စမ္းေရၾကည္ေပါက္
.... အပိုုင္း - ၁၅ .....
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
ခ်ဳိခ်ဳိတစ္ေယာက္ ေမာင္ေလးမင္းခအတြက္ စိတ္မေကာင္းၿဖစ္မိသည္။ ေမာင္ေလးကုိလည္း ေနမေကာင္းေသးဘူးစသည္ၿဖင့္္ အေၾကာင္းမ်ဳိးမ်ဳိးၿပကာ ၀သုန္ဆီကုိသြားရန္တားထားသည္။ ဒီလုိတားထားသည့္ အေၿခအေနသည္ ဘယ္ေလာက္ၾကာခ်ိန္ခံႏုိင္မည္နည္း၊ ေမာင္ေလးသာ ၀သုန္တြင္ ေမာင္ေလးမဟုတ္ပဲ တစ္ၿခားတစ္ေယာက္ၿဖစ္ေသာ မာလာဆုိသည့္ ခ်စ္သူရွိတယ္လုိ႔ သိလုိက္လွ်င္ ေမာင္ေလးအေၿခအေနသည္ ပုိထိန္းရခက္သြားမည္။ ထုိေၾကာင့္ ခ်ဳိခ်ဳိမွာေဆးခန္းတြင္ထုိင္ေနရေသာလဲ စိတ္ကေမာင္ေလးမင္းခဆီကုိသာ ေရာက္ေနသည္။
“ဆရာမ..”
“ေအာ္ေဒၚၾကည္ၿမိဳင္ သက္သာသြားၿပီးမဟုတ္လား”
“သက္သာတယ္လုိ႔ေၿပာရမလားပဲ ဆရာမရယ္”
“ေအာ္…ဒီလုိပါပဲေဒၚၾကည္ၿမဳိင္ရယ္၊ မိန္းမတုိ႔သဘာ၀ ေသြးဆုံးခ်ိန္ကေတာ့ ဒီလုိခံစားတတ္ၾကတာပါပဲ၊ ေအာ္..သမီးလဲပါလာတာလား၊ ထုိင္ေလ..ညီမ”
ေကာင္မေလးကၿပဳံးၿပကာ အနားရွိထုိင္ခုန္တြင္၀င္ထုိင္သည္။
“သားသမီးေတြကုိ ေမြးထားရတာ မ်ားသေလာက္အားမကုိးရပါဘူး၊ လူလြတ္ဆုိလုိ႔သူပဲရွိေတာ့တာေလ၊ အိမ္ေထာင္သည္ေတြကလဲ သူတုိ႔မိသားစုနဲ႔သူတုိ႔ၿဖစ္ေနၾကေတာ့ က်မကုိလုိက္မပုိ႔ႏိုင္ၾကေတာ့ဘူး”
“အုိ…မဟုတ္တာေဒၚၾကည္ၿမဳိင္ကလဲ ဒီသမီးေလးရွိေနတာကလဲ အားကုိးရတာပဲမဟုတ္လား”
“အားကုိးရလဲ တစ္လပါပဲ၊ ေနာက္တစ္ပါတ္ဆုိ သူ႔ကုိလည္း ေယာက္်ားေပးစားေတာ့မွာေလ”
“ေအာ္…”
“ဆရာမသိမယ္ထင္တယ္ စိမ္းလဲ့ေဟာ္တယ္ပုိင္ရွင္ေလး”
“ေအာ္…ကုိခင္ေမာင္သန္းကုိေၿပာတာလား၊ သမီးေလးနဲ႔ဆုိ နည္းနည္းမ်ားကြာေနသလားလုိ႔”
“အုိ..ဒါကအေရးမၾကီးပါဘူး၊ ရုိးသားၾကဳိးစားၿပီး ေနတဲ့သူပဲအဓိကမဟုတ္လား၊ သူတစ္ေယာက္တည္းနဲ႔လည္း ဒုကၡပဲေလး၊ စုိးရီမ္ရေသးတယ္၊ သားသမီးဆုိတာကလဲ မၾကီးခင္တုန္းကေတာ့ လူဆုိးသူခုိးၿဖစ္ရမွာပူရ၊ ၾကီးလာေတာ့လဲ လူေတာ္လူေကာင္းနဲ႔မွ အေၾကာင္းပါရဲ့လား လုိ႔စုိးရီမ္ရတာလဲဒုကၡပဲမဟုတ္လား”
“ဟုတ္ပါၿပီးေဒၚၾကည္ၿမဳိင္ရယ္၊ ေဆးစစ္ခ်က္ေလးလုပ္ၾကရေအာင္”
ဒီလုိပါပဲ ခ်ဳိတုိ႔လုိဆရာ၀န္ေတြက လူနာစိတ္ခ်မ္းသာေစရန္ အလာပသလာပေလးမ်ားေၿပာေပးရသည္မဟုတ္လား၊ စကားလဲၿမန္ၿမန္ၿဖတ္ရသည္။ ထုိသုိ႔ေသာ္ စကားအလြန္ေၿပာခ်င္ေသာ လူနာမ်ားကုိလဲ အလုိက္အထုိက္ေၿပာေပးရင္ မိမိေဆးစစ္ခ်က္ကိုလဲ ယူရသည္မဟုတ္လား။
