တာရာမင်းဝေအားလေ့လာခြင်း

သူ႔အေၾကာင္းတစ္စြန္းတစ္စ

သူ႔အေၾကာင္းတစ္စြန္းတစ္စ
********************
ဆရာတာရာမင္းေဝကို ၁၉၆၆ခုႏွစ္၊ စက္တင္ဘာလ ၁၃ရက္ေန႔မွာ ေမြးဖာြးခဲ့ပါတယ္။ ဆရာတာရာမင္းေဝရဲ႕ အမည္ရင္းက ခ်စ္ညီညီပါ။ သူက ငယ္စဥ္က အလြန္ေတာ္တဲ့ ေက်ာင္းသားတစ္ေယာက္လည္း ျဖစ္ပါတယ္။ အတန္းထဲမွာ ပထမ၊ဒုတိယ၊ တတိယဆုမ်ားကို အျမဲတေစ ဆြတ္ခူးႏိူင္ခဲ့ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ဆယ္တန္းကိုေတာ့ ႏွစ္ခ်င္းေပၚက္ ေအာင္ျမင္ေအာင္ သူမစြမ္းေဆာင္ႏိူင္ခဲ့ပါဘူး။ ဒါကို သူ႔အေဖက သူကဗ်ာေတြေရးေနလို႔ ဆယ္တန္းက်တာျဖစ္ေၾကာင္း မွတ္ခ်က္ခ်ခဲ့ဖူးပါတယ္။ ဆရာတာရာမင္းေဝဟာ ႏိူင္ငံေရးကိုလည္း ဝါသနာပါခဲ့သူတစ္ေယာက္ပါ။ ၁၉၈၈ လူထုအေရးေတာ္ပံုႀကီးမွာ ေက်ာင္းသားတစ္ဦးအေနနဲ႔ တတ္ႂကြစာြ ပါဝင္လႈပ္႐ွား ခဲ့ပါတယ္။ ဒါအျပင္ ၁၉၈၈ ဒီဇင္ဘာ ဗကသမ်ားအဖြဲ႔ခ်ဳပ္မွာ ဗဟိုေကာ္မတီဝင္တစ္ဦးအျဖစ္လည္း ေဆာင္ရြက္ခဲ့ပါတယ္။ အဲဒီလို ႏိူင္ငံေရးလႈပ္႐ွားမူေၾကာင့္ ၁၉၉၀ကေန၁၉၉၄ခုႏွစ္အထိ အက်ဥ္းခ်ခံရတဲ့အျပင္ ၂၀၀၅ခုႏွစ္ ၊ ေမလမွာလည္း မိသားစုနဲ႔အတူ ယာယီ အထိန္းသိမ္းခံခဲ့ရပါတယ္။ အဲဒီအေရးအခင္းကာလမွာ ေရႊဘုန္းလူအမည္နဲ႔ ေက်ာင္းဖြင့္ခ်ိန္ကဗ်ာကို ေရးခဲ့ပါတယ္။ အဲဒီကဗ်ာဟာ ေက်ာင္းသားေတြၾကား အေတာ္ေရပန္းစားခဲ့ရပါတယ္။

၁၉၉၄ခုႏွစ္ ၊ေဖဖာဝါရီလမွာေတာ့ ဆရာတာရာမင္းေဝ သာယာဝတီေထာင္ကေန လြတ္ေျမာက္လာခဲ့ပါတယ္။  ေထာင္ကထြက္လာၿပီးေနာက္ တာရာမင္းေဝဆိုတဲ့ ကေလာင္အမည္ကို ခံယူၿပီး စာေရးဆရာ၊ ကဗ်ာဆရာတစ္ဦးအျဖစ္ စာေပေလာကမွာ ရပ္တည္ခဲ့ပါတယ္။ အဲဒီ တာရာမင္းေဝဆိုတဲ့ ကေလာင္အမည္ဟာ သူအကိုရဲ႕ ကေလာင္ပါ။ သူနဲ႔အတူ သူ႔အစ္ကိုပါ ႏိူင္ငံေရးကိစၥေၾကာင့္ အခ်ဳပ္ထဲေရာက္ေနခ်ိန္မွာ သူအကိုဆီကေန ထိုကေလာင္ကို သူကေတာင္းခံခဲ့ပါတယ္။ သူ႔အစ္ကိုကလည္း သူ႔အတြက္ အဲဒီကေလာင္ကို ေက်ေက်နပ္နပ္ စြန္႔လႊတ္ေပးခဲ့ပါတယ္။

