Haraya

Chapter 11

"Emryse, hija! Pinatatawag ka na ni Don Gonzalo. Handa na ang hapunan at dumating na rin ang anak niya."

Napatingin ako kay aling Meling. Ngumiti ako sa kanya bago sumagot.

"Gan'on po ba? Sige ho, tara na. Sabay na po tayong bumalik." Naglilibot libot muna kasi ako sa hacienda para magpalipas oras.

Nakarating ako dito sa may manggahan nila. Nakakatuwa kasi hitik sa bunga ang mga puno. Mukhang matamis. Dito din ako nakatulog kaninang tanghali dahil presko.

Matapos naming mag usap ni ninong ay siya namang pagtawag ng isa sa mga business partners ni ninong. Natagalan sila sa pag uusap kaya para hindi makaistorbo kay ninong ay lumabas muna ako. Hindi ko namalayan ang oras kaya naman inabutan na ako ng takipsilim.

I enjoyed walking around the place. I found peace of mind.

"May kailangan pa kasi akong bilhin sa bayan. Ihahatid nalang muna kita bago ako umalis." Sagot naman nito.

Lahat kasi ng mga tauhan dito sa hacienda ay kumakain sa Casa Rojo kasama ang lahat maging si ninong. Sadyang mabait ito sa lahat ng mga naninilbihan sa kanila kaya naman laging bukas ang tahanan nito. He's really a very kind-hearted person.

"H'wag na po. Kaya ko namang lakarin. Malapit lang naman."

"Sigurado ka, anak?"

"Opo."

"Kung ganoon ay mauna na ako sa inyo." Pinaandar na nito ang tricycle palabas ng hacienda. Astig ba? Haha. Ang weird lang makakita ng isang fifty year old lady na nagpapaandar ng trike. Malakas pa naman kasi si aling Meling. Ayon dito ay hindi ito mahilig kumain ng karne at hindi rin ito nagkakanin. That's her secret daw.

Nagsimula na din akong maglakad pabalik sa casa. I'm quite excited kasi for the first time ay mami-meet ko ang isa sa mga anak ni ninong. I never had the chance to meet any of his two daughters. Ngayon lang.

Nang marating ko ang bahay ay nakarinig ko ng masisiglang tawanan sa may dining room. Kumunot ang noo ko dahil pamilyar ang boses ng babae na naririnig kong mabining tumatawa.

Weird but I like hearing her laughter. Ang hinhin kasi at ang sweet lang. Hindi kasi ako ganyang tumawa. Haha. Labas ngala ngala ako, parang lalaki lang. Juice coloured!

Sandali muna akong nakinig sa kanila hanggang mapagdesisyunan kong lumapit. Napaka familiar kasi talaga nung boses. Para kasing kilala ko sya. I just can't figure out who. Pumasok na ako ng tuluyan sa dining room to satisfy my curiosity.

"Good evening, ninong!" masiglang bati ko dito. Hindi ko muna tinignan ang kasama niya para surprise! Haha. Malawak ang ngiti na nilingon naman ako ni ninong. Mukhang Masaya talaga siya sa pagdating ng anak niya. Kung sabagay, matagal din kasi niyang hindi nakasama ang panganay niya dahil nauna itong bumalik sa Pilipinas ng ilang taon.

"Ikaw pala, hija! I want you to meet my eldest daughter. Amanda Wilde."

Biglang nawala ang ngiti ko sa narinig. Ano daw? Sino daw ang anak niya?
Lumingon ako sa gawi ng sinasabi niyang anak niya. Gan'on na lamang ang pagkabigla ko sa nakita. Umawang ang bibig ko at lumaki ang mga mata ko. Is this for real? OMG!

Paano? Bakit di sila pareho ng apelyido?

"A-amanda?" mahinang usal ko. Halata naman nagulat din siya nang Makita ako.

"Emryse ko!" Tumayo ito nang makabawi sa pagkagulat at dinambahan ako ng yakap. Ang higpit!

"What are you doing here?" magiliw na saad nito.

"You know each other?" Napatingin naman ako kay ninong na naguguluhan. Kunot noong nakatingin ito sa anak niyang parang sawa kung makapulupot sa akin. Kumawala naman ako sa babaeng 'to. Nasasakal na kaya ako sa higpit ng yakap niya!

