Η Πεντάμορφη και τα Τέρατα

Κεφάλαιο 13

Είχε αποσυρθεί στο δωμάτιο της αρκετή ώρα, δεν μπορούσε όμως να κοιμηθεί. Είχε κάτσει στο περβάζι του παραθύρου της αγκαλιάζοντας τα γόνατα της και κοίταζε απέξω. Το φεγγάρι απόψε ήταν λαμπερό και δημιουργούσε αρκετές σκιές στο έδαφος. Το είχε κάνει παιχνίδι να προσπαθεί να βρει πιο ήταν το δέντρο και ποια η σκιά, μέχρι που μία από τις σκιές κινήθηκε και συνέχισε να κινείται μέσα στον κήπο. Η Κάθριν προσπάθησε να διακρίνει την φιγούρα που πλησίαζε την μεγάλη πόρτα της οικίας. Η καρδιά της χτύπαγε δυνατέ και ένας τρόμος την είχε κυριεύσει. Ποιος ήταν έξω τέτοια ώρα και γιατί ερχόταν στην έπαυλη;

Η φιγούρα εξαφανίστηκε κάτω από το περβάζι, από όπου δεν είχε ορατότητα. Ο ήχος όμως που ακολούθησε της επιβεβαίωσε τις υποψίες. Η πόρτα ακούστηκε να κλείνει. Μετά σιωπή. Θα μπορούσες να ακούσεις την καρδιά της αρκετά καθαρά μέσα σε αυτήν την σιωπή. Πλησίασε το κερί που ήταν δίπλα της. Πέρασε τα χέρια της από πάνω του. "Lumine*" ψυθίρισε. Της είχε κάνει κάποια μαθήματα απλής μαγείας ο Λούσιους χωρίς να το γνωρίζει ο Τζούλιους. Ήταν το μυστικό τους και χαιρόταν που μάθαινε τέτοια πράγματα. Δεν έγινε όμως τίποτα. Το σκοτάδι συνέχισε να την περιτρυγιρίζει. "Lumen, placet*" ψυθίρισε ξανά με την αγωνία της να χτυπάει κόκκινο. Τίποτα δεν έγινε ξανά. Συγκέντρωσε το βλέμμα της στο κερί. Άφησε την ανάσα της να φύγει. "Lumine" είπε πιο δυνατά. Ξαφνικά το κερί άναψε φωτίζοντας το δωμάτιο. Ένα χαμόγελο της ξέφυγε, την ίδια ώρα που θυμήθηκε γιατί ήθελε να το κάνει αυτό.

Βγήκε από το δωμάτιο. Τώρα ακουγόταν ένας ήχος από βήματα που ερχόταν από την σκάλα. Τα βήματα δεν ήταν συγχρονισμένα, φαίνονταν σαν να παραπατάνε. Μια φιγούρα εμφανίστηκε από την στροφή της σκάλας. Η Κάθριν κράτησε την ανάσα της. Τότε τον είδε. Ο Τζούλιους ξεπρόβαλε παραπατόντας. Τα μαλλιά του ήταν μπερδεμένα και το βλέμμα του χαμένο μην μπορώντας να κλειδώσει πουθενά. Βρισκόταν μόλις λίγα μέτρα μακριά της και μπορούσε να μυρίσει το αλκοόλ στην ανάσα του.

Μόλις την είδε εκείνος κόλλησε. Την κοίταξε ξανά για να σιγουρευτεί ότι είναι εκείνη. "Τζούλιους;" αναφώνησε. "Σσσσςςς θα ξυπνήσεις την Κατ" απάντησε εκείνος. Τον κοίταξε παραξενεμένη. Προσπάθησε να την πλησιάσει. Παραπάτησε. Πήγε να πέσει. Έτρεξε και τον σταθεροποίησε. "Βρωμάς αλκοόλ". "Όχι ουίσκι έπινα" ο Τζούλιους έπνιξε ένα γελάκι. "Έλα να σε πάω στο δωμάτιο σου". Η Κάθριν τον οδηγούσε με δυσκολία. Ο Τζούλιους πρόσεξε ότι η Κάθριν πάλευε με τον ίδιο και με το κερί που κρατούσε. "Fugam*" ψυθίρισε. Ξαφνικά το κερί ξέφυγε από το χέρι της Κάθριν και άρχισε να πετάει μπροστά. "Στο δωμάτειο" φώναξε ξανά ο Τζούλιους και έπνιξε ένα γελάκι. Γύρισε και κοίταξε την Κάθριν. "Σσσσσςς" έβαλε το δάχτυλο του στο στόμα του. Συνέχισε να προχωράει ευχαριστημένος με τον εαυτό του.

