Nagtaka ako when I get to my office, dahil tatlong tangkay na ang dating isa lang na peach rose na natatanggap ko. I have a strong feeling kung kanino ito galing.
Pag-uwi ko ng condo, meroon ding ganun. I’d like to ask Zach pero wala naman akong number niya. I’ll just wait na magpakita siya ulit.
I was about to sleep nang may nagdoorbell. Agad ko itong binuksan baka si Zach.
“Oh, bakit ganyan ang mukha mo? Are you expecting someone?”-bungad ni Zeb.
“Gaga, wala noh!”-ismid ko naman at niluwagan ang pinto. May hawak itong champagne.
“Ok, if you say so! I came here to celebrate.”
“Himala, di ba dapat yayayain mo akong mag-bar pag may celebration?”
Napangiti ito ng matamis.
“Malapit na yata akong grumaduate diyan, bestfriend?”-nakangiti niyang pahayag.
Napamaang naman ako.
He smiled again.
“I think, I’ve found the one.” Malanding saad nito.
Napatawa ako.
“So, may jowa kana?”
Napatango siya.
“I think so!” nahihiya niyang saad.
Napatawa lang ako. Seriously, I’m happy for him. Ito naman talaga ang wish ko para sa kanya ang makahanap siya ng mamahalin niya. Medyo nalungkot din ako dahil alam kong mababawasan na ang time niya sa akin.
“Oh, wag ka ng malungkot. Wag kang mag-alala ikaw pa rin ang first love ko.” Biro niya. Napatawa naman ako.
We spent the rest of the night chatting and laughing. Dito na rin siya natulog.
.
.
.
.
.
.
.
.
Halos dalawang linggo nang hindi nagpapakita ang magpinsan. Nakalimutan na siguro ako. Hehehe
Si Zeb siguro busy na naman sa kapitbahay niya. I mean sa lalaki niya, hehehe. Di pa rin niya pinapakilala baka daw kasi agawin ko. Hahaha loko talaga yun.
Si Zach, I don’t know but I’m still receiving flowers.
Palakad-lakad lang ako sa shop ko, malapit na rin naman kaming magsara. Inaayos ko ang ilang gamit when someone pulled my hand. Nagulat ako nang mukha ni Zach ang makita ko.
“Hey, let’s eat dinner.” He said smiling. Parang gumwapo siya, in fairness. Hindi na yata ako makakatanggi.
“I’ll just get my bag.” Sabi ko.
Ngumiti naman siya. At nauna nang naglakad papunta sa office ko, hawak-hawak ang kamay ko. Pagpasok, siya na ang kumuha ng bag ko.
“Kayo na ang bahalang magsara dito.” Bilin ko sa mga kasamahan ko. Nakangiti naman ang mga itong tumango ngunit nakatuon ang mga mata sa kamay namin ni Zach. Napatingala ako sa kasama ko, nakangiti naman ito at kumindat pa.
Shocks! What is he doing? And why do I like it?
Napailing nalang akong sumunod sa kanya.
Binitawan lang niya ang kamay ko when we reach the parking area.
He drove silently, paminsan-minsan nahuhuli ko siyang napapatingin pero ibinabalik niya rin ang mata sa daan.
Tumigil siya sa isang Italian restaurant.
Dumiretso kami sa reserved table for two.
Inabutan kami ng menu ng waiter. I was waiting for him to ask me what my order is pero bigla nalang siyang nag-order. Then, sent the waiter away.
“I just ordered for you.” He said after. Napamaang nalang ako. Seriously, ngayon lang ako nakipagdinner sa lalaki na hindi tinanong ang gusto ko.
He chuckled.
“Alam ko naman kasi ang isasagot ng babae pag tinanong siya kung anong order niya.”-he commented.
“Ano?”
“They’d always say ‘Ikaw na ang bahala’.”
Napailing nalang ako.
“You should have ask me. Hindi lahat ng babae magkakapareho.” – I said.
“I know you have @lw%&s b%$3 d%#8*t!”
He mumbled something, I didn’t understand. Nagkibit-balikat nalang ako.
Zach’s POV
I know she has always been different from other girls that I have dated. Yan actually ang ibinulong ko kanina. Hindi ko alam kung narinig niya or nagmaang-maangan lang.
I don’t wanna ask what she wants. I just wanna do things for her. Kahit yung simpleng pag-order lang, at least somehow I can feel na may role din ako sa buhay niya.
I know that what I’m doing right now is wrong dahil bf niya ang pinsan ko but Lord knows how much I miss her. Nakuntento nalang ako sa pagpapadala ng bulaklak these past few days. But after that kiss, I missed her so much.
I’ll just savor the moment that she’s in front of me right now, eating.
Ayaw ko rin namang itanong sa kanya kung gusto niya akong maging kaibigan because I know in my heart, I want more than that.
Nics’ POV
Tahimik lang siya habang kumakain kami. Di ko parin maisip kung paano nangyaring nandito ako ngayon. Siguro na-magnetize lang ako. Meron pa rin pala siyang ganung effect sa akin. Well, kahit sino naman sigurong babae. He is goddamn handsome!
“Thanks for this sumptuous dinner.” I said while eating my dessert.
He smiled sweetly.
“I hope, this won’t be the last.”
I didn’t answer. Huli na to. Di na ako papayag next time baka tuluyan na akong ipagkanulo ng kakaibang nararamdaman ko. Hindi ko naman alam kung anong motibo niya. He’s just one of the playboy, I know. Hindi naman niya siguro gagawin to kung talagang matino siyang lalaki.
“Ihatid nalang kita sa unit mo.”he said when we went to his car.
“Nope, sa parking nalang ng mall, andun ang sasakyan ko.”
Napaisip siya pero tumango rin.
BINABASA MO ANG
Her Mystery Man
Romance"Wait for the day I'll get tired of playing. I will come back to you and make your life a living paradise..." Yan ang nakasulat sa likod ng picture na nakita niya sa lumang bahay na nabili ng parents niya. It's a picture of a teenager playing a viol...
