Forbidden Love || Martin Garrix

29

Point Of View Julia

We zijn net geland in Abu Dhabi. De ouders van Martijn zijn mee, zijn zus, José, Menno, Rj, Louis en Watse. Natuurlijk is ook de rest van het vaste team allemaal mee. Daarom hebben we ook een hele hotelverdieping voor ons zelf. 

"Ik ga even langs Louis," zegt Martijn, nadat we onze spullen in de hotelkamer hebben gezet. 

"Is goed. Probeer met hem te praten." Martijn knikt. Hij drukt een kus op mijn voorhoofd en loopt de hotelkamer uit. José komt de kamer binnen. 

"Hey, alles oké?" vraagt ze en komt naast mij op de bank zitten. 

"Het gaat zijn gangetje. Louis zit er meer mee." 

"Ja, ik zag hem net lopen, het gaat echt niet goed met hem." 

"Vind je het gek? Hij heeft zijn moeder verloren en zijn vader is er ook al niet meer."

"Het was ook jou moeder," zegt José zachtjes. 

"Dat is ook wel zo, maar ik kende haar net vijf minuten. Het is wel mijn moeder, maar zo voelt het niet." José knikt begrijpend. 

"Martijn is nu naar Louis zeker?" Ik knik. 

"Heb je zin om de stad in te gaan?" vraagt José dan. Ik glimlach en ik. Shoppen is altijd goed! Ik pak mijn portemonnee en mijn telefoon en loop dan samen met José de hotelkamer uit. Met de lift gaan we naar de lobby, waar we Louis, Martijn, Menno en Rj zien zitten. Het ziet er alleen niet uit alsof ze gezellig een thee kransje houden. Martijn staat op als hij ons ziet lopen. 

"Jullie moeten terug naar boven," zegt hij meteen. 

"Wat is er aan de hand?" vraagt José. 

"Charelle is hier en is bezig om een scene te schoppen."Martijn wijst naar de ingang. 

"Echt, wat is haar probleem? Kan ze ons niet gewoon met rust laten?" zucht ik. Het wordt gewoon vervelend. Ik loop langs Martijn heen naar de ingang. Ik ben er gewoon helemaal klaar mee. 

"Julia, wat ga je doen?" wordt nog geroepen door Martijn , maar ik reageer er niet op. 

"Kijk eens wie we daar hebben?" glimlacht Charelle. 

"Luister, wat ook jou probleem is, laat ons gewoon met rust! Jij en Martijn hebben geen relatie meer." Charelle haar blik veranderd. Ze kijkt mij woest aan. Ze trekt een mes uit haar zak en steekt het naar mij toe. 

"Jij hebt hem afgepakt!" gilt ze kwaad. Ik doe een stap naar achteren. Dit wijf is echt gestoord. 

"Charelle, doe dat mes weg." Ik kijk naast me en zie Martijn staan, net als de andere jongens. Louis trekt mij langzaam mee naar achteren. 

"Ze verdient dit!" roept ze uit. 

"Jij achtervolgt ons!" roep ik nu uit. Ze haalt echt het bloed onder mijn nagels vandaan!

"Juul, kom op," zegt Louis. Ik schud mijn hoofd en loop naar Charelle toe. 

"Dit is een laatste waarschuwing. Laat ons met rust of ik zweer dat ik je wat aan doe!"

"Dat zullen we nog wel eens zien," glimlacht Charelle. Ik wil nog een stap naar voren doen, maar Louis trekt mij terug naar achteren. 

"Nu is het klaar," zegt hij en trekt mij de lobby uit. 

"Louis, laat me los!" roep ik. Louis laat mij los. ik draai mij naar hem om. 

"Ik heb gelijk! Dat mens is vreselijk!" 

"Daar geef ik je helemaal gelijk in, maar verlaag jezelf nou niet naar haar niveau." 

"Ze moet ons gewoon met rust laten," zucht ik. Louis slaat zijn armen om mij heen. 

"Het komt wel goed. Geef haar gewoon wat tijd," mompelt hij. 

"Ik wil alleen dat ze ons met rust laat. Heeft ze geen leven of zo?" Louis lacht even. 

"Natuurlijk heeft ze een leven, ze is alleen meer bezig om de jouwe te verpesten."

"Not helpen, Lou." Hij haalt kort zijn schouders op. Martijn en de andere jongens komen naar ons toegelopen. 

"Ze zorgen dat ze het hotel niet binnen komt," zegt Martijn. Hij legt zijn arm om mijn rug heen. 

"Laten we gaan genieten, want ik ben helemaal klaar met dan mens." De jongens lachen even. 

"Laten we dat maar gaan doen dan," zegt Martijn. 

***

Ik lig tegen Martijn aan in bed. De show is een uurtje geleden afgelopen en het was echt geweldig! Helaas eindige het voor mij niet echt geweldig. Voor mij eindige het in een wc, waar ik over gaf. Geen idee waarvan. Opeens werd ik enorm misselijk en gaf ik over. 

"Weet je zeker dat je het wel alleen gaat redden thuis? Ik wil je niet alleen laten," zegt Martijn zachtjes. Hij kriebelt met zijn hand door mijn haar. 

"Ik was gewoon een beetje misselijk. Ik red me wel," mompel ik. Morgenochtend vliegt team Garrix naar Liverpool en ik vlieg naar huis, zodat ik maandag een beetje uitgerust naar school kan en ik zou nog van alles regelen voor de begrafenis. 

"En anders bellen, maakt me niet uit in welke tijdzone ik zit."

"Ja, zal ik doen." Martijn drukt een kus op mijn wang. Hij staat op uit bed en loopt naar de badkamer. Ik trek de deken verder over mij heen en kijk hoe Martijn weer terug komt lopen uit de badkamer. 

"Heb je alles al ingepakt?" vraag ik aan hem. 

"Nah, komt morgen wel. Ik wil nu bij jou liggen zolang het nog kan," glimlacht Martijn en kruipt weer in bed. Ik ga tegen hem aan liggen en sluit mijn ogen. 

"Slaap lekker, Juul," zegt Martijn. 

"Slaap lekker, Tijn," mompel ik nog en val in slaap.