ဒီေနာက္မွာေတာ့ ဆရာတာရာမင္းေဝဟာ ေလစီးေၾကာင္းထဲက လူမ်ားဆိုတဲ့ ဝထၳဴတိုနဲ႔ ၁၉၉၄၊ ေမလထုတ္ ရင္ခြင္သစ္မဂၢဇင္းမွာ စတင္ၿပီး ေ ဖာ္ျပခံရပါတယ္။ သူဟာ ေခတ္လူငယ္တို႔ရဲ႕ သဘာဝအတိုင္း ေမာ္ဒန္အႏုပညာကို စိတ္ဝင္စားခဲ့ပါတယ္။ ၿပီးေတာ့ ေမာ္ဒန္ဝထၳဴတိုေတြကို ေရးခဲ့ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ႏိူင္ငံတကာက ေမာ္ဒန္စာေရးဆရာမ်ားရဲ႕ နည္းေတြကို တိုက္႐ိုက္ယူျခင္း၊ မွီျငမ္းျခင္းေတြ မျပဳလုပ္ခဲ့ပါဘူး။ သူကိုယ္တိုင္ တီထြင္ဆန္းသစ္ၿပီး အားျပဳေရးခဲ့ပါတယ္။ ၁၉၉၅ခုႏွစ္မွာေတာ့ စာေပဂ်ာနယ္ မဂၢဇင္းမွာ ေဖာ္ျပခဲ့တဲ့ အားလူးစားသူးမ်ား ဝထၳဴတိုနဲ႔ ျဖဴးမိတ္ေဆြမ်ား စာေပဆုကို ရ႐ွိခဲ့ပါတယ္။  အဲဒီေနာက္ သူဟာ ေမာ္ဒန္ဝထၳဴတိုေလာကမွာ အလြန္ထင္႐ွားသူ တစ္ေယာက္ျဖစ္လာခဲ့ပါတယ္။ သူက ဝထၳဴတိုေတြေရးရမွာ အစုသံုးစုခြဲၿပီး ေရးေလ့႐ွိပါတယ္။
(၁) လူႏွင့္......(ဥပမာ လူႏွင့္ေႏြရာသီဂီတ)
(၂)ကြၽန္ေတာ္ႏွင့္....(ဥပမာ ကြၽန္ေတာ္ႏွင့္အိပ္မက္ကေလး)
(၃)အလြတ္အုပ္စု (ဥပမာ ဓားသာြးေပၚမွာကတဲ့ ဆပ္ကပ္)
အဲဒီလိုမ်ိဳး သူက သူ႔ဝထၳဴတိုေတြကို ခြဲ ျခားၿပီး ေရးခဲ့ပါတယ္။  သူဟာ လံုးခ်င္းဝထၳဴေတြကို ေရးခဲ့ပါတယ္။ သူ႔လံုးခ်င္းဝထၳဴေတြဟာ ပရိတ္သတ္အေနနဲ႔ ေတြ႔ျမင္ေနက် ဝထၳဴမ်ိဳးေတြ မဟုတ္ပါဘူး။ အဓိကအေနနဲ႔ ဝထၳဴဖြဲ႔စည္းတည္ေဆာက္မူအပိုင္းမွာ ကြဲျပား ေနခဲ့ပါတယ္။ ဒါကိုလည္း