Where is the love?

[Love 26]

A tearful good bye~ Part2

~~

Phew. This is it. This is realy is it. Kailangan kong harapin ung  present. Even thoug he hurt me.. The show must go on.. My life must go on.

"Whoo. Kaya ko to. Sino ba sya? Kaklase ko lang naman sya ah." Fck. Kaklase ko. Pesteng yan.

*toktok "Hoy." Nakita kong bumukas ung pinto at nakita ko ung pagmumukha ni Erol sa full length mirror namin ni Haidie. Pesteng Babae un? Lumandi nanaman? 2weeks ng di umuuwi sa Mansion.

"Ano nanaman ba?" Iritado kong sabi.

"Dalian mo. Sabay na tayong pumasok. Baka magpakamatay ka sa daan."

Napaharap ako kay Erol.. "ANO? AKO? MAGPAPAKAMATAY? NAHIHIBANG KA NA BA ERIN HA? Nangdahil lang sa isang lalake.. MAGPAPAKAMATAY AKO? Baliw ka na talaga?"

"Manahimik ka na nga! TARA NA!" Naglakad sya papalapit sakin at hinila ung bag ko.

"Oy! BAKA MADAPA AKO!" Kinurot ko ung kamay nya para bitawan nya ung kamay ko.

"Psh. DALI NA! 7:30 na! LATE NA AKO!"

"Anong 7:30?! Tanga lang?! 6:30 palang! Anakngpucha ka Erol! Wag ka na nga nagsusuot ng analogue wrist watch! Tanga mo e!"

"TARA NA NGA! AMP!" Nauna na sya maglakad.

Nakita kong wala na ung mga kapatid ko sa dining table.. May nakita akong sandwich.. I bought 2. Oo na. =___= Ako na ang mabait na kapatid. Ikinuha ko si Erol.

"Hoy Erin!" Lumingon sya at initcha ko sakanya ung isang sandwich.

"Galing mo talaga." Sabi nya at nagbelat sakin.

"Ako pa. Ganda ko e." Sabay pogi pose. Lol. Baliw tong kuya ko e noh?

Nagkukwentuhan at asaran lang kami hanggang makarating kami sa gate ng school..

"AH! ANU BA?! ALISIN MO NGA!" Pucha naman! May nilagay atang insekto sa buhok ko si Erol! Nagtatatalon ako kaya naman napapatingin sakin ung mga taong pumapasok ng gate.

"HAHAHHAHA! WALA NAMAN E!" Gago ka ah. +____+

"Sabi ko na sayo magboyfriend sila e."

"Sila ba?"

"Ang sweet naman nila."

"SHit! Erol mylabs! May jowa ka na pala!"

O_________O ANO DAAAAAAAAW?! ANAKNG!

"Anong kami? Baliw. KUYA KO 'TO." Sabi ko at hinila ung polo ni Erol. "Mahiya nga kayo sa mga iniisip nyo."

Naknampucha. Kadiri daw?

Pagdating namin sa hagdan.. Naghiwalay na kami nang daan. Sa west wing ako.. Sa north wing si Erol. Oo na. Qwertyuiop Acad is kinda big.

"Bae.." Fck. Napahinto ako pero di ako lumingon kasi I know the voice very well.

I composed my self then smiled at him. "Anong kailangan mo Jared?" OFcourse the smile was half-sarcastic and half-plastic.

Gago ba? Ngingitian ko ng uber sweet tong gagong lalakeng to? Heck no!

"Pwede ba tayong magusap?"

"Tanga ka ba Jared? O sadyang nagtatangatangahan ka lang?" I said sarcasticly.

"Seryoso. Pwede ka bang kausapin tungkol kay Jeline? Gusto kong magpaliwanag sayo." Jeline. Tanginang pangalan yan. Mabura ka na sa mundo.

"Ano pa bang paguusapan natin?" This time lumabas na talaga ung bitterness ko.

"Gusto ko lang sabihin sayo ung side ko at hindi ung naririnig mo lang kung kanikanino."

"Alam mo Jared." Tumikhim muna ako bago nagsalita ulit. "Once is enough.. Twice is too much.. Thrice is a fcking suicide."

"Please? Pwede bang isang chance pa?"

"Pesteng 'chance' nayan. Lagi nalang. Sawa na ako e. Binigyan kita nang pagkakataong sabihin sakin lahat.. Binigyan kita ng pagkakataon, Red. Hindi mo ginamit ung para sabihin sakin ang totoo. But instead you fcking used me."

"Hindi kita ginamit!"

"Ooooh. Kasi nakuha mo naman gusto mo? Ang maging DL? Ano? Ano pang idadagdag mo? Ginamit mo ko diba? Nakapa-social climber mo Red. Wala kang kwentang lalake." I said bitterly then walked away.

"Bae.. Maniwala ka man o hindi.. Hindi ko 'to naramdaman kay Jeline.. Mahal. Kita. Sana maniwala ka."

Kasabay ng paghakbang ko ay ang pagpatak ng luha ko.. Bakit kaialangan nya nanaman akong paasahin sa wala? 

Kailangan ba talaga nyang sabihin un?

~