Κεφάλαιο 18

1.2K 183 23
                                    

Το μόνο που μπορούσε να δει ήταν οι πέτρινες σκάλες που οδηγούσαν στο εσωτερικό του κτηρίου. Όλα τα υπόλοιπα ήταν ένα συνονθύλευμα από θαμπές εικόνες. Κάπου έβλεπε κομμάτια μιας πανέμορφης έπαυλης, ενώ αλλού έβλεπε αναριχόμενα φυτά να καλύπτουν μισογκρεμισμένους τούχους και αλλού δεν υπήρχε τίποτα παρά μια εικόνα ενός εγκαταλελλειμένου χωραφιού. Ένιωθε σαν να είχε μπεί μέσα σε ένα κακοφτιαγμένο παζλ. Ο Λούσιους πέρασε το χέρι του γύρω από την μέση της και έσκυψε στο αυτί της. "Μαγική προστασία" της ψυθίρισε "κανονικά θα έπρεπε να βλέπεις ένα μισογκρεμισμένο σπίτι, αλλά εσύ δεν είσαι απλή θνητή". Τον κοίταξε περίεργη και μετά κοίταξε τριγύρω το χώρο. Την έσπρωξε να προχωρίσει. "Μην κοιτάζεις τόσο έντονα θα σε ζαλίσει" της είπε καθώς την οδηγούσε στην κορυφή της σκάλας.Με το βλέμμα της έψαξε τον Λούσιους, ο οποίος είχε ήδη περάσει μπροστά.

Η πόρτα άνοιξε. Η μυρωδιά σοκολάτας την κατέκλεισε και μια μακρινή μουσική. Ξαφνικά εικόνες από τα σουαρέ της κα Μπιμπλ της ήρθαν στο μυαλό. Ποτό, μουσική και απεριόριστη σοκολάτα. Μια αίσθηση νοσταλγίας φώλιασε στο στομάχι της δίχως να γνωρίζει το γιατί. Μετά το εκνευριστικό γέλιο της κα Μπιμπλ την χτύπησε σαν σφαλιάρα. Το κεφάλι της γύρισε απότομα προς την πλευρά του ήχου. Κοίταζε μια θολωτή πόρτα, η οποία έχασκε ανοιχτή. Από την μέσα πλευρά ήταν γεμάτη κόσμο. Τα γέλια αναμειγνύονταν με την μουσική και στην μέση την αίθουσαν η κα Μπιμπλ να δείχνει το καινούργιο της απόκτημα. Τα μάτια της γούρλωσαν στην όψη της καινούργιας κούκλας της. Ήταν μια ψιλή κατάξανθη κοπέλα, με δύο πανέμορφα χρυσά μάτια. Πάγωσε στην θέση της. "Έλα πάμε να μπούμε μέσα" της είπε ο Λούσιους και προχώρησε μπροστά. Εκείνη δεν κουνήθηκε. Ο Τζούλιους στάματησε δίπλα της. Κοίταξε προς το μέρος της κα Μπιμπλ. "Εσύ είσαι πιο όμορφη" είπε μόνο και προχώρησε μπροστά. Μια ζεστασιά πέρασε από το κορμί της και ένα χαμόγελο εμφανίστηκε δειλά δειλά στα χείλη της. Έκανε ένα βήμα μπροστά.

Μόλις μπήκε στην αίθουσα η μυρωδιά πούρου και αλκοόλ μαζί με την φασαρία την χτύπησαν   απροειδοποίητα. Θα είχε παραπατήσει άμα δεν υπήρχε το χέρι του Τζούλιους στην μέση της, να την στηρίζει. Του χαμογέλασε αλλά κάτι στο χαμόγελο της δεν φαινόταν αληθινό. Δεν ήταν εκεί για να πιει ή να διασκεδάσει. Είχε μια αποστολή. Να εντοπίσει την Σκύλλα και να την δείξει στα αδέρφια. Μετά θα αναλάμβαναν εκείνοι. 

Όπως είχαν ήδη συνεννοηθεί, χωρίστηκαν. Τα αδέρφια θα σκάναραν τον χώρο οπτικά και εκείνη μέσω της αύρας. Θα στέκονταν πάντα σε απόσταση οπτικής επαφής. Άμα συμβεί τίποτα θα βρίσκονταν στην θολωτή πόρτα. Το σχέδιο είχε μπει σε εφαρμογή.

Η Πεντάμορφη και τα ΤέραταWhere stories live. Discover now