A week later...
"Ma'am, may bisita po kayo..."
"Sin yun, Ya?"
Pauleen entered the house, and she was mad and furious. Tali's been staying us for a week after Andrew's stay in the hospital. She's been taking good care of him, and he's clingy to her now.
"Ate Pa—"
"Maine, asan si Talitha? Andito ba sya? Talitha!"
"Ate Pauleen, kalma ka la—"
"Paano ako kakalma?! Isang lingo ng nawawala yung anak ko! Maine, nanay ka rin, maiitindihan mo ko!"
Pauleen pushed Maine away and went upstairs to Andrew's room. She saw her daughter on the bed beside Andrew.
"Oh my God! Napaka-iressponsible mo naman, Maine! Hahayaan mo ang anak ko matulog sa tabi ng lalaki?! Paano na lang kung may nangyari sakanila?!"
"Pauleen, may tiwala ako sa anak ko!"
"At paano na nga lang kung may nangyari nga?! May magagawa ka pa ba?!"
"Mommy, tama na! Hayaan nyo na lang ako! Nasasakal na ko sa pagkukulong nyo sakin sa bahay! Nasasakal na ko sa mga ginagawa nyo! Mommy, nasasaktan ako!"
Tali cried.
"Talitha, umuwi na tayo. Once—"
"Mommy, hindi ako sasama! Mahal ko si Andrew! At kahit ano pang gawin nyo para paghiwalayin kami, hindi gagana dahil ipaglalaban ko yung pagmamahalan namin..."
"Talitha, ang tigas-tigas na ng ulo mo ah! Sumosobra ka na! Di pa ba sapat ang binibigay namin ng Daddy mo sayo?! Di pa ba sapat ang binigay naming pagmamahal?!"
"Pagmamahal? Ni minsan di ko naramdaman ang pagmamahal nyo. Umalis na kayo... Hayaan nyo na ko dito..."
"Tali, ano bang nangyayare sayo?!"
"Ma, buntis ako! Magkakaroon kami ni Andrew ng anak at hindi ko hahayaang lumaki sya ng di masaya at di maranasan ang pagmamahal ng magulang tulad ko!"
"Talitha..."
"Umalis na lang kayo, Mommy. Bago ko pang makalimutan na nanay ko kayo."
Tali cried and moved away. Pauleen was about to grab her arm, but Andrew blocked her way.
"Tita, mawalang-galang na po. Hayaan nyo po muna si Talitha."
Pauleen cried. She went out of the room and stopped at the living room when Maine called her.
"Maine... Masama ba akong ina?"
"Ate Pau... Hindi ka masamang ina. Wag mong pakikinggan ang mga sinabi ni Talitha kanina... Naging mabuti ka sakanya..."
"Pero bakit ganun? Ilang beses ko na syang pinagtabunan ng pagmamahal, pero di parin nya tinatanggap?"
Pauleen stood up and walked to the door.
"Maine, salamat sa pagiging pangalawang ina kay Talitha. Pasensya ka na sa mga nasabi ko kanina... Hindi ko sinasadya. Sana, maalagaan mo si Tali. At pakisabi sakanilang dalawa na humihingi ako ng patawad."
Maine smiled and nodded. Pauleen hugged her and left.
*********
Maine was about to go to her bedroom, when she heard the couple talking.
"Tali... Tama na... It's finished. You don't have to deal with your mom anymore..."
"Andrew... I'm scared. Paano kung magaya ako sakanya? Paano na?"
"Hindi mangyayari yan. Aalagaan nating dalawa ang magiging baby natin. Mamahalin natin sya. Kaya, ngiti ka na."
"Baby, si Daddy to. Wag mong pahirapan si Mama, ha? Papa and Mama loves you so much."
He kissed her belly.

BINABASA MO ANG
Memories of Maine
Fanfiction#32 in Fanfiction. What is meant to be always finds a way.