သူ႔ကိုယ္တိုင္က ကြၽန္ေတာ္ႏွင့္ ဧဒင္ကေခ်သည္ဆိုတဲ့စာအုပ္မွာ ထုတ္ေဖာ္ဝန္ခံခဲ့ပါတယ္။ ေျပာရရင္  သူ႔ရင္ထဲမွာ အႏုပညာသီးသန္႔နယ္ပယ္ (Autonomy) ႐ွိတယ္ဆိုတဲ့သေဘာ၊ အႏုပညာ သဘာဝတည္႐ွိမူေတြကို အေျခခံၿပီး "အသစ္တည္႐ွိမူ" တစ္ခုကို ဖန္တီးရတယ္ဆိုတဲ့သေဘာေတြဟာ ကိန္းဝပ္ေနခဲ့လို႔ပါပဲ။ 
အဲဒီလို ဖန္တီးခဲ့တဲ့ ဝထၳဴေတြထဲမွာ ကြၽန္ေတာ္က အေ့႐ွၿမိဳး႐ိုးမွ မိုးေရစက္မ်ားကို အရမ္းႀကိဳက္ခဲ့မိပါတယ္။ ေနာက္ ဆရာတာရာမင္းေဝရဲ႕ "႐ႈး"ဆိုတဲ့ ဝထၳဴဟာလည္း ဆန္းသစ္ပါတယ္။ သာမန္႐ိုးက် ဇာတ္လမ္းမ်ိဳးနဲ႔ ပြဲထြက္လာၿပီးမွ ေနာက္ပိုင္းမွာ အဆက္အစပ္မ႐ွိတဲ့ အေၾကာင္းအရာေတြကို စံုေထာက္ဝထၳဴေတြထဲကအတိုင္း ျပန္လည္ခ်ိတ္ဆတ္ျပထားပံုက သူရဲ႕ေတြးေတာမူ ဘယ္ေလာက္ေကာင္းေၾကာင္း ေဖာ္ျပေနသလိုပါပဲ။
သူဟာ စာေပေလာကထဲကို လြတ္လပ္႐ွင္းလင္းစာြ ဝင္ေရာက္လာခဲ့သူပါ။ သူမွာ ဆရာ၊တပည့္ ၊အုပ္စု၊ ေဒသစြဲ၊ ဝါဒစြဲေတြ ဘာတစ္ခုမွ ႐ွိမေနပါဘူး။ ၿပီးေတာ့ လူငယ္ေတြအေပၚမွာလည္း ကိုယ္ခ်င္းစာနာစိတ္ ထားတတ္တဲ့သူပါ။ သူ႔ကိုယ္တိုင္ကလည္း သူရဲ႕လူငယ္ဘဝမွာ ထင္သေလာက္ လြတ္လပ္ခြင့္ မရခဲ့႐ွာပါဘူး။ ဒါေၾကာင့္ သူဟာ လူငယ္ေတြ အေပၚမွာ ကိုယ္ခ်င္းစာခဲ့ပါတယ္။
ဆရာတာရာမင္းေဝဟာ စာႏွင့္ကဗ်ာကိုသာ မဟုတ္ ပါဘူး။ အျခားေသာ အႏုပညာမ်ားကိုလည္း ေလ့လာလိုက္စားတဲ့ သူတစ္ေယာက္ပါ။ ၿပီးေတာ့ သူဟာ ပညာရပ္နယ္ပယ္ေပါင္းမ်ားစာြကိုလည္း ေစ့ေစ့စပ္စပ္ ေလ့လာသမူျပဳႏိူင္တဲ့ လူေတာ္တစ္ေယာက္ပါ။ ဒါအျပင္ အလြန္မွ ၾကံၾကံဖန္ဖန္႐ွာေဖြေတြးေတာတတ္တဲ့ လူတစ္ေယာက္လည္းျဖစ္ပါတယ္။ ၿပီးေတာ့ သူ႔ပတ္ဝန္းက်င္ကိုလည္း ေစ့ေစ့စပ္စပ္၊ေသေသ ခ်ာခ်ာ ေလ့လာၾကည့္႐ႈတတ္တဲ့လူလည္း ျဖစ္ပါတယ္။
