When Saru finds out about her twin sister's mysterious suicide, she assumes her sister's identity to uncover the truth.
*****
Saru Sumiyaya lived a tough life, dropping out of college to work to support her alcoholic father. When her mothe...
Oops! Ang larawang ito ay hindi sumusunod sa aming mga alituntunin sa nilalaman. Upang magpatuloy sa pag-publish, subukan itong alisin o mag-upload ng bago.
Kabanata 4: Ang Usapan ay Usapan
"SORRY, mister—"
"Taisei ang pangalan ko."
"Okay, Taisei, hindi ako interesado sa mga teorya mo."
"Hindi ka interesado sa kung anong totoong nangyari sa kakambal mo?"
Nauubusan na ko ng pasensya sa taong 'to. "Wala kang alam! Wala kang karapatan na basta manghusga sa mga bagay na hindi mo naman talaga alam!"
Ngunit nanatili lamang siyang blangko, umupo at nakatingin lamang sa'kin.
"Tama ka, wala akong alam." Itinaas niya ang dalawang kamay na para bang sumusuko, ibinababa niya rin iyon. "Hindi ko man alam ang buong detalye kung anong nangyari sa kanya pero sigurado ako na hinding hindi siya magpapakamatay."
"Kung makapagsalita ka ay akala mo kilalang kilala mo ang kapatid ko. Ano ka ba niya?" Matapang kong sabi.
Natigilan siya saglit at bahagyang ngumiti.
"I'm her number one rival in this organization. It's normal to know thy enemy, you know." Malamig niyang sagot. "Tell me, Sarumi, bakit ka pumunta rito?"
Nag-aalinlangan akong sumagot.
"Sinabi ko na sa'yo, p-para ipaalam sa school na—"
"Huhulaan ko, pinaghiwalay kayo ni Sari nang matagal na panahon. Dahil kung hindi, dapat ay nababanggit ka niya o 'di kaya naman ay nai-popost niya sa Facebook, Instagram, o Twitter ang tungkol sa'yo. Pero hindi, ni isang larawan o post na patungkol sa'yo ay wala. Hindi ko man alam ang eksaktong dahilan kung bakit kayo naghiwalay sa loob ng mahabang panahon, sigurado ako na wala kang kaalam-alam tungkol kay Sari. Katulad nga ng sasabihin mo ay nandito ka para ipaalam mo sa university ang nangyari sa kanya, at tiyak kong isa lamang 'yong utos mula sa isang tao na hindi mo matatangghinan, perhaps your mother or your father." Halos mapanganga ako sa haba ng sinabi niya. Dinaig niya pa ang manghuhula—hindi, para siyang imbestigador na alam ang bawat tinatakbo ng utak ko.
"At hindi lang iyon ang dahilan kung bakit ka pumunta rito. Galing ka pang Isabela, hindi ba? Doon ang probinsya ni Sari at dahil deactivated ang Facebook niya at wala siyang ibang kamag-anak dito ay hindi pa nakararating sa Maynila ang balita. Pero pumunta ka rito hindi lang para ipaalam sa school ang nangyari, dahil kung tutuusin maaari niyo namang i-contact ang mga kaibigan ni Sari rito o tawagan na lang ang school. May iba ka pang agenda sa pagpunta ng Maynila, Sarumi Sumiyaya, tama ba ako?" Humalukipkip siya at tumaas ang isang kilay, kampanteng kampante na tama ang mga sinabi niya. Pero malapit nang mapatid ang pasensya ko sa lalaking 'to. Hindi ko alam kung bakit ako napipikon sa kanya, dahil ba hindi ko matanggap na tila nakikita niya ang nasa isip ko?
"Tama ka." Ngumisi siya sa sinabi ko. "Masaya ka na ba? Pwede na ba 'kong umalis?"
"Hindi ka aalis hangga't hindi mo ilalahad sa akin ang buong pangyayari ng pagpapakamatay-kuno ni Sari at pati na rin ang agenda mo rito sa Maynila." Tumayo siya at nagsukatan na naman kami ng tingin.