"I-I think so?"

"of course, we do!" sabay na sagot namin. Napangiwi nalang ako nang mas lalong kumunot ang noo ni ninong.

Naguluhan yata lalo sa sagot namin.

"Ano ba talaga?"

"Yes, Papa. We know each other, Right babe?" jusko, why did she call me that in front of Ninong? Tinignan ko ang reaksyon ni ninong.

Mukhang di naman ito nagulat sa narinig o baka naman hindi niya talaga narinig 'yong itinawag sakin ng anak niya?

"A-ahm...yes, ninong." Alanganing sagot ko naman. Kinakabahan ako na ewan.

"Kailangan ko na po palang u-umuwi." Kabadong sabi ko. I can't stay long here with this girl. For sure, she will do what she always does and that is to follow me around.

Tumingin ako kay Amanda nang hawakan niya nang mahigpit ang kanang braso ko. Nakasimangot ito sa akin.

"Gabi na. Just stay here." Salubong ang kilay na sabi sa akin ni Amanda na sinang ayunan naman ni ninong Gonzalo.

"Pero marami pa po akong gagawin sa Pampanga." I lied.

"No. That can wait and how sure are you na may masasakyan ka pa pabalik sa Pampanga?" sabat naman ni ninong.

"Papa's right. It's already seven in the evening. Baka mahirapan ka nang sumakay." I heaved a sigh. Wala na akong nagawa kung hindi tumango sa kanila.

Malawak naman na ngumiti si Amanda habang nagpatango tango lang si ninong.

"Bueno, you may stay in the room you used to stay in when you visit here. Ihahatid na kita doon. Come, Amanda. Katabi lang naman 'yon ng kuwarto mo.

"Yes, Papa." Masiglang turan niya. Nagsimula na silang maglakad habang nakasunod lang ako sa kanila. Panay ang buntong hininga ko hanggang makarating kami sa tapat ng kuwartong tutuluyan ko.

Nang buksan ni ninong ang pinto ay tumambad ang maalikabok na kapaligiran. Mukhang ginawang storage room itong kwarto at hindi na nalinis sa mahabang panahon. Ninong apologetically faced me.

"I think, hindi pa tapos linisan itong kwarto. Pinarepaint ko kasi ang mga kwarto nina Amanda at Amethyst at diyan pansamantalang inilagak ang mga gamit. Hindi pa nila naisaayos ulit itong room dahil sa dami ng ginagawa dito sa Hacienda. Pasensya na, hija. You may stay in Mandy's room tonight. Right, Mandy?" uh oh! Here comes trouble!

Amanda just gave us a very bright smile before she ecstatically nodded. Okay, nakakasilaw yung smile niya, ha. Napakagat labi nalang ako sa ikinilos niya

"Pasok na kami, Pa. Come on, bee!" hindi pa ako nakakasagot ay hinila na ako nito papasok sa kwarto. Isinara at ini lock niya ang pinto na ikinakaba ko ng sobra but I tried my best not to react.

I maintained my poker face but my heart beat accelerated when she suddenly pushed me against the closed door. She moved closer to me. Our faces inches apart. Napalunok ako ng laway. Halos maduling ako sa sobrang lapit namin sa isa't isa.

Halos hindi narin ako makahinga. Nahiya na kasing dumaan sa pagitan namin si air. I tried to push her but she just held both my hands and raised them above my head.

Nagpumiglas ako pero natigilan ako nang paghiwalayin niya ang mga hita ko gamit ang tuhod niya.

Nalaglag yung suot kong salamin sa mata pero hindi ko na iyon pinansin pa.

Idinikit niya ang kanang hita niya sa kaselanan kong natatakpan ng jeans. Makapal naman 'yong tela pero ramdam na ramdam ko ang init na nagmumula sa katawan niya.

"A-ah...a-ano bang g-ginagawa mo?" utal na usal ko. Halos hindi lumabas ang mga katagang iyon sa bibig ko.

"You need to be punished, love."

-----------------------------------------------------
ALN's Note: Advance Merry Christmas po! Next Year na po ang sunod na update kasi bundok daw yung pupuntahan namin. Walang internet. Haha 😊

Tignan po natin. Kung makababa kami sa bayan, why not diba? Haha.

Thank you, guys, for reading!