Η Πεντάμορφη και τα Τέρατα

Κεφάλαιο 14

Ο ήλιος υψώθηκε στον ουρανό. Τα πουλιά άρχισαν να τραγουδάνε το ξυπνητήρι τους. Η Κάθριν όμως είχε ξυπνήσει εδώ και ώρα. Όχι ότι κοιμήθηκε όλο το βράδυ. Σκέψεις βασάνιζαν το μυαλό της. Κοίταζε το ταβάνι με κενό βλέμμα. "Καλημέρα δεσποινίς ώρα να ξυπνήσετε" η χαρούμενη φωνή της Μπεθ κέρδισε το βλέμμα της Κάθριν. Αμέσως άρπαξε τα παπλώματα και τα πέρασε πάνω από το κεφάλι της. "Δεν θέλω" γκρίνιαξε. "Πρέπει να σηκωθείτε. Σήμερα είναι η πιο σημαντική μέρα" συνέχισε εκείνη. "Δεν θέλωωω" συνέχισε. Έκανε σαν κακομαθημένο παιδάκι, το ήξερε. Δεν την είχε κακομάθει ποτέ κανείς σε όλη την ζωή της. Το απολάμβανε να φέρεται έτσι, ακόμα και αν ήξερε ότι η Μπεθ δεν έφταιγε σε τίποτα ώστε να την ακούει να γκρινιάζει. 

"Δεσποινίς σας παρακαλώ" συνέχισε επίμονα. Η Κάθριν έβγαλε το κεφάλι της από το πάπλωμα και το τέντωσε προς το μέρος της. "Κάθριν με λένε. Κάθριν φώναζε με, σε παρακαλώ". Αμέσως κρύφθηκε κάτω από τα παπλώματα μόνο για να βγάλει για λίγο το κεφάλι της να ζητήσει να της μιλάει στον ενικό και κρύφθηκε ξανά. "Κάθριν σε παρακαλώ, πρέπει να σε ετοιμάσω". "Τσου". "Καλάα" αναφώνησε παραιτημένη η Μπεθ. Δεν είχε όμως παραιτηθεί από την προσπάθεια. Πλησίασε το κρεβάτι. Άρπαξε τα παπλώματα και τα τράβηξε με δύναμη. Η Κάθριν μιας και είχε μπλεχτεί με το πάπλωμα παρασύρθηκε από αυτό το ξαφνικό τράβηγμα και βρέθηκε φαρδιά πλατιά στο έδαφος. Ανασηκώθηκε και κοίταξε ενοχλημένη την Μπεθ. "Να το πρώτο βήμα έγινε, πάνε να ντυθούμε τώρα" είπε βάζοντας τα χέρια της στην μέση της σαν μαμά που μάλωνε το παιδί της. 

Η Μπεθ ήταν μια όμορφη κοπέλα. Το σοκολατί χρώμα του δέρματος της τόνιζε απίστευτα πολύ τα χρυσά μάτια της και τα σγουρά μαλλιά της αγκάλιαζαν το οβάλ πρόσωπο της. Θα μπορούσε να ήταν άνετα ένα από τα καλύτερα μοντέλα της κυρία Μπιμπλ. Φόραγε ένα απλό μαύρο φόρεμα που έφτανε λίγα εκατοστά πιο πάνω από τον ποδόγυρο της. Την εμφάνιση της ολοκλήρωνε δύο μαύρες μπαλαρίνες. Αν και τόσο απλά ντυμένη, έδινε μια λάμψη στον χώρο. 