ေဆးထုိး၊ ေဆးစစ္မ်ား ၿပဳလုပ္ၿပီးေနာက္ ေဆးစာအုပ္တြင္ေရးေနသည့္ ခ်ဳိခ်ဳိကုိ ေဒၚၾကည္ၿမဳိင္ၾကီးက စကားဆုိပါေသးသည္။
“ဆရာမလို ေခ်ာေခ်ာ၊ စိတ္သေဘာေကာင္းေလးကုိ က်မသားေတြနဲ႔ေပးမေတြ႔မိတာ ေတာ္ေတာ္နာတာပဲ”
“အဟင္း…ေဒၚၾကည္ၿမဳိင္ကေတာ့လုပ္ၿပီး”
“အုိ..အေမကလဲ ဆရာမကုိအားနာစရာ”
“ရပါတယ္ညီမရယ္”
ေကာင္းမေလးကုိ ၾကည့္လုိက္ေတာ့ ေမာင္ေလးတုိ႔အသက္ရြယ္ေလာက္ပင္ရွိအုံးမည္။
“သမီးမာလာ…ဆရာမကုိဖိတ္စာေပးလုိက္ေလ”
“ေအာ္..ဟုတ္ကဲ့ေမေမ”
“ဟင္…”
မာလာဆုိ၍ ခ်ဳိခ်ဳိပုိ၍စိတ္၀င္စားသြားသည္။ နာမည္မ်ားတူသူတစ္ေယာက္လားဟု ထင္မိပါေသးသည္။
“ေရာ့ဆရာမ….ဆက္ဆက္လာေနာ္၊ ဆရာ၀န္ၾကီး မုိးယံကုိလဲေၿပာေပးအုံး၊ ႏွစ္ေယာက္လုံးတူတူလာေနာ္၊ က်မတုိ႔ရပ္ကြက္ကေနၿပီး ဆရာ၀န္ၾကီးၿဖစ္သြားတဲ့ မုိးယံကုိလာၿဖစ္ေအာင္လာလုိ႔”
“ကုိမုိးတုိ႔ရပ္ကြက္ ေဒၚၾကည္ၿမဳိင္တုိ႔ရပ္ကြက္က…”
“ဟုတ္တယ္ေလ ဆရာမကလဲ….သြားအုံးမယ္ေနာ္”
ခ်ဳိခ်ဳိအေနၿဖင့္ ေဒၚၾကည္ၿမိဳင္ကုိကုသေပးေနရေသာ္လည္း လိပ္စာကုိေသးၿခားမၾကည့္မိခဲ့ပါ၊ လူနာသာသိေသာ္ခ်ဳခ်ဳိသည္ လူနာ၏အိမ္ကုိေတာ့မသိပါ။ ေဒၚၾကည္ၿမဳိင္တုိ႔ထြက္သြားသည္ႏွင့္ ေပးခဲ့သည့္ ဖိတ္စာကုိ အတင္းဖြင့္ၾကည့္ကာ သတုိ႔သမီးအမည္ကုိၾကည့္လုိက္သည္။ “ခုိင္မာလာ”
ခ်ဳိတုိ႔နားခ်ိန္္ၾကေတာ့ ခ်ဳိလက္ထဲတြင္ပါလာသည့္ဖိတ္စာကုိၾကည့္ကာ မုိးယံက
“ဘယ္သူ႕ဖိတ္စာလဲ”
“ေဒၚၾကည္ၿမိဳင္သမီးတဲ့ေလ…ကုိမုိးသိလား”
“အင္းသိတယ္….၀သုန္တုိ႔နဲ႔သူငယ္ခ်င္းေတြပဲေလ သူ႔သမီးအငယ္က၊ သူ႕သမီးအငယ္မာလာလား”
“ကိုမုိးက ဘယ္လုိသိတာလဲ”
“ကုိမုိးေဆးေက်ာင္းမတက္ခင္က ညီေလးတုိ႔အတန္းတူရပ္ကြက္က ကေလးေတြကုိစာၿပေပးဖူးတယ္ေလ၊ အဲ့ဒီတုံးက သိတာပါ”
“ေအာ္”
ခ်ဳိခ်ဳိစိတ္ထဲတစ္ခုခုကုိ သိရွိလုိက္ရသလုိ၀မ္းသာသြားေတာ့သည္။