ဒါေတြအားလံုးကို သူေရးခဲ့တဲ့ စာအုပ္ေတြက သက္ေသခံေနၿပီးသားပါ။ အဲဒီသက္ေသခံေတြကိုလည္း ကြၽန္ေတာ္က ဒီစာအုပ္ကေနတစ္ဆင့္ ထုတ္ျပေပးသာြးမွာပါ။
ၿပီးေတာ့ သူဟာ ပန္းခ်ီဆြဲတာကိုလည္း ဝါသနာပါသည့္အေလ်ွာတ္ ပန္းခ်ီကားတစ္ခ်ိဳ႕ကိုလည္း ဆြဲခဲ့ပါေသးတယ္။ သူရဲ႕ ပန္းခ်ီကားေတြကို သံလြင္လမ္းက Art club ပန္းခ်ီျပခန္းမွာ ပါဝင္ျပသခဲ့ဖူးပါတယ္။ သူဆံုးၿပီးေနာက္ပိုင္းမွာေတာ့ သူရဲ႕ပန္းခ်ီကားေတြကို သူရဲ႕ရန္ကုန္ေနအိမ္မွာ ခ်ိတ္ဆြဲထား႐ွိခဲ့ၾကပါတယ္။ သူဟာ ကဗ်ာ ၊ပန္းခ်ီ၊ ဂီတ ၊ အက အႏုပညာပံုစံအားလံုးဟာ အေျခခံသေဘာတရားအားျဖင့္ အကုန္အတူတူပဲလို႔ ခံယူထားခဲ့တဲ့သူပါ။

ဆရာတာရာမင္းေဝဟာ ငယ္ရြယ္စဥ္က ေပေပေတေတေနခဲ့မူေၾကာင့္ က်န္းမာေရးမေကာင္းဘဲ ႏွစ္ခ်ီေနခဲ့ ရပါတယ္။ အိမ္ထဲက အိမ္ျပင္ေတာင္ မထြက္ႏိူင္ခဲ့ပါဘူး။ အဲဒါေၾကာင့္ သူဟာ စာေရးစာဖတ္အလုပ္ကို အိပ္ယာေပၚမွာပဲ လုပ္ခဲ့ရပါတယ္။  သူဟာ အဲဒီတုန္းက က်န္းမာေရး ပံုမွန္မ႐ွိတာေၾကာင့္ အစာ စားခ်င္စိတ္ မ႐ွိခဲ့၊ စားလ်ွင္လည္း ျပန္အန္ထြက္ေနခဲ့ပါတယ္။
ေရေသာက္လ်ွင္ေတာင္မွ ေရျပန္အန္ထြက္ေနတတ္ပါတယ္။
စာေရးလ်ွင္လည္း ကတုန္ကယင္ျဖစ္ၿပီး သူ႔လက္ေတြက ဟိုကပ္ဒီကပ္ ျဖစ္ေနတတ္ပါတယ္။ အဲဒါေၾကာင့္
သူ႔အိမ္အနီးအနားမွာ သူ သာြးေရာက္မကုသဖူးတဲ့ ေဆးခန္းလည္း မ႐ွိသေလာက္ပါပဲ။ ဆရာဝန္ေတြက သူ႔ေရာဂါကို တစ္ေယာက္တစ္မ်ိဳး နာမည္တပ္ခဲ့ၾကပါတယ္။ ေဆးအမ်ိဳးမ်ိဳးလည္း ေပးၾကပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ သူ႔ေရာဂါက မသက္သာလာခဲ့ပါဘူး။ တကယ္ေတာ့ သူက ေသြးေၾကာေလေၾကာပိတ္တဲ့ေရာဂါကို ခံစားေနခဲ့ရ ႐ွာတာပါ။ ျမန္မာတိုင္းရင္ေဆးဆရာႀကီးတစ္ေယာက္ဆီမွ ကုသမူ ခံယူလိုက္တဲ့ေနာက္ သူ အေတာ္ေလး သက္သာသာြးပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ အ႐ွင္းေတာ့ မေပ်ာက္ခဲ့ပါဘူး။ အဲဒီလိုနဲ႔ပဲ ဆရာတာရာမင္းေဝဟာ ၂၀၀၇ခုႏွစ္ ျသဂုတ္လ ၅ရက္ေန႔မွာ ကြယ္လြန္သာြး႐ွာပါေတာ့တယ္။ သူကြယ္လြန္သာြးခဲ့ေပမယ့္ သူ႔ကို စာေပအသိုင္းအဝိုင္းက အျမဲအမွတ္ရေနၾကဆဲပါ။ ၿပီးေတာ့ ဆရာတာရာမင္းေဝရဲ႕ အေတြးအေခၚ အယူအဆ အျမင္ေတြဟာ စာဖတ္သူေတြရဲ႕ ရင္ဘတ္ကို ထိမွန္ေစခဲ့တဲ့ မ်ွားခ်က္ေတြဆိုတာ ဘယ္သူကမွ မျငင္းနိူင္ခဲ့တဲ့အရာေတြပါ။ သူ ကြယ္လြန္သာြးခဲ့တာ မွန္ေပမယ့္ သူရဲ႕အမည္နာမဟာ စာေပေလာကအတြင္းမွာ တည္တံခိုင္ျမဲေနဦးမွာလည္း အမွန္ပါပဲ။ သူ ဆံုးပါးသာြးရျခင္းအေပၚ အားလံုးဟာႏွေျမာတမ္းတျဖစ္ခဲ့ၾကပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္လည္း တာရာမင္းေဝအမွတ္တရစာစုမ်ား စာအုပ္မွာ ကိုၿဖိဳးက လူတစ္ေယာက္ ေသသြားျခင္းမဟုက္၊ အႏုပညာတစ္ခု ေသသြားျခင္း ျဖစ္တယ္လို႔ေတာင္ဆိုခဲ့ပါတယ္။ ဒါဟာ သူရဲ႕ အားထုတ္မူမွ ရ႐ွိခဲ့တဲ့ အသီးအပြင့္ေတြပါပဲ။  သူ႔စာကို ဖတ္မိတဲ့အခါတိုင္း သူ႔ကိုအျမဲ အမွတ္တရ႐ွိေနရမိတာကိုကပဲ ပလံုလို႔ျမည္သာြးတဲ့ သူ႔ရဲ႕သမိုင္းပဲျဖစ္ပါေတာ့တယ္။
တာရာမင္းေဝ
♥♥♥♥♥♥♥♥
သူတစ္စတစ္စႏွင့္
ကြ်န္ေတာ္တို႔၏
ႏွလံုးသားမ်ားကိုတူးဆြခဲ့သည္
သူတစ္စတစ္ႏွင့္
ကြ်န္ေတာ္တို ့အိပ္မက္ထဲ စြဲမက္က်န္ရစ္ခဲ့သည္
သူတစ္စတစ္စႏွင့္
ေလာကမာယာၾကားမွာ ေပ်ာက္ကြယ္သာြးေတာ့
ထို တစ္စတစ္စမ်ားအတြတ္
သူဘယ္ေလာက္ေတာင္ အရဲစြန္ ့
ပ်ံသန္းခဲ့တယ္ဆိုတာ
သူ့ရဲ ့ တစ္စတစ္စေတြက
သက္ေသျဖစ္ခဲ့သည္။
Nov21.2013
minsetwai