Her yer sessizlıkti çaresizlik, güz yaşi, yokluk, sarmıştı her tarafı sanki. her,geçen gün dahada boşluğa düşüyordum. Ne yapaçağımı bilemiyordum. Çocuktum, bir çocuk ne yapabilirki Anneden, babadan, başka kim destek çıkabilir"ki onlarda beni gürmüyor"du bile kendi içimde hüznümü yaşiyordum kimseye belli etmeden. Arkadaşlarım. Okul bittikten sonra yavaş, yavaş, aramıza mesafe girmeye başladı hergeçen gün dahada uzaklaştık. Sanki birden koçaman bir insan oldum artık oynamadım bile. Arkadaşlarım ortaokula başladılar.mahallade tek kız okumayan bendim sadece yaşıtlarımla gitseydim büyle olmayacaktı bende onlarla olacaktım.. Ağlamadığım gün yoktu artik aslinda bu kadar abartmamak lazimdı dediğim gibi çocuk kalbi büyle bişey olmaliydi.. Benden bir yaş büyük olanların umrunda bile değildi yaşları 17 18 . yaşlarında evlendiler bile çokta memnundular... Bana tuhaf geliyordu hata 15 yaşında evlenen bile olmuştu. evlilik hiç bir zaman aklıma gelmeyen bir şeydi. Çünkü okumak vardı hep
أنت تقرأ
ÇOCUK KALBİ
قصص المراهقينOkumak için zorluklarla karşı karşiya gelen ve herşeye rağmen vazgeçmeyen bir kız ... Not.Ey"Dünya bana fazla yuvarlak olmaya başladın....GERÇEK BİR HİKAYE