၀သုန္ေနလည္းေကာင္းသြားၿပီးမုိ႔ အရင္လုပ္ခဲ့သည့္ကား၀ပ္ေရွာ့ဆုိင္တြင္ ၿပန္၀င္ေနပါသည္။ ၀သုန္၏ စိတ္မ်ားမေပ်ာ္ရႊင္ပါ၊ သူ႕ေၾကာင့္မင္းခ ခံစားေနရသည္ကုိသိ၍ ပုိဆုိးလုိ႔ေနပါသည္။ သူကမင္းခအတြက္ လြန္စြာမွဆုိးသြမ္းေသာသူဟု တဖက္သတ္ေတြးကာ စိတ္မ်ားမေကာင္းၿဖစ္ေနရပါသည္။ မင္းခဘ၀ေလး သူ႔ေၾကာင့္နစ္မြန္းသြားမည္ကုိေတာ့ သူစုိးရီမ္သည္။ သူမင္းခကုိ သံေယာဇဥ္ရွိပါသည္။ သူ႔မွာခ်စ္သူရွိသည္ မဟုတ္လား၊ ခ်စ္သူဆုိ၍ သူေရာက္ေနတာပင္ မာလာသိမွသိပါေလစ၊ သူသည္လည္း မာလာကုိပစ္ထားသလုိ ၿဖစ္ေနသည္မဟုတ္လား၊ ေန႔လည္က်ရင္ေတာ့ မာလာတုိ႔ဆုိင္ကုိသြားမည္ဟုေတြး ထားလုိက္သည္။
သူေတြးကာမွ မာလာသည္သူမ၏သူငယ္ခ်င္းမ်ားႏွင့္အတူ ဆုိင္ထဲ၀င္လာသည္ကုိ ေတြ႔လုိက္ရသည္။ သူကုိၿမင္သြားသၿဖင့္ မာလာမ်က္နာပ်က္ယြင္းသြားသည္။ ထုိေနာက္ကား၀ပ္ေရွာ့ပုိင္ရွင္ထံ ဖိတ္စာတစ္ခ်ဳိ႔ ေပးေနတာကုိေတြ႔လုိက္ရသည္။ မာလာသည္ဆုိင္ရွင္သားငယ္ေလး (၈ႏွစ္သား) ကုိတစ္စုံတစ္ခုမွာကာ ထြက္သြားသည္ကုိေတြ႔လုိက္ရသည္။
ဆုိင္ရွင္သားေလးသည္ ၀သုန္ဆီကုိလာၿပီးေတာ့ မာလာ၏အမွာစကားကုိ လာေၿပာသည္။
“ဦးသုန္ တီေလးမာလာက လမ္းေထာင့္ကေစာင့္ေနမယ္တဲ့ ခုထြက္လာလုိ႔ရရင္လာခဲ့ပါတဲ့”
“ေအာ္…ေအး”
၀သုန္သည္ အလုပ္မ်ားကုိခဏထားကာ ထြက္ခဲ့လုိက္ေတာ့သည္။
မာလာက သူ႔အားရပ္ေစာင့္ေနၿပီး သူမ၏သူငယ္ခ်င္းမ်ားက ခပ္လွမ္းလွမ္းတြင္ရပ္ၾကည့္ေနၾကသည္။ ၾကည့္ရတာ မလာမွာထား၍ၿဖစ္မည္။
“အကုိ”
“အင္းေၿပာေလမာလာ”
“မာလာ လက္ထပ္ေတာ့မယ္”
“ဟင္”
“ဟုတ္တယ္အကုိ၊ အကုိကုိယ္မာလာေစာင့္ေနတာ ႏွစ္ေတာင္ခ်ီေတာ့မယ္၊ ခုေတာ့မာလာလည္း မိဘေတြစကားေတြကုိ မလြန္ဆန္ႏုိင္ေတာ့ဘူး၊ မိဘေတြကစီစဥ္တာကုိပဲလက္ခံလုိက္ေတာ့တယ္၊ အကုိကုိယ္ မာလာေတာင္းပန္ခ်င္လုိ႔”
“…..”
“အကုိ….မာလာကုိစိတ္ဆုိးသြားလား”
“မဆုိးပါဘူး…မာလာအလြန္မွမဟုတ္တာ၊ ကုိဘက္ကၿဖစ္တာပါပဲေလ…ဘာမွစိတ္ထဲမထားပါနဲ႔…နင္နဲ႔ငါတုိ႕က သူငယ္ခ်င္းေတြပဲ…သူငယ္ခ်င္းလုိပဲေနၾကတာေပါ့”
“ဟင္…မာလာၾကားခ်င္တာက ဒီစကားမဟုတ္ဘူးေလ”
“ေအာ္..မာလာရယ္ ဒါကလူၾကီးေတြေကာင္းလုိ႔စီစဥ္တာပဲ လက္ခံလုိက္ပါ…ငါအလုပ္ေတြရွိေသးလုိ႔ ၿပန္အုံးမယ္”
၀သုန္မာလာကို ထားခဲ့ကာ အလုပ္ဆီသုိ႔ၿပန္လာခဲ့သည္။ စိတ္ထဲမွာေတာ့မေကာင္းၿဖစ္ရပါသည္။ သုိ႔ေပမယ့္လုိ႔ သူသည္လည္းလူေကာင္းတစ္ေယာက္မဟုတ္ခဲ့ပါဘူး၊ မာလာသည္ သူ႔ထက္ေတာ္သည့္ လူႏွင့္အိမ္ေထာင္က်မည္ၿဖစ္သည့္အတြက္ သူ၀မ္းသာရမည္မဟုတ္လား၊ မိဘကစီစဥ္သည့္ အိမ္ေထာင္သည္ သူ႔ထက္သာလုိ႔သာပင္ ၿဖစ္ေပမည္မဟုတ္လား။
