Güne gözümü yağmurla açmanın karsmlarlığı ile kötü ruh halim. Yağmurlu havalar daima olumsuz etki yaratır üzerimde. Bundan birkaç yıl önce, lise yıllarımdayken bu kadar etkilemezdi yağmur ruh halimi ama şuan farklı..
Bir şeyleri yaşadıkça, yaşayıp can acıdıkça günün mavisine beyaz pamuk bulutlarına kaptırdım içimi umuda ihtiyacım var.. Çoğu insan tecrübe edindikçe tam tersini yapıp daha da karamsar olur bırakır kendini ama ben yapmadım, yapmamalıydım.
Halbuki berekettir, arınmayı, toprak kokusudur yağmur. Bir bardak kahve ile kıvrılıp camın önüne hayattan soyutlanıp iç dünyana doğru yolculuğa çıkmaktır.
Huzurdur her yağışında, düşündürücüdür, sürükleyiverir seni amansızca hiç bilmediğin diyarlara..
Herhangi bir sokak ortasında kollarını açıp aşk ile yıkanmaktır.
Bak şu yağmurun yaptığına hem huzurum hem huzursuzluğum.
Yağmurlara ihtiyacım var benim, belki de hiç dinmeyecek yağmurlara..
YOU ARE READING
Taşıyor Yaşadıkça
Randomİnsana dair, insanca birikiyorum. İyi geliyor yazmak, yazmazsam ölebilirim.
