Forbidden Love || Martin Garrix

11

Point of view Julia

Ik trek mijn schoenen uit en pak ze op van de grond. Martijn pakt mijn hand vast. Samen lopen we het strand op. De zon gaat net onder en het ziet er echt zo mooi uit. Ik heb al een aantal foto's gemaakt toen we net op het heuveltje stonden, maar ik kan het niet laten om er nog een paar te maken.

"Kom nou," zucht Martijn. Ik kijk hem aan en zie dat hij glimlacht. Ik rol met mijn ogen, maar loop dan naar hem toe.

"Ik wil hier niet meer weg," zucht ik. Ibiza is zo mooi en dan heb je Nederland: het koude kikkerlandje.

"Nog een paar weken dan ben je klaar met school."

"Dat is ook wel zo, maar toch. Nederland is zo.. koud." Martijn begint te lachen.

"Maar al je vrienden en vriendinnen wonen in Nederland." Ik zucht even.

"Bijna iedereen op school heeft een hekel aan mij of ze gaan met mij om, omdat ze denken dat ik jou vriendin ben." Martijn stopt met lopen en draait zich naar mij om.

"Dat wist ik niet," zegt hij zachtjes.

"Omdat ik het niet verteld heb. Thuis heb ik ruzie met iedereen. Mijn ouders vinden dat ik thuis moet slapen en dat jij niet goed voor mij bent, terwijl ze jou niet eens kennen! En dat geldt ook voor school. Echt ik haat het! Ze doen zo gemeen terwijl ze jou niet eens kennen en dan nog al dat klote huiswerk." Echt al mijn frustratie komt er uit wat ik op dit moment in mij heb.

"En als ik dan een keer een moment vrij heb dan is er wel iets anders wat weer aan komt kloppen." Martijn trekt mij in een knuffel. Ik leg mijn hoofd tegen zijn schouder. Er rolt een traan over mijn wang, die ik woest wegveeg. Troostend wrijft hij over mijn rug. Ik wurm mij los uit zijn greep en kijk hem aan.

"En dan ben ik bij jou en dan lijkt niets er toe te doen. Dan ben jij het enige wat er echt toe doet." Martijn glimlacht. Ik ga een beetje op mijn tenen staan en druk mijn lippen op die van mijn Martijn. Hij verplaatst zijn handen naar mijn heupen.

"Ik houd van je," glimlacht Martijn als hij terug trekt. Ik glimlach.

"Ik houd ook van jou."

•

Hand in hand lopen we het hotel binnen. Menno, RJ, Louis, de ouders van Martijn, zijn zusje, Menno, Watse, José en Aubrey zitten allemaal in de lobby.

"Wat hebben jullie gedaan? Jullie glimlachen allebei van oor tot oor," merkt Menno meteen op als hij ons ziet. Ik voel het bloed naar mijn wangen stijgen.

"Oh god, willen we dit weten?" vraagt Louis zuchtend. Ik zie een speelse glimlach op zijn gezicht.

"We hebben alleen een stuk over het strand gelopen en gepraat," zegt Martijn.

"En meer zeker?" vraagt RJ plagend.

"Ja heel veel meer. In de bosjes achter het strandhuis," zegt Martijn lachend. Oh mijn god, Martijn. Echt ik kan hem wel slaan. RJ kijkt hem geschrokken aan.

"Natuurlijk niet, joh. Wat denken jullie wel niet?" vraagt hij lachend. De jongens beginnen te lachen.

"Kleuters," mompelt José hoofdschuddend.

"Maar wij gaan naar boven," zegt Martijn dan.

"Veel plezier," zegt Louis met wiebelende wenkbrauwen.

"Wel gaan slapen hé?" zegt zijn moeder. Martijn glimlacht naar haar.

"Ja, mam." Hij drukt een vlugge kus op haar wang.

"Slaap lekker," glimlacht José.

"Jij ook," glimlach ik.

"En wij niet dan?" vraagt Menno quasi beledigd.

"Jullie ook," glimlach ik. Martijn en ik zwaaien even naar het groepje en gaan dan met de lift naar boven. Ik ga tegen hem aan staan.

"Ben je zenuwachtig voor morgen?" Martijn schudt zijn hoofd, maar ik kan aan hem zien dat hij lichtelijk nerveus is.

"Het komt wel goed," glimlach ik en druk een klein kusje op zijn lippen.

De lift geeft een 'pling' dat we op de juiste verdieping zijn. We stappen uit de lift en lopen naar de hotelkamer, die we delen met Louis, RJ en Menno. Gelukkig zijn er twee aparte slaapkamers, niet dat Martijn en ik iets raars gaan doen of zo.

Ik trek vlug mijn pyjama aan en loop naar de badkamer, waar ik mijn tanden ga poetsen.

"Heb je nog huiswerk?" vraagt Martijn die de badkamer binnen komt lopen. Ik schud mijn hoofd. Ik spuug mijn tandpasta uit in de wasbak en spoel mijn mond.

"Had op school al af en de rest van het weekend wil ik niets meer horen over school." Martijn lacht even en knikt dan. Hij poetst ook zijn tanden. Ik borstel nog even mijn haar en ga dan in bed liggen.

"Martijn! Jou bed ligt wel lekkerder!" roep ik naar hem. Lachend komt hij de slaapkamer binnen gelopen.

"Wacht maar tot in het huis bij Coachella. Dat bed ligt 10 keer lekkerder dan dit en hij ligt ook een klein beetje beter dan het bed thuis."

"Wanneer is dat eigenlijk? Want ik ga wel mee hoor." Martijn komt lachend naast mij liggen.

"Over een maandje volgens mij. Ik vraag wel aan Watse of hij de datum willen door appen."

"Is goed." Ik glimlach naar hem en druk een kus op zijn wang. Martijn glimlacht. Ik ga tegen Martijn aan liggen en sluit genieten mijn ogen.

"Slaap lekker, Juul," glimlacht hij.

"Slaap lekker, Tijn." Ik druk een kort kusje op zijn lippen.