Taşıyor Yaşadıkça

11.00

Asla pes etmeyen, vazgeçmek ne bilmeyen bana vazgeçmeyi öğretti bazı şeyler. Pekte öğrenmek değil aslında, bilmek ama bike bile duramamak durumu. İnadımı sevmiyorum bu nedenle. Farkındayım zarar göreceğim, canım da acıyacak, takıntılarım var ve ben tüm bunların farkındayım..
Bile bile, beynime tekrar ede ede zarar veriyorum kendime. Halbuki bu durumu engelleyecek tek kişi de benim.

Bir insan her gece uyumadan dualar edip, kendini durdurup, rüyasından başlar mı kendi ile çelişmeye? Ben şu sıralar bunu yapıyorum, bunu yapıp her defasında daha da kızıyorum, artıyor kendime olan kızgınlıklarım.
Bence tüm suç rüyalarımda çünkü sabah uyanınca düşünmeme onlar sebep oluyor, hatta çoğu zaman uykularımın bölünmesine. Kim bilir belki de yaşamam gerekiyordur, bu tecrübeyi de edinmem gerekiyordur. Ama bu durum farklı ve az zararla altından asla kalkamam.

Vazgeçmeli, görmezden gelmeliyim, bu durumun her saniye gözümün önünde olmasına rağmen hemde...
Ben kendimle bir savaşın içerisine girmişim, bir anda ve hiç farkına varmadan ve bu savaşı kazanmalıyım. Kazanmalıyım, kendimden korkmama rağmen üstelik.

Vazgeçmeyi bilin ve şurada burada inandınızı övmekten vazgeçin. Çünkü bende yaptım, biliyorum ve şuan iç dünyamdaki savaşın tek sorumlusu da benim, ben ve inadımı övüşlerim...