Κάθισε σταυροπόδι. "Και άμα δεν τα καταφέρω;" ρώτησε. Η Μπεθ την κοίταξε ξαφνιασμένη. "Νόμιζα ότι είχατε... εννοώ είχες... μάθει το παράξενο κόλπο που κάνεις". "Ναι το έχω μάθει αλλά φοβάμαι ότι δεν θα τα καταφέρω να την βρω. Θα τους απογοητεύσω όλους" έβαλε το κεφάλι της μέσα στα χέρια της. Η Μπεθ πήγε και έκατσε δίπλα της. "Κάθριν, μην ανυσηχείς. Άμα δεν τα καταφέρεις δεν θα φταις εσύ αλλά εκείνοι. Δεν μπορούνε να ζητάνε από μια κοπέλα που δεν γνωρίζει τίποτα από τον κόσμο της μαγείας, να είναι μέσα σε μια βδομάδα έτοιμη να τα βάλει με ένα από τα χειρότερα τέρατα στον κόσμο μας" πήρε μια ανάσα και συνέχισε "εσυ θα προσέχεις και θα κάνει ότι μπορείς". Ένα στραβό χαμόγελο απλώθηκε στα χείλια της. Τότε συνηδειτοποίησε ότι κάπου το είχε ξαναδεί.

"Έχεις κάποια σχέση με τον Ντέιβιντ;" την ρώτησε. Η Μπεθ άρχισε να γελάει. "Ναι είναι ο δίδυμος αδερφός μου" απάντησε. Τώρα το έβλεπε πιο έντονα. Έμοιαζαν σαν δύο σταγόνες νερό. Ντράπηκε που δεν το είχε παρατηρήσει πιο νωρίς. "Πως καταλείξατε εδώ;" ρώτησε ξανά. "Η ζωή μας έφερε" απάντησε η Μπεθ και η θλίψη κατέκτησε τα μάτια της. "Συγνώμη δεν ήθελα..." άρχισε να λέει η Κάθριν αλλά η Μπεθ την διέκοψε. "Μην ανυσηχείς" της χαμογέλασε θλιμμένα. 

"Μπορεί να μην φαίνεται αλλά η οικογένεια μου ήταν μία από τις πιο πλούσιες στον κόσμο του μαγείας, αλλά και γενικά. Πέρναγαν από τα χέρια μας οτιδήποτε είχε να κάνει με τις σχέσεις του κόσμου της μαγείας και του κανονικού κόσμου. Είμασταν κάτι σαν πρέσβεις θα μπορούσε κάποιον να πει. Μέχρι μια αόρατη δύναμη κατέστρεψε το σπίτι μας ολοσκαιρώς, μαζί με τους γονείς μας". Φαινόταν ότι την πόναγε αυτό που έλεγε. "Μας πήραν τότε, υποτίθεται για να μας σώσουν, κάποια πλάσματα του υποκόσμου. Το αντίθετο από βοήθεια μας πρόσφεραν. Μας πήγαιναν από παζάρι σε παζάρι για να μας πουλήσουν, όλοι όμως αναγνώριζαν ποιοι είμαστε και δεν μας ήθελαν. Μέχρι που ήρθαν οι Κάρσκεϊλ. Μας υιοθέτησαν σαν δικά τους παιδιά και μας μεγάλωσαν. Όλοι όμως σε αυτό το σπίτι έχουν από μια δουλειά. Τα δύο αδέρφια σαν κανονικά παιδιά της οικογένειας είχαν ήδη αναλάβει την επιχείρηση, προφανώς. Εγώ ανέλαβα οτιδήποτε έχει να κάνει με το σπίτι, σαν η υπεύθυνη οικονόμος θα μπορούσε κανείς να πει. Ο αδερφός μου ανέλαβε τις πωλήσεις. Απλά τριγυρνάει σε όλον τον γνωστό κόσμο και κάνει επιχειρηματικές σχέσεις. Επιτέλους νιώσαμε ότι κάπου ανήκουμε". 

Μόλις σταμάτησε να μιλάει σηκώθηκε. "Άντε έλα να δούμε τι φόρεμα επέλεξαν τα αδέρφια για να πας στον χορό απόψε" το χαμόγελο της ήταν πιο φωτεινό. Αυτό την παρακίνησε να σηκωθεί. Δεν ήταν άτομο που τα έβαζε απλά κάτω. Άρπαξε το χθεσινό της φόρεμα. Το έβαλε πως και πως, και ακολούθησε την Μπεθ, η οποία πήγαινε προς ένα άγνωστο για εκείνη μέρος της έπαυλης, για να συναντήσουν τα αδέρφια.