AN: Will not be updating tommorrow. I did my best to update another chapter. Alam ko naman din ung pinagdadaanan nyo, parehas lang din po tayo. Pero stay positive, everything will go back to normal, everything will go back to what they used to be. Kapit lang, Tiwala lang, Laban lang.
"Maine, sure ka bang kaya mo mag-host today? Puyat na puyat ka o."
"Ms. Jen, kaya ko po. Para sa kinabukasan ni Andrew."
"That's my girl."
She went on stage then hosted Jackpot en' poy.
"Ayan, sila-sila ang maglalaban para sa araw nito. Kaya tignan natin kung sino ang unang maghaharap?"
"Yellow, Green, Blue, Red?"
Then it showed Blue and Yellow.
"Yellow and Blue. Players get—"
Maine fainted before she could continue her sentence. Joey dropped he mic and helped Maine get up. Ms. Jen and Luanne came to the rescue.
"Luanne, ikaw muna ang pumalit kay Maine. Ako na bahala sakanya."
"Opo, Ms. Jen."
Then Luanne continued it for her. Maine was on the floor, wala pa ring malay. Ms. Jen tried waking her up, but its no use. She quickly called Alden who was about to go on stage.
"Alden! Tulungan mo ko dito."
He ran towards Ms. Jen.
"Pakibit-bit si Maine. Kailangan nyang madala sa hospital."
Alden nodded then went to the backstage then to the exit. In the car on the way to the hospital, Alden was with Ms. Ruby and Allan K. When they arrived at the ER, they waited for the results.
"Ms. A, dala mo cellphone mo?"
"Oo, bakit?"
"Tawagan ko lang si Mama Ten. Ibibilin ko lang si Andrew."
"Sige, eto o."
He gave him his phone then Alden dialed Mama Ten's number.
"Ma?"
"O? Kamusta si Maine?"
"Wala pa po. Mama Ten, pakibantay po muna si Andrew. Pag-uwi, dalhin nyo sya kina Dad."
"Sige. Ingat kayo dyan ah! Balitaan nyo kami kay Maine."
"Opo. Salamat, Ma."
He gave the phone back then a doctor came out.
"Doc, ano pong nangyare kay Maine?"
"Nahimatay si Maine sa pagod. Putol-putol ata ang tulog nya at kulang ang energy nya. Ibig sabihin, hindi sanay si Maine sa ganitong gawain o buhay. Pagod sya and she needs rest. Ano bang nangyare sakanya?"
"Eh, iniwan po muna sya ng Lola nya. Eh single mom po si Maine, kaya kailangan nyang bantayan ung bata dahil walang magaalaga."
"Ohh... First time mom. Asan ba ang Daddy?"
"Ahmm... Ako po, Doc."
"Dapat tulungan mo si Maine. Bata pa sya at hindi nya kayang pagsabay-sabayin ang mga bagay-bagay. You need to take care of her and your child."
"Opo, Doc."
"Ililipat na namin ng room si Maine. And she can go out tommorrow na, pero give her atlease a break, kahit three days lang."
"Opo, maraming salamat po, Doc."
They took her to a normal room in the hospital. It was 6:30 PM when Ms. A and Ms. Ruby needed to leave.
"Alden, mauna na kami."
"Ay, sige po."
"Ingatan mo si Maine ah. Balitaan mo kami sa mangyayari sakanya."
"Ms. A, okay na si Maine."
"Sabi ko nga. Basta kahit anong mangyari, just give us a call, ha? Alagaan mo ng mabuti yan at may naghihintay sakanyang bata. Marami ka ring utang na loob sakanya, Alden. Alalahanin mo ung mga nakalipas na panahon."
Then they left.
(Another) AN: Ang hirap na pala mag-update. Parang useless lang ung mga sinusulat ko, pero di pa rin akong magsasawang magsulat para sainyo. Just like I said, Laban lang, ADN. Thank you so much.

BINABASA MO ANG
Memories of Maine
Fanfiction#32 in Fanfiction. What is meant to be always finds a way.