Taşıyor Yaşadıkça

13.47

Kötü, dipsiz kuyularla dolu dünya da bahşedilen hayatları yaşıyoruz her birimiz. Evet doğarken seçemiyoruz belki ailelerimizi, zenginliğimizi, karşılaşacağımız insanları ve evet doğduktan sonra adil olmayan şeyler de yaşıyoruz belki. Binlercemiz sokakta yatıyor, binlercemiz aç, binlercemiz hastalıkla sınanıyor ve binlercemiz sevdiklerini yitirmekle.. Çoğumuz iftiralara maruz kalıyor, çoğumuz şiddete.. Her birimiz sınanıyoruz acının sayısı olmayan tonları ile. Hepimiz acıyla yoğrulmuyoruz tabi ama her birimiz tadıyor en az bir kez acıyı, acının farklı kılığa girmiş halleriyle. Peki ya size yaşadığım ve yaşayacağım her acıya rağmen hayatı seveceğimi söylesem? Ve evet hayatı birazda içinde acı var olduğu için sevdiğimi söylesem yalan söylemiş olmam. Şöyle ki, acılarım olmasaydı en sevdiğim şeyi yapamazdım, yazamazdım. Hatta kendimi sizlerin yerine de koyamazdım, anımsayamazdım kimsenin acısını.. Hep mutlu olsam ne anlamı kalırdı çaba göstermemin ve elbette kolay elde ettiğim şeyler için mutluluklar duysaydım bilir miydim değerin ne demek olduğunu?
Her şeyi yaşamış olabilirsin, aşk, ölüm, hastalık, yoksulluk ve tatmış olabilirsin her tonunu, her halini acının... Zarar vermiş olabilir sana evet kabul ediyorum. Ama engel mi bu yine de iyi olmana? İyileştiremiyor musun acılarına rağmen kendini? Şuan her neredeysen göğü görebilecek bir yer bul kendine ve kaldır başını gökyüzüne bulunduğun yerde yağmur yağıyor olabilir ama unutma o yağmur senin için yağıyor hala ve şansın varsa dokun yağmur damlacıklarına. Bu dokunuş özüne doğru yapmış olduğun yolculuğun ilk dokunuşu olabilir  kim bilir? Veyahut güneş varsa şuanda gökyüzünde senin için doğdu bu sabah bunu da unutma ve bırak dokunsun tenine güneş, sevginin ekilmiş tohumunu yeşertmek istiyordur belki de..