Taşıyor Yaşadıkça

11.17

Kimlere şans verip atılmışım serüvenlere amansızca ve vaktimden çalıp. Yanlış yüreklere yanlış insan olup benliğimle oynamaya kalkmışım.
Yaradılışım, özüm beğenilmemiş, beğendirmeye çabalamışım kendimden ödün verip.
Özümü özümle boğmaya çalışmış, boğulmuşum.
Kendimle savaş verip, yorulmuşum.
Yaşanmışlıklarımı biriktirip dağ yapmışım, yaptığım dağı tırmanmış ama kendim aşamamışım, adı güvensizlik konulmuş.
Aslına bakacak olursak epey yol almışım ama zamanda..
Zaman durmamış geçmiş, ben hep olduğum yerde kalmışım.
Kazanmışlığım olmuş elbette ama bi o kadar da kaybetmişim.
Mükemmeli aramaya kalkmışım, hiç bulamamışım.

Bu sözlerim cesaretini sakın kırmasın!
Bu yolda daima düşmüş ama hep yeniden kalkmışım. Toparlanmışım.
Çınar ağacı köklerinin toprağa tutunuşu gibi tutunmuşum, ama kendime..
Düş, vur en dibe. Zaman geçsin sen yol al zamanda, zaman geçerken kırsın dallarını sen tutun kendine, özüne. Kaybet ve kaybetmekten hiç korkma.
Kaybetmezsen, kazanmanın ne demek olduğunu bilemezsin çünkü..
Kaybettiklerimden öğrendim ben kendimi sevmeyi, özümden ve benliğimden ödün vermemeyi...
Ben tırmanmaktan hiç vazgeçmeyeceğim.
Vazgeçme.!
Kaybet, kaybet ki en iyisini kazanabilesin.
Unutma : sen, mükemmel olana layıksın.