Valencia Series Book 1: Dylan Valencia (Completed)

Part 31

When Dylan brushed his hips against Lorraine's thighs, she felt his need, hard and insistent. Only, he was still wearing his pants. She wanted to touch him. Pero naramdaman nalang niya ang pagtigil ng binata sa ginagawa nito.

"Oh, Lorraine!" Ungol ng binata bago ibinagsak ang sarili sa tabi niya. He was breathing hard and his chest was moving up and down rapidly.

Noon naman bumalik ang reyalidad sa kanya. Hindi siya makapaniwala sa nangyari. Mabilis na inayos niya ang sarili at nagtatakbo papalayo rito.

"Lorraine, no, wait!"

Inignora niya ito at nagpatuloy siya sa pagtakbo. God! What happened? Biglang nanlabo ang paningin niya, only to realize that she was crying. Umiiyak siya hindi dahil sa kahihiyan kundi dahil sa isang reyalisasyon. She loved the man. Kaya hindi niya masisisi ang sarili niya kung tumugon siya sa ekspertong labi ng binata. She realized that it was her heart that was responding. Pagmamahal. Iyon pala ang sagot kung bakit apektadong apektado siya ng presensiya nito, kung bakit kumakalabog ang dibdib niya kapag malapit ito sa kanya, kung bakit hindi niya mapigilan ang sarili niya na pagmasdan lagi ito, kung bakit—ahh! Napakaraming dahilan kung bakit mahal niya ito.

Goodness! One week to fall in love? Or was it love at first sight? Yeah, she fell in love and she fell hard. Kunsabagay, hindi naman niya masisisi ang puso niya para mahalin ang isang Dylan Valencia. He was handsome and all. Rich, too! Sino ang hindi magmamahal sa tulad nito?

"Lorraine..." naabutan siya nito at nahawakan sa braso dahilan para tumigil siya sa pagtakbo. Hindi pa siya gaanong nakakabawi ay niyakap na siya ng binata mula sa likuran nito. Ngayon, ang kakaibang pakiramdam na iyon na yumayakap sa kanyang pagkatao at ang masasal na pagtibok ng puso niya sa tuwing malapit ito o kahit sa isang sulyap lamang, may sagot na siya roon ngayon. It was love.

"What's wrong?"

Napapikit siya. "What's wrong? Everything is wrong!" sagot niya rito.

"Sabihin mo sa akin kung bakit."

"Hindi ako dapat nagpadala sa eksperto mong mga labi at sa mapangahas mong mga kamay. Hindi kita dapat hinayaan sa mga ginawa mo! Only—"

"Only you let your guards down? Sinunod mo ang idinidikta ng damdamin mo, tama ba?"

"Hindi ko alam ang sinasabi mo!" sikmat niya rito bago nagpilit kumawala sa bisig nito. Nakawala naman siya. Nagsimula siyang maglakad palayo.

"Okay. The truth is I'm speaking for myself. I let my guards down at sinunod ko ang idinidikta ng damdamin ko. Isn't that too much a revelation?"

Natigil siya sa paghakbang. Gusto niyang itanong kung ano ang ibig nitong sabihin pero hindi niya mahanap ang sariling tinig.

"Kanina, alam nating pareho kung ano ang susunod na mangyayari sa pagitan natin. The fire we made was too hot to kill. Had I dared, you would've been mine by this time," anito at hindi niya makontra iyon dahil alam niyang totoo ang sinabi ng binata.