𝔗𝔥𝔢 𝔪𝔬𝔱𝔬𝔯𝔠𝔶𝔠𝔩𝔦𝔰𝔱

Κεφάλαιο 7

Κρίστη POV 🌹❤

Την άλλη μέρα το πρωί

Είμαι στο νοσοκομείο... Πως το κατάλαβα αυτό? Ξύπνησα σε ένα δωμάτιο με λευκούς τοίχους, άσπρα σεντόνια και με όρο στο χέρι...

Δε θυμάμαι και πολλά από εχθές... Αν και δεν ήπια πολύ... Ένα ποτήρι μόνο... Θυμάμαι όμως χαρακτηριστικά ότι, μόλις φύγαμε έκανα εμετό, και μετά πως με έφεραν εδώ...

Θυμάμαι επίσης και τα πολλά φώτα των μηχανών... Τον Λέων να με παίρνει αγκαλιά...και μετά τίποτα... Όλα μαύρα...

Μα τι έπαθα? Την προηγούμενη φορά που μου συνέβη αυτό ήταν επειδή ήπια και ήμουν νηστική...

Τώρα? Και έφαγα πριν βγω αλλά δεν ήπια και πολύ στο κλαμπ... Δεν ξέρω...

Λέων POV😍😈

Αυτη τη φορά δεν ήπιαμε καθόλου... Βασικά από 1 ποτηράκι ο καθένας μας... Πράγμα πολύ παράξενο, μιας και όλοι ξέρουν ότι εμείς τα τσούζουμε κάθε φορά που βγαίνουμε..

Αρ- Πάμε σιγά σιγά? Είναι αργά...

Λ- Συμφωνώ...

Βγήκαμε από το κλαμπ και κατευθυνθήκαμε προς τις μηχανές...
Τα παιδιά προχωρούσαν  μπροστά και πιο πίσω εγώ με την Κρίστη ...

Κ- Λέων δεν είμαι καλά...

Λ- Τι έπαθες...

Κ- Πονάει η κοιλιά μου, θέλω να κάνω εμετό και ζαλίζομαι...

Λ- Μα.. Δεν ήπιες πολύ...

Δεν πρόλαβε να απαντήσει  και έκανε εμετό... Αλλά όχι έναν κανονικό εμετό, αλλά με αίμα.

Λ- Παιδιά! Η Κρίστη!

Τότε όλοι τους έτρεξαν προς τα εμάς.

Ι- Τι έπαθε?

Λ- Δεν έχω ιδέα!...

Αρ- Να την πάμε στο νοσοκομείο!

Τ- Και γρήγορα!

Η Άννα είχε βουρκώσει... Δεν πρέπει να στεναχωριέται... Δεν ξέρουμε ακόμα τι έχει και αν είναι σοβαρό...

Πήρα την Κρίστη αγκαλιά και την πήγα στη μηχανή μου.

Μετα από 10 λεπτά

Φτάσαμε στο νοσοκομείο. Παρκάραμε τις μηχανές μας, κατέβασα την Κρίστη από την μηχανή και την πήγα μέσα. Μαζί μου ήρθε ο Τέο. Οι υπόλοιποι έκατσαν έξω για να ηρεμήσουν την Άννα, η οποία ήταν ετοιμη να πάθει κρίση πανικού.