Το κερί οδηγούσε μπροστά δημιουργόντας σκιές στους τοίχους. Για λίγο η Κάθριν ένιωθε ότι οι πίνακες την κοίταζαν επικριτικά. Δεν έδωσε σημασία. Συνέχισε να σέρνει τον Τζούλιους ο οποίος συνεχώς σταμάταγε και μίλαγε στους πίνακες διευκρινίζοντας τους ότι δεν είναι αυτό που νομίζουν. Τον είχε συνηθίσει, αν και παιχνιδιάρη, τόσο σοβαρό. Βλέποντας τον έτσι ένιωθε σαν να είχε μπροστά του έναν διαφορετικό Τζούλιους. Όλο χαχάνιζε και την κοίταζε με μάτια που έλαμπαν. 

Είχαν φτάσει έξω από το δωμάτιο του όταν εκείνος σταμάτησε και την κοίταξε σοβαρός. Έβαλε το χέρι του στο μάγουλο της. "Κατ" ξεφύσιξε. Η Κάθριν τον κοίταζε με περιέργεια. "Αχ Κατ" έριξε το βάρος του πάνω της και την κόλλησε στον τοίχο "γιατί μου το κάνεις αυτό;". Εκείνη δεν μπορούσε να καταλάβει τι εννοεί. "Δεν θέλω να σου το κάνω αυτό... δεν πρέπει". Τα μαλλιά του χάιδευαν το μέτωπο της. Η καρδιά της έκανε σαν τρελή. Η ανάσα της διακόπηκε όταν τα χείλια του κόλλησαν στα δικά της, κίνηση που την έπιασε εξαπίνης. Δεν είχε αυτήν την κτητικότητα που είχε την προηγούμενη φορά. Αντιθέτως ήταν απαλό, σχεδόν σαν χάδι. Ακούμπησε το μέτωπο του στο δικό της. Τα μαύρα μάτια του την ρούφαγαν. "Συγνώμη" ψέλλισε. Ξεκόλλησε από πάνω της και μπήκε στο δωμάτιο του. 

Η Κάθριν έμεινε να κοιτάζει το κενό. Η ανάσα της ακόμα δεν είχε επανέλθει πλήρως. Γλύστρησε στον τοίχο και κατέληξε στο έδαφος. Η κοιλιά της είχε δεθεί κόμπος. Δεν ήξερε πως να αντιδράσει. Ήταν μεθυσμένος και δεν ήξερε τι έκανε, αλλά είναι η δεύτερη φορά που την φιλάει. Την πρώτη ήταν για να την ηρεμήσει. Είχε μπερδευτεί. Δεν ήξερε άμα έπρεπε να αφήσει τον εαυτό της ελεύθερο ή όχι. Και τι εννούσε όταν είπε "δεν θέλω να σου το κάνω αυτό... δεν πρέπει"; Για πιο πράγμα μιλούσε. Τι δεν έπρεπε να της κάνει. Δεν έπρεπε να την χρησιμοποιήσουν για να βρουν την Σκύλλα; Δεν έπρεπε να την φιλήσει; Τι δεν έπρεπε να την κάνει. Όλο αυτό την είχε αφήσει τόσο μπερδεμένη που ευχόταν να μην είχε βγει από το δωμάτιο της. Δεν το ήθελε όλο αυτό. Δεν έπρεπε να το θέλει όλο αυτό. 

"Δεσποινίς τι κάνετε εδώ;" η φωνή της Μπεθ την έβγαλε από τις σκέψεις της. Συνειδητοποίησε που την έβρισκε να κάθεται, έξω από το δωμάτιο του Τζούλιους. Σήκωθηκε απότομα φτιάχνοντας το νυχτικό της. "Τίποτα... εμμ τίποτα" προσπάθησε να χαμογελάσει. Η Μπεθ κοίταξε την πόρτα του Τζούλιους και μετά την ίδια την Κάθριν. "Τίποτα" αναφώνησε ξανά και έφυγε τρέχωντας προς το δωμάτιο της.

--------

*Lumine= Φως (Λατινικά)

*Lumen, placet= Φως, παρακαλώ (Λατινικά)
*Fugam= πτήση (Λατινικά)

-----

Και η άνοδος συνεχίζεται αφού βρισκόμαστε στην 21 θέση στην φαντασίας. ΣΤΡΙΓΓΛΙΖΩ <3 <3