Vasilika Academia: Elite Academy

Chapter 16: Shattered Ones

Maldives 7:46 pm

Yohan's POV

"Xiel, I'm hungry-"
Pagbukas ko ng pinto, nakita ko silang nasa kama.
They both looked at me with with surprised faces.

Nagtinginan kami ng matagal. Nakita kong medyo natanggal ang mga butones ng polo ni Xiel at lumalabas din ng kaunti ang dibdib ni Poochie. How should I react to this?

My eyes twitched for a second.
(I might as well ignore them)

Pumasok ako at di ko sila pinansin.
Kumuha ko ng pagkain sa ref niya dahil ubos na ang pagkain sa kwarto ko.

Wala silang imik. Sinusundan ako ng mga mata nila habang naglalakad ako papunta sa exit.

"Kumuha lang ako ng pagkain. Magpatuloy na kayo sa ginagawa niyo." sabi ko.

Binuksan ko ang pinto na may dala-dalang mga pagkain.

"S-sandali! It's not what you think-"
"Wait! Yohan"

Narinig ko sila bago ako tuluyang lumabas.

Saika's POV

"Patay...he got the wrong idea..."
Tumingin ako kay Xiel.
"Naiisip ko ba ang naiisip ko?" tanong niya.

I nodded.

"Mukhang di siya nag react like he usually does. May sakit ba siya?"

It feels kind of weird na hindi siya nagalit sakin or pagbantaan ako gaya ng mga ginagawa niya dati.

"Could you talk to him? Bibili muna ako ng mga sweets para naman makabawi ako sa kanya. Di ko siya masyadong naka-usap ngayong araw." sabi niya.

"Okay, I'll try."

Yohan's POV

Isinubo ko ang maliit na portion ng cake na nasa tinidor ko.
I chewed on it.

Susubo pa sana ako ng ikalawang pagkakataon pero...

"It's... bitter..."

Tinapon ko sa pader ang plato and it caused it to break.

"Bakit...? bakit...ang pait...?"

Epekto ba din ba to ng ginawa nila sakin? Kasama ba sa side effects ang pag-iiba ng panlasa ko? Everything seems bitter.

I hissed.
Naiirita ako, I want to kill...I want to kill...kanino ko pwedeng ibaling ang nararamdaman kong iritasyon?

Kumuha ako ng gunting at nagsimulang punitin ang mga mga unan na nasa kwarto ko.

"haha...this is great..."
I chuckled. "Just a bit more...just a bit more...6 days nalang babalik na kami sa field..."

Hindi ko namamalayang tinutusok tusok ko na ang palad ko. At may tumulo rin mula sa ilong ko.

"Ah...blood..."
Tiningnan ko ang kamay ko. The sight of blood gives me thrill.

Mamamatay ako, o mabubuhay ako...which is it? Xiel is the only reason I'm alive. Wala nang iba. If he starts to hate me...I don't know what I'll live for anymore. Makakahanap ba ako ng panibagong rason para patuloy na mabuhay?

Natawa ako.
(Ano ba tong iniisip ko? I'm already dead inside. Huli na ang lahat.)
Gaya ng sabi ng mga nag-eksperimento sakin, 20% lang ang tsansang maging matagumpay ang resulta. 80% ang chansang babalik ako sa dati, o mamamatay ako ng tuluyan.

"Yohan?" narinig ko ang tinig babaeng yun sa labas ng pinto.
Bahala siya sa buhay niya.

Saika's POV