Τόνι.
-"Τι να σου πω και εγώ; το πρωί που θα πήγαινα για καφέ με την Θάλεια το αναβαλαμε επειδή έκανε εμετό ο μικρός. Τώρα παίρνει και μου πως πρέπει να πάω στο νοσοκομείο. Αλλά ο μικρός είναι μια χαρά. Βρίσκεται στην μητέρα μου.
-"Ε τότε ποιος βρίσκεται;"
-"Δεν ξέρω. Εκεί που πήγε να μου πει την φώναξαν οι γιατροί. "
-"Οκευ περίμενε να πάρω μια τον πατέρα σου. Να δω τι γίνεται και από εκεί. "
-"Καλά πάρε. "
-"Ναι Γειά σας θα μπορούσατε να με συνδέσετε με το γραφείο του κυρίου Μάρκου;"
-"Κύριε Μάρκο εγώ ο Τόνι είμαι. "
-"Όχι όχι τίποτα δεν συνέβη. Ο Αλέξης εκεί πέρα είναι;"
-"Αα Μάλιστα είναι στο meeting."επαναλαμβάνει κοιτάζοντας με.
-"Όχι όχι έτσι πήρα. Καλή σας μέρα. "
-"Τέλεια εκτός το ότι ο πατέρας θα με θεωρεί τρελό, όλοι είναι μια χαρά. "Μου λέει και γελάει στο τέλος.
Γέλασα και εγώ αχνά.
-"Τότε ποιος είναι στο νοσοκομείο ;"ρωτάω το κενό.
-"Ξαναπάρε την Θάλεια."μου λέει.
-"Καλά. "
-"Το έχει κλειστό. "Του λέω μετά από λίγο.
-"Καλά πάμε εμείς στο νοσοκομείο που βρίσκεται εκείνος ο άντρας. "
-"Ρέ Τόνι. Πρέπει να πάμε;Δεν μπορείς να πας εσύ;" τον ρωτάω.
-"Όχι δεν μπορώ. Βασικά μπορώ αλλά εσύ τον χτύπησες οπότε εσύ πρέπει να είσαι εκεί. "
-"Ρέ Τόνι. "
-"Έλεν μην αρχίζεις...."πήγε να πει 'πάλι ' αλλά το κινητό του τον διέκοψε.
-"Περίμενε εδώ. "Μου λέει εμένα και εκείνος πηγαίνει λίγο πιο μακριά.
-"Ναι Γειά σας κύριε Παπανικολάου."μπορώ να τον ακούσω.
-"Πρέπει να έρθω τώρα; Μα ξέρετε άμα ξεκινήσω τώρα το πολύ σε 2-3 ώρες να είμαι εκεί. "Τον ακούω που ξαναλέει.
Να πάει που όμως είναι το θέμα.
-"Συνέβη κάτι; Γιατί σήμερα; Το ραντεβού μας ήταν σε δύο μέρες άμα θυμάμαι καλά."
-"Μάλιστα. Καλά εντάξει δεν μπορώ να αρνηθώ. Ξεκινάω σε λίγο. "Λέει και το κλείνει τότε με πλησιάζει.
-"Πρέπει να φύγουμε για Ελλάδα τώρα. "
-"Γιατί; Τι έγινε;. "Τον ρωταω
-"Ειλικρινά δεν ξέρω. Μου είπε πως υπάρχει ένα πρόβλημα και πρέπει να το λύσουμε. Ειλικρινά δεν τον κατάλαβα. "
-"Μα τι πρόβλημα αφού όλα ήταν εντάξει. Και το ραντεβού είναι σε δύο μέρες. "
-"Το ξέρω ρε συ Έλεν. "
-"Καλά εντάξει. Πάμε σπίτι μας να φτιάξουμε βαλίτσες και να φύγουμε με το ιδιωτικό της εταιρίας. "Του λέω και πηγαίνω να σηκωθώ.
-"Είσαι σίγουρη ότι θες να έρθεις; Τι θα γίνει με αυτό που λέγαμε πιο πριν. Πρέπει να πας Έλεν. "Μου λέει βάζοντας με σε σκέψεις.
-"Τόνι θα έρθω. Σε παρακαλώ. "
-"Έλεν.... Καλα. Αλλά πάμε τώρα."
Χαμογελάω .
Ελλάδα σου ερχόμαστε. Βασικά δεν ξέρω για χαίρομαι και τόσο εφόσον δεν πέρασα και τα καλύτερα εκεί.
Και όσες αναρωτιέστε: γιατί τα θυμάσαι αυτά ακόμα αφού πέρασαν δέκα χρόνια,είσαι με έναν άνθρωπο που σε κάνει να νιώθεις υπέροχα.
Ναι δεν διαφωνώ καθόλου. Ο Τόνι είναι υπέροχος και τον αγαπώ πάρα πολύ όμως αυτά τελικά τα θυμάμαι ακόμα. Θυμάμαι εκείνον, το άγγιγμα του , ο τρόπος που με έκανε να λιώνω με μόνο ένα του φιλί. Με μόνο ένα χαμόγελο του. Από την άλλη θυμάμαι εκείνη την ημέρα. Την ημέρα που με χαστούκισε την ημέρα που με έβρισε κάνοντας με ένα σκουπίδι. Θυμάμαι ακόμα τον πατέρα του. Προσπαθούσε να ασελγησει πάνω μου. Θυμάμαι το βίαιο άγγιγμα του.
Πως μπορείς να ξεχάσεις όλα αυτά που πέρασες όταν ήσουν μόνο 19; Ήμουν ακόμα μικρή. Όσο και αν θέλεις δεν μπορείς.
Εξάλλου οι δίκες που γινόντουσαν δεν με άφηναν να ξεχάσω. Ο δικηγόρος όλο ρωτούσε και ρωτούσε κάνοντας με να θυμάμαι τις ημέρες εκείνες.
Το μόνο καλό από αυτό ήταν ότι δεν χρειαζόταν να παρουσιαστώ εκεί μέσα.
Δεν χρειάστηκε να δω το πρόσωπό του ξανά. Αυτό το κάθαρμα πήρε ότι του αξίζει.
Η Θάλεια με πήρε εκείνη την ημέρα δηλαδή μια εβδομάδα αργότερα που οι γονείς μου είχαν ήδη αρχίσει τις διαδικασίες.
Τέλος πάντων όλα αυτά είναι παρελθόν σωστά;
Έχουν περάσει 10 Χρόνια έχουν περάσει από τότε. Ούτε που θα με θυμούνται.