"Αλλα τώρα θέλω να σε ειδοποιήσω για κάτι άλλο." Ειπε και ο τόνος της φωνής του σοβάρεψε απότομα.
"Πείτε μου." Απαντάω με την ίδια σοβαρότητα στη φωνή μου.
"Θέλω να ξερεις πως είμαστε πολυ κοντά στο να τον συλλάβουμε! Έχουμε μαζέψει τα κατάλληλα στοιχεία και..."
"Και τι; " Τον διέκοψα.
"Και είμαστε πολυ κοντά στο να τον πιάσουμε." Συνέχισε να λέει.
"Τι αυτο; " Λέω ψυχρά και αδιάφορα.
"Γιατι δεν σου ειναι αρκετό;"
"Το καλύτερο ήταν να τον έχετε πιάσει ήδη!" Φώναξα φανερά νευριασμενη.
"Μην νευριάζεις! Αυτά τα πράγματα δεν γίνονται απο την μια στιγμή στης άλλη." Λέω υψώνοντας ελάχιστα τον τόνο της φωνής του.
"Γίνεται αν δουλεύεις!" Λέω δυνατά.
"Τώρα γίνεσαι αγενείς! Και χαμήλωσε τον τόνο της φωνής σου. Εγω δεν σπυ φώναξα!"
"Συγνώμη. Αλλα έχω δίκιο." Λέω προκειμένου να υπερασπιστώ την θέση μου.
"Δεν εχεις εχεις καθόλου δίκιο! Δεν ξερεις ποσό δύσκολο ειναι αυτο που κάνω. Πριν λίγες μέρες ανέλαβα την υπόθεση σου και έχω βρει πολυ σημαντικά στοιχεία μεχρι τώρα! Θα έπρεπε να ήσουν ευγνώμον!"
"Θα είμαι όταν επιτέλους τον πιάσετε!" Είπα και τερμάτισα την κλήση.
Ειμαι σίγουρη πως κάτι πήγε να πει. Αλλα δεν το καταλαβα, αφού του έκλεισα στα μούτρα.
Μήπως ημουν αγενείς;
Αλλα δεν με νοιάζει.
Εξάλλου η δουλειά του η να πιάνει εγκληματίες, σαν αυτόν.
"Ποιος ήταν;" Με ρώτησε ο Λευτέρης τυλιγοντας τα χέρια του γύρω απο τη μέση μου.
"Ο αστυνομικός. " Του απάντησα ξεφυσώντας.
"Ο Γιώργος;" Με ρώτησε και γουρλωσε τα ματια του.
"Οχι αυτος δεν ασχολείται πια με την υπόθεσης. Την ανέλαβε άλλος. Ο Κώστας." Τον ενημέρωσα.
" Μου το πεις πως ανέλαβε αλλος την υπόθεση σου και το ξέχασα; "
"Δεν ξερω μπορει δεν θυμάμαι. Πάμε μ στο δωμάτιο μου τώρα; " Τον ρώτησα.
YOU ARE READING
Ο εφιάλτης
Mystery / ThrillerΜακάρι να σε είχα ακούσει μαμά. Πάντα έλεγες "Μην μιλάς σε αγνώστους.", αλλά δεν σε άκουσα, το έκανα. Και τώρα είμαι σε αύτο το δωμάτιο, με έναν άγνωστο. Μακάρι να ειναι ένας εφιάλτης. Θέλω να ξυπνήσω να δω το πρωινό φως του ηλίου και εσένα μαμα. Δυ...
