happy life ( b brave fanfiction )

hoofdstuk 15

Rachel

We zijn nu een paar dagen hier en het is zo koud. Vandaag gaan we skieeën, en eerlijk, nee ik kan het niet. Maar ik moet dus wel. 'Are you ready?' vraagt Mandy. 'ik denk het'

'ik wel' zegt gabriella blij. 'let's go dan' zegt fenna.

Met ze vieren lopen we het hotel uit. Richting het hotel van de jongens. 'waarom doen we alles met hun?' vraagt fenna 'dat is gezellig, kom op het word leuk' ze zucht diep maar zegt verder niets. 'normaal zijn meiden langer bezig maar nu zijn toch echt hun het' lacht mandy.

Eindelijk komen ze naar buiten gelopen. 'dat werd tijd.' lacht Sascha. We geven ze een knuffel en lopen richting de liften. Dioni komt naast me lopen. 'hoi'. 'hey' awkward. 'je ziet er goed uit' Nee dioni niet doen, moest je dat nu echt zeggen. 'normaal niet dan?' gvd Rachel wat is dat nou weer voor een stomme opmerking. 'uh jawel altijd' ik kijk weer voor me uit en zie mandy en kaj hand in hand lopen. 'hebben die nu wat of eh' 'nog niet' dioni knipoogt naar me. Nee dioni dat werkt niet bij mij, we are just friends. Ik kijk weer voor me uit en hoor dioni zuchten.

Als we aankomen bij de liften kopen we een kaartje en doen onze dingen aan. 'we moeten per 2 dus wie gaat met wie in de lift?' Niemand die reageerd oke. Ik ga gewoon in de lift zitten en mandy komt naast me zitten. 'je gaat niet naast kaj?' 'ik..ja wel..maar jij bent anders alleen' ik haal me schouders op. 'ben je gewoon vrienden met dioni?' 'ja hoezo?' 'ik weet niet maar volgens mij ziet hij je wel zitten' Ik reageer niet op wat Mandy net zei. Dioni en ik zijn vrienden, klaar. Als we eindelijk boven aankomen. gaan we tegelijk naar beneden.

Fuck ik kan dit helemaal niet. Iedereen is al ver voor uit en ik ga heel langzaam. En we zitten nog wel op een blauwe baan. Ik zie dioni op me wachten. Langzaam ga ik vooruit. En ja hoor ik ga weer op me bek. Ik hoor de meiden lachen. Eindelijk ben ik bij Dioni. 'ik kan het niet' zeg ik schamend. 'waarom heb je dat niet eerder gezegd dan kon ik je helpen.' ik haal mijn schouders op.

En samen gaan we weer verder, het gaat steeds beter en we zijn bijna bij de rest. Als ik een man zie die ik totaal niet vertrouw hij skiet op Mandy af dat gaat sowieso fout. 'MANDY KIJK UIT ACHTER JE' schreeuw ik. Zonder aan mezelf te denken, fuck fuck fuck het is hier stijl gek. Ik verlies me evenwicht en val in de sneeuw en rol een heel stuk naar beneden tot ik iets raak. Geen idee wat want alles word zwart voor me ogen.

Mandy

Ik schrik me kapot als ik Rachel hoor schreeuwen ik draai me om en een man skiet net angs me heen. Kan die niet uit kijken jezus. 'NEE RACHEL' schreeuwt dioni. Wat..wat is er. Ik skie richting dioni en zie rachel liggen. 'b-bel 112' krijg ik er met moeite uit.

Kaj komt naar me toe.'wat is er gebeurd?' 'ik weet het niet, dioni?' Dioni geeft geen antwoord hij lijkt wel in shock. Sam komt ook en de rest is al beneden. Hij houd haar vast om dr warm te krijgen. Ze knipperd met haar ogen, dit is echt geluk. 'omg rachel' ze wilt zich bewegen maar stopt daar gelijk mee.

'auuww' ze schreeuwt het uit van de pijn dat ik er bang van word 'waar blijft die klote ambulance verdomme'...

Sorry voor dit rare korte stukje einde maar ik moest iets posten omdat ik dat beloofd had ik had al eerder kunnen beginnen want de toetsweek is  al over maar ik was lui sorry! en nu is het al laat. Ik ga snel weer poste maar morgen niet want IK BEN JARIGGG 16

comment and vote

xx miranda